Goed toegekomen, moe en content dat de lange heenreis ten einde is.
De vlucht uit Schiphol vertrok met een kleine vertraging maar landde toch vroeger dan voorzien. Maar dan de douane, wat een lange rij! Ben je daar dan eindelijk door dan moest (de verdacht uitziende?) Bert even weg voor een apart gesprekje, wat een gedoe. Mijne Bert stond zo wel erg lang te wachten met Benjamin en Helena in de luchthaven dat hij zelfs al ongerust begon te worden, maar eind goed al goed want rond half drie in de namiddag reden ze eindelijk de oprit op.
De vlucht uit Schiphol vertrok met een kleine vertraging maar landde toch vroeger dan voorzien. Maar dan de douane, wat een lange rij! Ben je daar dan eindelijk door dan moest (de verdacht uitziende?) Bert even weg voor een apart gesprekje, wat een gedoe. Mijne Bert stond zo wel erg lang te wachten met Benjamin en Helena in de luchthaven dat hij zelfs al ongerust begon te worden, maar eind goed al goed want rond half drie in de namiddag reden ze eindelijk de oprit op.
Een kort moment is het even wennen aan elkaar, het is uiteindelijk twee jaar en een half geleden dat we afscheid namen, maar zo lijkt het ook weer net als gisteren.
Een waterval aan verhalen, raad en informatie hebben ze moeten aanhoren, door vooral de kinderen maar ook door ons. Vast veel te veel zodat ze zich daar niets meer van zullen herinneren. Ondertussen speelden de kinderen weer net als vroeger, in een tentje dat nu als kamp dient, met de poppen, de autootjes en hun favoriete en grote go-cart.
Dan het verplichte kennismakingsritje langs de bochtige weg door de canyon en door de immense geirrigeerde akkerbouwgronden tot aan de kust. Twintig minuten zuidwaarts tot aan het van Bay Watch gekende strand Zuma in Malibu. Geen dolfijnen vandaag maar wel een hele kudde zeeleeuwen die langs de kust trokken. Ook voor ons de eerste keer te mogen aanschouwen hoe ze met veel kracht al springende in en uit het water verder trekken, ze waren minstens met zijn twintigen.
En dan het fijne gevoel van de zandkorreltjes tussen de tenen, het koude zeewater, de koele bries en de kinderen die weer net als vroeger vol energie wat gaan bouwen! Een eiland in de oceaan werd het, van vers aangespoelde zeewierplanten tijdens het hoogwater. Lotte, het meisje der meisjes in een rokje van Helena haalde in haar eentje met haar roze schepje kleine zandkrabben uit het natte zand. Ze zijn nog geen haar veranderd.
Zo ging Lander niet enkel kletsnat naar huis maar was ook zo moe dat hij samen met zijn zus al na enkele minuten in slaap lag op de achterbank.
