Zondag! Dan gaan we naar de zee! Gelukkig is dat maar twintig minuten rijden, een stukje autostrade, dan door de canyon en dan nog een heel klein eindje langs de PCH of de Pacific Coast Highway. De maand juli is de drukste van het hele jaar, maar dankzij het beperkte aantal parkeerplaatsten word het op het strand nooit echt overvol, een echte luxe.
De wagen was afgeladen vol met handdoeken, boogy boards, zeteltjes, parasol, tentje en de koelbox met mondvoorraad, een hele verhuis dat wel maar er waren vele handjes om te helpen dragen en het plezier nadien was dubbel en dik.
Met onze 'echte' grote tuinschop werd een groot getijdenbestendig fort gegraven.
Inge en ik gingen ondertussen een eindje wandelen over Point Dume, een granietrots die op de punt in de oceaan ligt, we genoten van het geweldige uitzicht en van de lagune groene kleur van de oceaan.
En toen kwam zowaar een hele pod spelende dolfijnen langs die een grootse show zomaar gratis vlak voor en dichtbij de kustlijn gaven, mensen juichten en applaudiseerden van blijdschap, wat een gelukzalig gevoel om dat zomaar te mogen aanschouwen, dolfijnen in het wild.
Het was een mooie en fijne dag met nog wel honderd en een anekdotes en vertelsels, maar dat laat ik anderen over.
