Ventura

Ben die gefascineerd is door de trukken van de skateboardende tieners. In papas hemd want de frisse wind gaf hem "goose bumps". (=kippevel)

Omdat Newbury Park zo ontzettend braaf en familiegeorienteerd is, trekt Ventura ons op een bijzondere manier aan om de weekends te spenderen. Wat alternatiever en gevarieerd publiek met een Pier en boardwalk, en een hoofstraat met musea, missiepost, restaurantjes en bars.

De jury- en omroeppost na het surfkampioenschap, ja ook dit is het centrum.

surfzondagen

En papa laadt de surfboards vanop het dak over naar de kinderen.
Vele handjes en hoofdjes maken het dragen licht.
Wie wil surfen draagt zelf zijn board, dat is de regel.

Zo zien onze zondagen er tegenwoordig uit, en dat zal nu zo ongeveer zijn tot in november. We staan op een redelijk uur op, dat wil zeggen zo tussen zeven en half acht. Tegen negen uur hebben de meisjes de auto ingeladen en hebben papa en mama de keuken weer opgeruimd. We zijn dan weg, en komen een half uur later aan op het veiligste, zuiverste en gezelligste surfstrandje. Met perfect zacht rollende golven en enkel maar plezante en vriendelijke mensen. Families komen er samen, net als wij daar al onze surffamilie buren ontmoeten. Super gezellig, ongedwongen en voor de kinderen is er wel altijd een buddy te vinden om samen te gaan surfen, om te paddle surfen, om te tandem surfen of om gewoon een frisbee te gooien om weer eens op te warmen. En samen hebben we een hele variatie aan verschillende surfboards, ons eigen boardwinkeltje noemden ze het vandaag en heel veel tips en tricks van de geboren local surfers.
De surfhemel voor de kinderen.

En als je in vogelperspectief naar ons neerkijkt, dat ziet dat er zo ongeveer uit, een deel is weg in het water, een deel neemt even rust en een ander deel maakt de foto vanop de weg. Het merendeel van de dag blijft het daar betrekkelijk leeg totdat ze in de namiddag plots honger krijgen en komen zoeken naar eten in onze mini koelbox, dat gaat dan over een energiebar en een soda. Meer mag dat niet zijn want er zijn daar geen toiletten, enkel de oceaan. Maar eens we weer huiswaarts keren, maken we een tussenstop bij onze favoriete na het surfen eethuis, de "Snapper Jack's Taco Shack", bijtanken want eens we weer thuis zijn moeten alle surfboards, wetsuits, rashguards en boogyboards worden gespoeld en al het zand uit de handdoeken geklopt en moeten we onszelf ook nog douchen. En dan 'plof' het bed in.

Seaworld

Seaworld deden we al eens onze allereerste week ooit in de US, nu vier jaar geleden, Inge en Bert tijdens hun huwelijksreis.

Om half zes waren we al op weg, een rit die ons voor de ochtendspits voorbij de grootstad LA moest brengen en op tijd aan Seaworld. De afspraak was om 10 uur aan de ingang, maar het verkeer ging zodanig vlot dat het amper 9 uur voorbij was en we al op de parking stonden. Met de gsm's hadden we onderweg al contact gemaakt zodat ook Bert en Inge met de kinderen, die logeerden in een hotelletje in de buurt, een uurtje vroeger daar waren.

De kust heeft last van een maritieme storing en kampt al enkele dagen met een bewolkte hemel, voor ons geen probleem, in het begin althans, maar naargelang de dag vorderde en we steeds natter en kouder werden van de attracties en de shows, snakten we naar een straaltje zon die zich met moeite liet zien.

Dapper als we waren deden we de Water Coaster "Journey to Atlantis" die zijn naam niet gestolen heeft, adrenalinestoot en kleddernat, de kinderen konden er maar niet genoeg van krijgen maar de mamas daarentegen hielden het bij een keer is genoeg.

Dan de shows die nooit gaan vervelen.

De overweldigende show met de Orcas of de "killer whales", ze zien er mooi en lief uit maar zijn erg gevaarlijk, in groep vallen ze de baby walvissen aan als prooi, de reden trouwens dat we tijdens het migratie seizoen wel eens moeder walvissen met hun jongen dicht langs de kust zien zwemmen, Orcas wagen zich meestal niet zo dicht bij de mensen. Toch heeft deze kennis ons plezier niet kunnen vergallen, we zaten zelfs in de "soak zone" en zonder regencape. Wat dacht je nu, eerst betalen om nat te worden en dan betalen om droog te blijven, toch geen logica?

Maar de dolfijnen waren ook weer grote fun, zeker de nog steeds opgevoerde stunt van de 'zogezegde' mama die in het water valt en gered wordt door de dolfijnen. Identiek als zoveel jaar terug maar nog steeds succes verzekerd.

Zeeleeuwen en een zeekoe als echte acteurs op een onderzeeer, hoe doen ze het toch? Ook hier weer niets dan lachende en verbaasde gezichtjes bij de kinderen.

Cirque de la Mer doet sterk aan Cirque du Soleil denken, boven het water een acrobatische show, spectaculair en voor een keertje bleven wij toeschouwers eens droog en kwam zelfs de zon ons even opwarmen.

De snelle waterbanden door het scheepswrak, dat kan toch niet zo erg zijn? Ha, gefopt, was best wel akelig maar vooral weerom erg nat, kleddernat, met druipende broeken en t-shirts stapten we uit, HELP waar is de zon om ons wat op te drogen?

En als de dag al lang genoeg was geweest, we nat en koud door merg en been raakten, wilde een deel van ons groepje nog absoluut de de 4D show zien met de brilletjes, ach kom, kunnen we ondertussen wat opdrogen. Ja, dat dachten we maar, de 4de dimensie bestond uit water en lucht, werden we dus weer een keertje nat!

Half acht al en tijd om in een warme auto te kruipen en de rit huiswaarts aan te vangen. Voor een nachtje reden onze bezoekers nog een keertje met ons mee naar huis. In ons hotelletje was nog plaats, in tegenstelling tot de echte ketens tijdens deze drukke toeristische weken waar alles volboekt bleek. Dankzij weerom vlot verkeer lagen we allemaal om elf uur in een warm bed.

Vandaag reden ze in de ochtend na een ervaring bij onze warme bakker dan toch door naar hun volgende bestemming. Op 2 augustus zien we ze dan nog een keertje terug voor ze weer naar huis vliegen. En Ben bleef deze keer bij ons.

fietsen door de canyon

We hadden er allemaal erg veel zin in om eens weer op die fietsen van ons te kruipen, bestoft als ze waren door het zeldzame gebruik stonden ze snel weer in orde. Met zijn allen hesen we ze de auto in, niet makkelijk en zwaar werk, maar het lukte ons toch.

De rit naar de zee was niet zo erg vermoeiend voor de spieren maar wel voor ons achterwerk, dat is immers niet meer gewoon om lang op een fietszadel te zitten. Het eerste stuk is erg steil bergaf, daar moet je continu heel hard remmen. We deden dat ook erg traag en rustig omdat het een zeer lang stuk is en in haarspeldbochten net naast de afgrond. Eens we over het bruggetje kwamen ging het al iets platter en tegen het einde moet je twaalf droge beken door, dat is pas leuk! Na anderhalf uur kwamen we aan op de kamping en om naar het strand te kunnen moesten we de Pacific Coast Highway oversteken. Die is erg druk, zeker tijdens de zomermaanden, dus was het samen en goed oplettend snel de brede baan oversteken.

Op het strand hebben we ons verscholen onder een van de mooie schaduwgevende bomen waar je ook nog eens heel goed in kunt klauteren. Een uurtje rusten inspireerde Benjamin om stenen op elkaar kapot te slaan, Helena die maakte verenstokjes en Eveline klom in een boom waar de twee anderen zich snel gingen bijvoegen en hadden zo een uitstekend uitzicht op het strand en de vele dolfijnen die ons weeral eens vermaakten op eindeloos vis- en springplezier.

De terugweg was een pak lastiger, niet enkel was het ondertussen flink heet geworden en gaf de zon weinig schaduw, maar ging het ook grotendeels bergop. Onze flesjes water dienden bij elke pitstop bijgevult aan de gelukkig regelmatig aanwezige kraantjes waar we ook nog eens dankbaar onze hoofden onder dompelden.

Ben met zijn kleinste beentjes zag het helemaal niet meer zitten, maar opgeven was geen optie en met de nodige motivatie en af een duwtje lukte het hem toch. Helemaal rood en gloeiend aangelopen haalden we de wagen. Uitgeput en zonder energie stopten we voor voedsel, alles was ons goed, als het maar snel ging.

"Hiking" of wandelen,

is iets wat we volgens de kinderen elke week doen, iets waar oudere tieners grote excuses bij verzinnen om niet te hoeven meegaan, iets wat je volgens hen niet in de regen doet, iets dat zeker niet te lang mag duren, maar iets waarvan je naar echt zondagsgevoel achteraf eens goed moe van bent en iets waar wij ouders wel van genieten.

(Zonder Alex want die ging huiswerk maken en ook zonder Eveline want die ging surfen.)

Gisteren hadden we een gesprek met de schrijver en de fotograaf van dit boek, een echte aanrader voor wie, net als wij, de Santa Monica Mountains weten te waarderen. Daarom zijn we nu meer dan voorheen vastberaden om nog meer mooie plekjes te gaan ontdekken in deze rotsenformatie langs de rand van de Stille Oceaan, tenminste zolang het koele lenteweer het ons toelaat. Lente, wat bij deze nattige en frisse dagen ons ieder jaar opnieuw meer een herfstig gevoel geeft. Vrijdag regende het de hele dag oude wijven, vandaag vielen sporadisch en plaatselijk enkele druppels uit een zwaarbewolkte hemel bij temperaturen die amper de 13 graden celsius overstijgen, voor ons het sein om nog eens te gaan stappen, bepakt met cameras, water en power snacks.

Voor de verandering zochten we 'weer' eens een waterval op, groot en sterk stromend (hoe kan het anders na hevige regenval?), Solstice Canyon in Malibu. We kwamen langs smalle weggetjes, we doorzochten de fundamenten en overblijfselen van de afgebrande ranch waar ongelooflijk maar waar giraffen, buffels en afrikaanse herten zouden rond gelopen hebben. We wilden nog tot aan de 'hertenvallei' wandelen, maar ons jonger voetvolk zag dat echt niet meer zitten, "voor de volgende keer" riepen we allen in koor!

Universal Studios

Om tien uur in de ochtend gingen ze binnen en om zeven uur 's avonds wandelden ze weer buiten, Universal Studios in Los Angeles. Ze hebben alles gezien en sommige dingen wel twee keer, je kunt wel denken hoe moe ze waren bij thuiskomst. Een tas kippensoep en wat brood, een stukje door papa gebakken frangipannetaart en toen werd het snel weer erg stil in huis.

stringcheese

Een goeie wandeling doet altijd goed, ook op Paaszondag. Vooral nu is het ideaal om de stevige stapschoenen aan te binden omdat de natuur mooi groen staat, niet voor lang meer want al gauw zal een brandende zon het geheel snel weer doen verdorren. Ook was het vandaag erg koel, perfect dus. Een nieuw stukje paradijs heeft zich voor ons geopenbaard, Circle X-ranch in de Santa Monica Mountains waar we de Malibu Grotto hebben gedaan. Op het dak van de grot, die we pas konden bereiken na een uitdagende klim over rotsblokken, aten we onze picnic op. Samen met broodjes en water hadden we voor ieder een reepje stringcheese meegenomen, kaas in de vorm van een stokje waarvan je koortjes kan trekken, die gekke Amerikanen toch.

bezoek aan de teaching zoo

Het moet niet altijd allemaal groots en commercieel zijn, integendeel, meestal genieten we nog het meest tijdens onze alternatieve, eenvoudige, dichtbije en meestal goedkope uitstapjes. De dingen uit onze onmiddellijke omgeving interesseren ons trouwens nog het meest, want ook al wonen we hier nu al meer dan twee jaar, toch is dat nog relatief kort op een heel mensenleven. Wat maakt dat we nog iedere dag ontdekkingen doen en verbaasd en verwonderd zijn en 's avonds wel tien keer tegen elkaar zeggen "Wel dat had ik niet verwacht, het is veel beter meegevallen dan ik gedacht had en we hebben weeral heel wat bijgeleerd!"

Ikzelf was er al geweest twee jaar geleden met Benjamin zijn klasje en ook al eens met mijn fotografie klas enkele weken geleden. Maar niemand anders. We reden naar de Moorpark Teaching Zoo en we hadden geluk, toeval wil dat het een speciaal weekend was met extra activiteiten zoals animatie voor kinderen en een speciale show met alle laatsejaars die zullen afstuderen met hun getrainde dieren. Het is een kleine dierentuin in een hogeschool om jongeren op te leiden als dierentrainer. Door de niet-commerciele aard hangt er een zeer positieve sfeer, is het er gezellig en niet druk en overal kom je jonge studenten tegen die staan te springen om je uitleg te geven en te demonstreren wat ze kennen en kunnen.

Zo weten we nu dat de coyote "CJ" hierboven op de foto als vondeling bij mensen thuis is opgevoed in de veronderstelling dat het een Duitse herder puppy was, bij het opgroeien kwamen de twijfels en toen stelde een dierenarts vast dat ze een jonge coyote in huis gehaald hadden die nu niet meer naar de wildernis kan maar wel verder opgroeien en getraind in deze zoo.

Dat de Bald Eagle "Ghost", ook hierboven, als jonge vogel gekwetst is gevonden, maar door de blijvende aard van zijn handicap ook niet meer in het wild zou kunnen overleven en ook hier een lang en luxueus leven beschoren is. Alle dieren krijgen verzorging, voeding en afleiding in trainingprogrammas en sommigen worden door filmproductie huizen gekocht om als acteurs.

We zagen drie shows, we spraken met vele studenten, de kinderen schreven opnieuw een boekje vol met vraagjes en weetjes en we weten weer heel wat meer over de dieren in onze omgeving.

Whale festival

of het festival van de walvissen.

Sinds jaren worden tegen het einde van het walvissenseizoen -dat is de periode dat de walvissen migreren van hun overwinterplaats het warme Baja Mexico naar hun thuis in Alaska- festivals georganiseerd op diverse kustplaatsjes, vooral daar waar ze vanop het land te zien zijn als ze dichtbij de kust langszwemmen.

Zo ook op (onze) Sycamore Cove strand aan het Point Mugu punt of de rotspunt waar de doorgang met de eilanden zo smal is dat er tientallen walvissen per dag vanop het strand te zien zijn omdat ze niet anders kunnen dan dichtbij de kust te zwemmen waar gelukkig de oceaan ook een zeer diepe geul heeft zodat het er nog eens rijk aan voedsel is en ze er daarom graag langskomen en niet rond de eilanden gaan zwemmen. Gelukkig voor ons dus!

Het festival was een groot succes. Waar anders de ruime parking is, stond het nu vol met kraampjes van verschillende natuurbeschermings organisaties, met een boekje vol vragen en antwoorden gingen we van standje naar standje en zijn we weer veel interessante weetjes rijker. Een hele troep piraten zorgde voor de bijhorende animatie en terwijl we dachten snel door het evenement te kunnen wandelen, spendeerden we er bijna onze hele zondag. Toch, dankzij het warme weer en het nieuwe zomeruur was het nog warm genoeg om nog een tijdje op het strand uit te rusten.

En ja hoor, wijzelf zagen twee keer een walvis, een grote donkere vlek die boven water komt en de 'spout' of het water dat in de lucht gespoten wordt bij het uitademen, altijd verrassend mooi om te zien. De 'whale watchers' hadden er tegen het middaguur al 8 voorbij zien zwemmen.

woestijn uit en sneeuw in

Zo vertrokken we zondag voor dag en dauw in skikleren richting besneeuwde bergtoppen, wat later dan voorzien en met een ommetje langs Santa Rosa om Alex' liefje op te halen, met zijn achten hadden we er erg veel zin in. Anderhalf uur langzaam klimmen, door de woestijn met zijn Joshua bomen met zicht op de sneeuw, een kronkelig baantje en dan zo de parking op.
Sneeuw aan onze voeten, het was al meer dan drie jaar geleden, Ben werd er helemaal wild van.
Het werd een zalige en erg ontspannende dag na het verplichte aanschuiven voor lifttickets en materiaal. Voor Ben en Helena was het de allereerste keer, voor Catherine was het geleden sinds haar vier jaar, daarom gingen zij in skiklasjes. Eveline had op haar reisjes met vriendinnen leren snowboarden en verwonderde ons met haar vaardigheid. Voor Alex was het spannend want de laatste keer dat hij op de latten stond brak hij een arm, maar het ging goed en had er plezier in, deze dag met ons en zijn liefje heeft hem deugd gedaan. Ook voor ons was het acht jaar geleden, maar na de eerste onwennige bochtjes, ging het alsmaar beter en al snel hadden we de schwung weer helemaal te pakken.

Maar het was koud, erg koud, op een 2000 meter hoogte, blies de wind ijzig rond onze oren, gelukkig hadden we voor iedereen mutsen of oorwarmers mee, en ik die nog dacht die zeker niet nodig te zullen hebben!

Toen het donker werd gingen alle lichten aan voor de avondski tot tien uur, voor ons werd het te koud en te ijzig, wij gingen weer naar huis en om negen uur lag iedereen in zijn warme bedje.

mijn sneeuw vakantie

De laatste week ben ik op vakantie geweest in 2 andere staten van Amerika. Vorige week vrijdag zijn ik en een vriendin, Olivia, vertrokken op onze vakantie. Onze eerste stop was in Utah, dat was ongeveer 10 uur rijden langs Las Vegas. Die vrijdag hebben we helemaal gewoon in de auto gezeten. Dat was wel heel saai. Maar als je wat slaapt en naar wat films kijkt gaat dat wel. Daar in Orem, Utah zijn we 's avonds togekomen. We verbleven bij familie van hen voor de nacht. De volgende dag, zaterdag, zijn we weer op weg vertrokken naar Rexburg, Idaho. Dat was ongeveer 5 uur rijden, dus het was wel wat minder. Daar verbleven wij met vrieden van hen voor 4 dagen. Natuurlijk lag er heel veel sneeuw, daarom zijn we wel veel buiten geweest in de sneeuw en daar hebben we dan veel gespeelt. We zijn ook zelfs een dag gaan snowboarden, dat was wel erg leuk maar ook wel een beetje moeilijk omdat het onze eerste keer was. Daar heb ik dan ook met die familie kerstmis gevierd.

Na een paar dagen was ons verlof daar over, dus we vertrokken op onze weg terug. We hadden dan weer gestopt in Utah, en daar zijn we 2 dagen gebleven. Een van die dagen zijn ik en Olivia weer een halve dag gaan snowboarden. 't Was wel een beetje duurder, maar zeker de moeite!!!

De volgende vrijdag, was ons verlof daar over dus terug vertrekken naar ons stadje. Dat was weer de hele dag rijden. We hadden wel veel films bekeken en ook zeker wat gerust. En nu ben ik al een paar dagen thuis. Dat was dus wat ik allemaal ongeveer heb gedaan. Kusjes van Eveline.

Twee fotootjes met mijn gsm:

Arizona, een staat waar we door gereden zijn

Nevade, een andere staat waar we doorgereden zijn. De staat waar Las Vegas is.

Solvang

Een weekje thuis tussen kerst en nieuw voor papa. Veel was er niet gepland, behalve dat we het rustig aan zouden doen, eens wat langer uitslapen, de nodige klusjes opknappen en ook wel eens een dagje erop uittrekken.

Zo reden we donderdag naar het noorden, tot voorbij Santa Barbara, nog wat verder het binnenland in, een omweggetje via een stijl eenvaksbaantje recht de berg op om door het beveiligingshek oude, kleurrijke rostschilderingen te zien van de oude Chumash indianenstam. Op een bangelijk hoekje draaide papa de chevy rechtsomkeer, reden we de berg weer af en gingen nog een heel eind inlands tot we Solvang vonden.

Solvang, wat "zonnige velden" betekent, is een Deens dorpje met Deens-Amerikaanse bewoners, traditionele molens, gebouwen, restaurants en bakkerijen, opgericht in 1911 door een groep Deense onderwijzers uit de midwest die deze vallei opkochten voor hun Deense volksschool.

We aten rode kolen met worst en frikadellen en aardappelpuree met een goeie bruine saus erbij als lunch in het Bit O'Denmark restaurant, het oudste en meest traditionele eetgelegenheid, kochten een sprookjesboek van Hans Christian Anderson uit zijn museum en brachten een zak vol lekkere Deense versgebakken boterkoeken mee als ontbijt deze ochtend.

Benjamin vond het een zeer leuk dorp, dat er volgens hem zo oud uitziet omdat er veel arme mensen wonen.
Gekleed in de traditionele klederdracht, het viel me niet eens op. Als we de toeristische drukte mogen geloven, zullen ze wel aardig kunnen rondkomen.

Legoland

Attractieparken zijn niet echt ons ding, veel te druk, te duur en te commercieel naar ons gevoel van vrijetijdsbesteding, maar kinderen vinden het keileuk, ook die van ons. Een compromis? Jawel, 1 keer per jaar als absoluut maximum, daar kunnen we ons mee verzoenen.

De keuze viel op Legoland bij Carlsbad ten noorden van San Diego, op bijna drie uur rijden -bij vlot verkeer-. Wie is er niet gek van de rood-blauw-gele blokjes, het enige speelgoed waar we reeds fortuinen aan uitgegeven hebben, voor groot en klein, tijdloos en onverwoestbaar.

Het werd een mooie dag, niet te druk, niet te warm met een paar bangelijke rollercoasters en heel veel te zien en om uit te proberen.

Will Rogers SHP

California kent talloze natuurparken, van gigantisch tot groot tot de relatief kleinere. Een grootstad als Los Angeles, grenzend aan bergketens en de oceaan moet daarin niet onderdoen, ook dichtbij vind je wondermooi natuurschoon.

Omdat heel wat mensen 'uit de stad' vaak geen of weinig tuin hebben en het weer hier meestal gegarandeerd mooi is, worden feestjes vaak in zo'n park georganiseerd, de tafels en barbeque toestellen staan er, van het eten brengt iedereen wat mee en het park staat voor je open om te wandelen, voetballen of een frisbee te gooien.

Zo waren we zondag op een verjaardagsfeestje te gast in het Will Rogers State Historic Park , even de heuvel opwandelen en we genoten van een uitzicht op de Oceaan, Beverly Hills en Hollywood. Dit domein is echt de moeite om te bezoeken, in de zomermaanden vinden er ieder weekend polowedstrijden plaats, op zondag zie je "roping" lessen of hoe je met je lasso vee kan vangen en het huis met stallen en bijhorigheden worden volledig in hun oorspronkelijke staat in ere gehouden. Via de parksite vindt je de geschiedenis en bijzonderheden terug.

En wie vond al dat vuurtje stoken heel erg amusant?

Let's do something fun!

De laatste vrijdag vooraleer het nieuwe schooljaar start, maar ook Ben's laatste schooldag in de summerschool, we hadden dus wel iets te vieren!

Laten we de auto volladen met kinderen en naar dat nieuwe waterpark gaan in Ventura! Via via had ik er nog maar pas over gehoord, het zou leuk zijn, niet te groot, niet te duur en maar een half uurtje rijden.

Een vriendje voor Ben en een vriendinnetje voor Eveline en ook het zusje voor Helena, Catherine's vriendinnen waren niet te bereiken, maar die had op zaterdag al een zwemparty met haar vriendinnen voor de inzegening van een pas nieuw aangelegd zwembad van een van hen. En Alexander? Die had het te druk met zijn vriendinnetje en het organiseren van een party bij haar thuis met alle jongens en meisjes van de drumline en de band van de school.

Het 'was' erg leuk, enkel de file op vrijdagnamiddag was minder leuk, maar dat hebben we een positieve draai gegeven door even van de autosnelweg te rijden door de drive through bij Mc-Donalds enkel en alleen om acht ijsjes te bestellen.