En papa laadt de surfboards vanop het dak over naar de kinderen.
Vele handjes en hoofdjes maken het dragen licht.
Wie wil surfen draagt zelf zijn board, dat is de regel.
Zo zien onze zondagen er tegenwoordig uit, en dat zal nu zo ongeveer zijn tot in november. We staan op een redelijk uur op, dat wil zeggen zo tussen zeven en half acht. Tegen negen uur hebben de meisjes de auto ingeladen en hebben papa en mama de keuken weer opgeruimd. We zijn dan weg, en komen een half uur later aan op het veiligste, zuiverste en gezelligste surfstrandje. Met perfect zacht rollende golven en enkel maar plezante en vriendelijke mensen. Families komen er samen, net als wij daar al onze surffamilie buren ontmoeten. Super gezellig, ongedwongen en voor de kinderen is er wel altijd een buddy te vinden om samen te gaan surfen, om te paddle surfen, om te tandem surfen of om gewoon een frisbee te gooien om weer eens op te warmen. En samen hebben we een hele variatie aan verschillende surfboards, ons eigen boardwinkeltje noemden ze het vandaag en heel veel tips en tricks van de geboren local surfers.
De surfhemel voor de kinderen.
En als je in vogelperspectief naar ons neerkijkt, dat ziet dat er zo ongeveer uit, een deel is weg in het water, een deel neemt even rust en een ander deel maakt de foto vanop de weg. Het merendeel van de dag blijft het daar betrekkelijk leeg totdat ze in de namiddag plots honger krijgen en komen zoeken naar eten in onze mini koelbox, dat gaat dan over een energiebar en een soda. Meer mag dat niet zijn want er zijn daar geen toiletten, enkel de oceaan. Maar eens we weer huiswaarts keren, maken we een tussenstop bij onze favoriete na het surfen eethuis, de "Snapper Jack's Taco Shack", bijtanken want eens we weer thuis zijn moeten alle surfboards, wetsuits, rashguards en boogyboards worden gespoeld en al het zand uit de handdoeken geklopt en moeten we onszelf ook nog douchen. En dan 'plof' het bed in.
Vele handjes en hoofdjes maken het dragen licht.
Wie wil surfen draagt zelf zijn board, dat is de regel.
Zo zien onze zondagen er tegenwoordig uit, en dat zal nu zo ongeveer zijn tot in november. We staan op een redelijk uur op, dat wil zeggen zo tussen zeven en half acht. Tegen negen uur hebben de meisjes de auto ingeladen en hebben papa en mama de keuken weer opgeruimd. We zijn dan weg, en komen een half uur later aan op het veiligste, zuiverste en gezelligste surfstrandje. Met perfect zacht rollende golven en enkel maar plezante en vriendelijke mensen. Families komen er samen, net als wij daar al onze surffamilie buren ontmoeten. Super gezellig, ongedwongen en voor de kinderen is er wel altijd een buddy te vinden om samen te gaan surfen, om te paddle surfen, om te tandem surfen of om gewoon een frisbee te gooien om weer eens op te warmen. En samen hebben we een hele variatie aan verschillende surfboards, ons eigen boardwinkeltje noemden ze het vandaag en heel veel tips en tricks van de geboren local surfers.
De surfhemel voor de kinderen.
En als je in vogelperspectief naar ons neerkijkt, dat ziet dat er zo ongeveer uit, een deel is weg in het water, een deel neemt even rust en een ander deel maakt de foto vanop de weg. Het merendeel van de dag blijft het daar betrekkelijk leeg totdat ze in de namiddag plots honger krijgen en komen zoeken naar eten in onze mini koelbox, dat gaat dan over een energiebar en een soda. Meer mag dat niet zijn want er zijn daar geen toiletten, enkel de oceaan. Maar eens we weer huiswaarts keren, maken we een tussenstop bij onze favoriete na het surfen eethuis, de "Snapper Jack's Taco Shack", bijtanken want eens we weer thuis zijn moeten alle surfboards, wetsuits, rashguards en boogyboards worden gespoeld en al het zand uit de handdoeken geklopt en moeten we onszelf ook nog douchen. En dan 'plof' het bed in.
