Thursday, March 05, 2009

Ben en Neil Armstrong

In het vierde leerjaar lees je de biografie van een bekend persoon, specifiek iemand die wat te maken heeft met de staat Californie, een leeftijdsgeschikt boek van minstens honderd bladzijden. Ben trok met papa naar de boekenwinkel en ging in het rek met biografieen op zoek naar een personaliteit die binnen zijn interesseveld lag want in de bib op school was er geen meer te vinden ('t leven is voor de rappen hey!). Wat kon dat beter worden dan Neil Armstrong! De kleine Neil had net als onze Ben grote interesse in vliegtuigjes maken, met vliegtuigen vliegen en alles weten over de ruimte.
Na het lezen moesten er vraagjes van de juf beantwoord worden, werd er een 'speech' geschreven waarin de personaliteit zich voorsteld en over zijn leven verteld en werd er een presentatiebord gemaakt.
En vandaag stonden alle vierde leerjaarkes ( zo'n 140 kndrn) met hun bank buiten de klas en kwamen alle derde leerjaarkes met juffen en meesters luisteren naar de kinderen hun speech, daarvoor ging je naar de persoon van je keuze en drukte op een zelf ontworpen knop die het startsein betekende om te praten.
Ook de ouders waren tijdens dat halfuurtje in de vroege ochtend welkom!
Ben doet zijn speech voor mama en haar cameraatje, ge verstaat er misschien niet veel van door de rapte (want Ben wou er zo snel als mogelijk vanaf zijn!) maar ge ziet hem dan toch nog ne keer hooggeconcentreerd bezig op school. En ja, we weten het, als Ben voor piloot wil gaan zal hij toch eens een schone militaire haarsnit moeten krijgen want met een bedekt oog vliegen lijkt ons ook niet zo erg veilig.

Tuesday, March 03, 2009

vorige zomer

Wel wel wel toch, ik verschiet er warempel zelf van dat het al een drie maanden geleden is dat er hier nog wat nieuws verscheen, het is dan toch waar dat de tijd vliegt!
Zelfs de eerste van maart is al gepasseerd en we hebben al twee verjaardagen gehad!
Papa Bert werd zevenenveertig achtenveertig (ai, ai, ai!) en Catherine werd vijftien.
Ze vierde dat met tien vriendinnen en met ons in een Italiaans restaurant van haar keuze. We zaten allemaal aan dezelfde grote ronde tafel en sloten af met het traditioneel verjaardagslied gezongen door de obers en het hele restaurant en aten toen de reusachtige chocoladetaart op.

En om nog eens te verschieten heb ik een filmpke voor oma met oma en ons toen we vorige zomer op de Pier van Santa Monica pardoes werden meegetrokken in een straatartiest zijn act, toen deed onzen buik toch zo pijn van 't lachen, weet ge nog Lissa?