kleine kinderen grote kinderen

(Thanks P&B for the picture!)

Enigszins bedwelmd door de hitte, volgde er op maandag na een slapeloze nacht badend in het zweet, een heerlijk verfrissend bezoekje aan het zwembad van Peter. Een andere Belg die hier al zoveel jaren langer woont dan ons, maar zomaar een paar straten bij ons vandaan, en wat nog sterker is, van dezelfde geboortestad als Bert en ik en vele oude bekenden blijken gemeenschappelijke vrienden te zijn. Over toeval gesproken he!

Al snel na onze overzeese verhuis hadden we contact omdat zijn ouders ook nog eens Bert zijn ouders bleken te kennen en volgens Peter had hij van hen de opdracht gekregen om ons een beetje de hand te geven met tips en tricks. Dankbaar hebben we al vaak gebruik gemaakt van nuttige adressen als van dokters en goeie winkels, iets wat je niet zomaar van jan en alleman kan hebben, want de een zijn voorkeur is de andere de zijne niet, maar met dezelfde roots blijken die dingen nogal erg eenvormig te zijn, dus missie geslaagd.

Nu we niet meer zo'n groentjes zijn, hoeft Peter zich wat minder zorgen over ons te maken en kunnen we vollop gaan genieten van elkaars vriendschap. Zo brachten we de bijna laatste dag van de hittegolf door in Peters zwembad en later ook rond de tafeltjes in de tuin met enkele andere gezinnen. Toen realiseerde ik me dat we met onze familie, bestaande uit al iets oudere kinderen nu best wel goeie raadgevers kunnen zijn tussen al die koppels met nog kleine kinderen. Wat een drukte en onrust, ik zag me zo weer zoveel jaren terug tussen onze Belgische vrienden toen ook de kinderen nog klein waren en we af en toe eens samenkwamen, momenten waarop ouders rap moeten zijn, alert en bij de pinken en vooral genieten als het even rustig is.
Zo heeft iedere fase wel zijn charmes, zeker als ik dan eindelijk toch bij diegene hoor die zonder gestoord te worden zijn bord kan leegeten.

schatjes

Catherine en Helena zijn al een hele tijd de vaste babysit-mothershelp-speelkameraatje van de kleine Emma, een heel erg lief meisje. Enig kind en de bezorgde ouders maken zich daar zorgen over. Daarom willen ze niets liever dan dat hun dochtertje zo vaak als mogelijk in contact komt met andere leuke kinderen. Zo gaan mijn twee dochters minstens een keer per week, om beurten of samen, bij Emma spelen terwijl de ouders de handen vrij hebben om rustig naar een film te kijken, wat te werken of eens op het gemak wat anders te doen, zonder de kleine meid bezig te moeten houden. Ook Ben is er welkom, maar Emma is zo gek van hem dat de arme jongen steeds te pletter wordt geknuffeld door haar. Of hij dat erg vindt? Ik denk het niet, hij geniet er zelfs van.
(de foto is van voor zijn valpartij)

Vorig weekend mochten Helena en Catherine mee op een driedaagse trip, voor Catherine al de tweede keer en telkens schrijven ze een kaartje. Dit hadden ze 's ochtends geschreven, stopten het in de "out going" brievenbus onderaan onze straat en de postbode stopte het gelijk in onze brievenbus, geen postsorteercentrum is er nodig geweest.
(klik op het kaartje dan kan je het duidelijker lezen)

En ge ziet, zijn ze op een ander, dan vergeten ze gewoon het Nederlands compleet, ze moesten er achteraf zelf erg om lachen. En ze hebben de maansverduistering gezien, gewoon de wekker gezet in het midden van de nacht, wij niet, maar Andrea en Marijke dan weer wel.

Surfing Surfing

En toen hadden ze surfkamp. Van maandag tot vrijdag om acht uur de deur uit en rond drie uur weer thuis, moe zouterig plakkerig hongerig en meer dan genoeg zon gehad, nog net voldoende energie over om wetsuits uit te staan spoelen en te gaan douchen, wat te eten en dan plat met een boek of film. Benjamin, Helena en Catherine waren in het kamp en Eveline ging iedere dag mee voor de fun. Echte surfer girls zijn het ondertussen en Ben een ware surfer dude.

Ben zonder vrees in die wilde oceaan, staat als jongste de eerste klaar en komt er als laatste uit, overweldigende golven ver in zee kunnen hem niet deren, een brok energie in het koude water, voor hem is het puur plezier, ook het harde en vermoeiende werk van het peddlen. Als achtjarige neemt hij de golven in zijn eentje, ik doe het hem met moeite na. De prijs voor de "Charger". (Of diegene die er altijd volledig voor gaat.)

Helena die gedreven is om de hoogste golven goed te pakken, ze te rippen en dan ook nog trukjes uit te gaan halen zoals een speciale 'pose'. Na de eerste dag voelde haar hoofd verbrand aan, toen wou ze zonnecreme in haar haar gaan spuiten, maar we vonden nog die "bikers caps" en die brachten ook voldoende UV-bescherming, en ze is er maar eentje kwijtgeraakt in de golven. De altijd 'goodlooking girl' of de prijs voor een echte "Water Girl".

Catherine die op haar dertiende met haar lengte en atletische lichaamsbouw een streepje voor heeft in professionaliteit en stijl. Ze neemt de krachtige golven met gemak en baant zich probleemloos een weg op de rips. Ze is duidelijk klaar voor de volgende stap, geen beginnersboard meer maar naar een goed kwaliteitsvol longboard. De prijs voor de "Best Surfer Girl".

Eveline heeft het algelopen jaar zo vaak gesurft, is ze zo sterk geworden en heeft en zoveel bijgeleerd dat ze ondertussen veel te goed is voor dit kamp. Maar ze mocht wel iedere dag mee, de ene keer met haar eigen surf board en haar surfer buddies erbij, de andere keer mee met de anderen in het busje. Als een volleerde surfer, manouvreert ze het board naar links en rechts, stapt ze van achter naar voor en weer omgekeerd, temt ze de golven dat het geen naam heeft. Ze is zo goed geworden dat ze vanaf volgend jaar, als ze zestien zal zijn, een training zal krijgen om mee de kampen te begeleiden, betaald, dat laatste vindt ze geweldig, want wie wil er nu niet betaald worden om zijn geliefde sport uit te gaan oefenen?

*een klik op de fotos en je hebt ze ietsjes groter*

Weer eentje jarig

Helena, 11 jaar werd ze vandaag en dat verdiende een zak vol pakjes. Ze groeit als kool dezer dagen, zo erg zelfs dat ze er af en toe zelf van verschiet. (Ze is trouwens niet de enige, Catherine heeft in een paar dagen Eveline ingehaald. Nu nog Ben en dan mag ik officieel gaan verkondigen dat ik de kleinste ben in huis.)

Al heel vroeg waren we opgestaan, want deze week gaan ze iedere dag op surfkamp en daarvoor moeten ze om acht uur thuis vertrekken om op tijd aan het busje te zijn, een mini exemplaar waar ze met zijn twaalven inpassen. Eveline is de lessen ondertussen al voorbij gegroeid, maar vandaag reden we zelf ook met de wagen en mocht ze twee vrienden meenemen, maar morgen is ze welkom in het busje waar nog net een plaatsje leeg is.

En toen wou Helena na het kamp al onmiddellijk haar vriendinnetje thuis op logement meenemen, en omdat het haar speciale dag was, mocht dat natuurlijk, we deden er zelfs nog een schepje bovenop en namen ze mee naar de film Pirates die ze al zo lang heel graag wilden zien. Bij deze dus.

Ondertussen werden er nog meer kadootjes door de buren afgeleverd, een erg lieve traditie die hier langzaam onder ons is gegroeid en erg leuk voor de kinderen om op deze manier te ervaren dat ze geliefd zijn.

smores

En bij vakantie hoort ook lang opblijven en als het donker wordt marshmallows gaan roosteren boven een vuurtje bij de buurman. Tot ze mooi gelijkmatig goudkleurig zijn, mmm smelt in je mond!

Samen met een stukje chocolade tussen twee koekjes smaakt het helemaal als melocakes, maar dan heten ze smores.

fietsen door de canyon

We hadden er allemaal erg veel zin in om eens weer op die fietsen van ons te kruipen, bestoft als ze waren door het zeldzame gebruik stonden ze snel weer in orde. Met zijn allen hesen we ze de auto in, niet makkelijk en zwaar werk, maar het lukte ons toch.

De rit naar de zee was niet zo erg vermoeiend voor de spieren maar wel voor ons achterwerk, dat is immers niet meer gewoon om lang op een fietszadel te zitten. Het eerste stuk is erg steil bergaf, daar moet je continu heel hard remmen. We deden dat ook erg traag en rustig omdat het een zeer lang stuk is en in haarspeldbochten net naast de afgrond. Eens we over het bruggetje kwamen ging het al iets platter en tegen het einde moet je twaalf droge beken door, dat is pas leuk! Na anderhalf uur kwamen we aan op de kamping en om naar het strand te kunnen moesten we de Pacific Coast Highway oversteken. Die is erg druk, zeker tijdens de zomermaanden, dus was het samen en goed oplettend snel de brede baan oversteken.

Op het strand hebben we ons verscholen onder een van de mooie schaduwgevende bomen waar je ook nog eens heel goed in kunt klauteren. Een uurtje rusten inspireerde Benjamin om stenen op elkaar kapot te slaan, Helena die maakte verenstokjes en Eveline klom in een boom waar de twee anderen zich snel gingen bijvoegen en hadden zo een uitstekend uitzicht op het strand en de vele dolfijnen die ons weeral eens vermaakten op eindeloos vis- en springplezier.

De terugweg was een pak lastiger, niet enkel was het ondertussen flink heet geworden en gaf de zon weinig schaduw, maar ging het ook grotendeels bergop. Onze flesjes water dienden bij elke pitstop bijgevult aan de gelukkig regelmatig aanwezige kraantjes waar we ook nog eens dankbaar onze hoofden onder dompelden.

Ben met zijn kleinste beentjes zag het helemaal niet meer zitten, maar opgeven was geen optie en met de nodige motivatie en af een duwtje lukte het hem toch. Helemaal rood en gloeiend aangelopen haalden we de wagen. Uitgeput en zonder energie stopten we voor voedsel, alles was ons goed, als het maar snel ging.

einde schooljaar gekte

We kunnen het best zelf moeilijk geloven dat we deze tijd van het jaar alweer zijn, de laatste schooldagen, deze week nog uit en dan volgende week maar half.
Bijna iedere avond is er wat gaande, uitreikingen van diplomas allerhande, vergaderingen voor de zomertrainingen, concerten en banketten. Overdag hebben de kinderen het druk met de laatste stukjes leerstof, af en toe nog een grote toets, een eindwerkje dat nog af moet, een voordracht en nog een heleboel fieldtrips of uitstapjes. Mijn agenda staat vol geschreven en iedere dag blijkt wel uit balans te zijn.

Om het evenwicht te bewaren als vrijwillige mama op school, probeer ik dezer dagen nog wat aan te vullen zodat ik op het einde van volgende week met een gerust hart aan de zomer kan beginnen omdat ik voor ieder toch ongeveer evenveel zal bijgedragen hebben in hun klas.
Zo ging ik vorige week nog mee op een schoolreisje met Catherine en vandaag met Benjamin. Een kindermuseum waar ze mochten ontdekken en spelen, vooral dat laatste lag nogal in de smaak en vanavond verkondigde hij deze uitstap dan ook als de beste ooit. Moe viel het ventje na zijn huiswerk in slaap op het terras, mama ook.

Een dagje meetrekken in de bus is altijd erg leerrijk, je leert de andere ouders kennen maar vooral ook de vriendjes en je ziet je kind weer eens vanuit een ander hoekje.

vakantievulling

Nog drie weken en de zomervakantie begint, twee en een halve maand, lang genoeg om het een en ander te plannen. Niet makkelijk als je met vijf kinderwensen moet rekening houden, het kwaliteit-prijsgehalte moet in het oog houden en er ook nog voor moet zorgen dat mama niet overwerkt geraakt als taxi-huismoeder. Na vandaag blijkt het geheel enigszins vorm te krijgen en rest er ons nu nog tussen de overblijvende niet ingevulde dagen een korte gezinsvakantie in te passen. We hadden die laatste graag wat exotisch gehad, maar spijtig genoeg zal het ook dit jaar niet lukken, maar we hebben een grote auto waar zelfs met ons zevenen nog een zee aan bagageruimte is, ook hebben we een aanbod dat te overwegen waard is en onze traditionele 4de juli weten we ook al waar te gaan. Nu nog dat ineen puzzelen en concrete plannen maken.

Zo ligt er een week surfen vast en vier weken kamp Junior Life Guarding voor de vier jongsten. Daarvoor hadden ze vandaag een verplichte zwemtest af te leggen in de oceaan, eerst heen en weer lopen tot aan de pier als opwarming om daarna zonder stoppen als doorwinterde ijsberen het ijskoude water in te rennen en al zwemmende onder en door de golven rond de boei. Wat een moed bij een watertemperatuur van 52 Fahrenheit (of 11 graden Celsius) en een frisse zeewind zonder zon.

Memorial weekend, nu dus, is traditioneel de start van het zomer toeristisch seizoen.

Mother's Day

Hoe (h)eerlijk dit briefje van Ben voor moederdag!

"Liefste mam, hallo mam ik hou ervan dat jij mijn eten klaar maakt. Dank je om me het leven makkelijk te maken. Ik wil dat je wat rust. Ik wil dat je gezond blijft voor je hele leven.
Gelukkige moedertjesdag!"

---

Hoe mooi dit gedichtje van Helena:
My Mother is an angel to me
she's as busy as a bee
and cares for us all
so she's the best as can be!

My Mother is an angel to me
she brings us to school
then we ask her to swim
though we haven't got a pool!

My Mother is an angel to me
she makes me be nice
to my brother and all
even when they want a pizza slice.

My Mother is an angel to me
she buys us our clothes
for me and my siblings
and then she sometimes she sews.

My Mother is an angel to me
we'll always be together
cause, I Love her so much
and I'll be her's forever!

Love Helena

---

Star testing

Dezer dagen zijn het Star-testing dagen op alle Californische scholen, de enige grote en belangrijke testen die er op school gegeven worden en opgemaakt door de staat. En dan is het nog niet om de leerling zelf aan de tand te voelen, maar eerder voor de scholen zelf, om te zien of ze goed bezig zijn, of de leerlingen geleerd hebben wat door de staat California wordt opgelegd.

Op school krijgen ze nu gezonde tussendoortjes tijdens de speeltijd, voor elke dag is een andere ouder verantwoordelijk, zoals waterflesjes, gepelde en in porties verdeelde appelsienen, druifjes in porties (dat doen wij morgen), gezonde crackers, appeltjes, enzovoort. Bij het binnenkomen mogen de kinderen kauwgum nemen en bij het buitengaan moeten ze die terug uit hun mond nemen en in de vuilbak gooien. Het staat wetenschappelijk vast dat gum kauwen de hersenen danig zou activeren en helpt bij het concentreren. Zelf ondervind ik dat ook, als ik hard moet nadenken neem ik graag kauwgum en tijdens lange ritten achter het stuur kan ik het niet missen, ik dacht altijd dat het was om mijn zenuwen en frustraties te baas te kunnen, maar niet dus, het zal wel met concentratie te maken hebben.

En dat deze testdagen onze favoriete week is want dan is er helemaal geen huiswerk! Joepie!

De High Scholers hadden gisteren al voor twaalven gedaan en Eveline zag haar kans dus schoon om tijdens een rustige weekdag en bij dit schitterende warme weer te gaan surfen natuurlijk. Naar Zuma in Malibu is ze getrokken, samen met andere surferfreaks. Morgen mag ze als speciale gast mee naar een zwemtoernooi voor de beste High School zwemmers van California, enkele van haar school gaan deelnemen, zij is nog te jong, "dan zie je eens hoe het daar aan toe gaat voor als je er zelf zult staan volgend jaar." had de coach haar gezegd, ge kunt denken hoe vereerd ze zich nu voelt. Ze mag dus weeral klas missen en gaat met deze kleine elite mee in de van van de coach om zeven in de ochtend naar Newport Beach.

En Alexander die zit op hete kolen om zijn rijexamen te gaan doen. Hij heeft alvast nog zijn resterende rijlessen geboekt met een instructeur en wil zo snel als mogelijk zijn vrijheidspapiertje in handen krijgen. "Wat gaan jullie doen als auto voor mij?" is de vraag die hij regelmatig eens stelt maar waarop hij nog geen klaar antwoord heeft gekregen. We zitten een beetje verveeld met ons huidige visum waarmee ook de kinderen niet mogen werken, jammer, anders had hij al lang zijn centjes bijeengespaart. En alles uit papas zak is toch wel wat veel gevraagd.

weekendbezigheden

Dit weekend is het waterpolo tournooi voor Catherine in Ventura en volgend weekend drie dagen in San Diego, dat wil zeggen dat er nu niet veel andere dingen gebeuren dan rond de zwembaden hangen en supporteren, Eveline ontmoet er vriend(in)en en de twee jongsten zoeken er ook wat verfrissing op in de vrije oefenbaden, kwestie van hun zwempak aan te hebben zodat ze er maar in te springen hebben.

Alexander vloog donderdagochtend in de nog donkere nacht met het negentig koppige koor naar Chicago, dinsdag na middernacht zullen ze weer thuis zijn. Hun programma is niet alleen goed gevuld met zingen en grote banketten maar ook met heel wat bezoeken en de toerist uithangen. Weer een reiservaring rijker!

En vanavond lag er een jonge ratelslang die net gegeten had opgekruld haar roes uit te slapen op de warme beton aan onze voordeur. We hebben ze voorzichtig opgeschept en in een plastieken gesloten terrarium gezet, morgen bellen we met de wildlife verantwoordelijke waar ze mag uitgezet worden. Natuurlijk is hun beet giftig en gevaarlijk, maar dat wil niet zeggen dat we ze van kant moeten maken, door dat sterk gif zijn het trouwens de beste rattenvangers, kwestie van de voedselketen niet te doorbreken!

babysitters

Hoe leuk is het toch om te babysitten!

Ook al zijn ze met hun tweetjes nog jonge tieners, regelmatig mogen ze betaald gaan spelen met kleine kindjes, "mothershelp" heet dat dan. Zo leren ze de kneepjes van het vak terwijl mama of papa in de buurt zijn maar toch wat anders kunnen doen.

(foto: Jenike & Steven)

tweede trimester

In de High School beginnen ze dinsdag hun tweede trimester. Vorige week donderdag en vrijdag hadden ze proeven en vandaag kregen ze een dagje vrij. Vanaf morgen beginnen ze het tweede en daarbij het laatste deel van het schooljaar, met nieuwe vakken. De High School volgt het "block scedule" dat wil zeggen dat een lesuur langer duurt dan de gebruikelijke 50 min. en ze zo maar drie verschillende vakken per dag hebben, iedere dag hetzelfde. Wie wil mag extra vroeg naar school komen om een a-period vak te nemen, zoals Alexander 'koor' volgt en je mag ook nog een extra vak als 5th-period nemen, zoals Alexander 'jaarboek' volgt en Eveline 'waterpolo' en na het seizoen 'swimteam' zal doen.

monopolie

Toen de kinderen uren aan een stuk en zo dagen na elkaar spelletjes speelden tijdens de kerstvakantie en ik me bedacht wat een luide stemmen er dan door ons huis galmen, vond ik dat het tijd was om dat eens vast te leggen in een kort filmpje. Zo beste familie, vrienden, oude bekenden en alle andere nieuwsgierigen, een korte introductie hoe de jongsten van de vanbrandekesbende samen gezelschapsspelletjes spelen en allemaal heel graag winnen.

(ter info: Eveline was de echte winnaar)

eerste schooldag 2007

Twee weken spelletjes spelen, veel films bekijken, alle lego's ondersteboven halen en kerst en nieuw vieren, dat hebben ze deze vakantie gedaan.

Maar aan alles komt een einde, zeker aan de leuke dingen nog het snelst en zo werd het dit weekend aftellen naar vandaag, weer vroeg opstaan en op tijd naar school vertrekken.

Benjamin liep al een paar dagen te klagen, "ik voel niet zoals school!", zijn vertaling van "I don't feel like school." Toch was hij als eerste op, al aangekleed voor ik mijn bed uit was, had hij zijn lunchzakje al klaar en dichtgeplakt toen ik de keuken in kwam, zat hij als eerste in de auto en kon hij er niet rap genoeg weer uitspringen om door te schoolhek te crossen, op zoek naar zijn vrienden.

Bij Alexander die twee weken niet voor de middag zijn bed uit te krijgen was, hadden we serieuze twijfels of het deze ochtend wel zonder ongelukken zou lukken, maar ook hem hoorden we vanuit ons bed in de keuken rommelen iets na zessen en tegen kwart voor zeven was ook hij al de deur uit. Eveline die ook al klaar was is volgens de anderen met hem mee vertrokken, we hebben ze in ieder geval nog niet gezien vandaag.

Helena en Catherine bleven nog wat rondhangen in pyjama, maar waren uiteindelijk ook sneller klaar dan verwacht, met volle boekentas vol nieuwe projecten.

Als dat geen blitse start is van een 2007!