Zo vertrokken we zondag voor dag en dauw in skikleren richting besneeuwde bergtoppen, wat later dan voorzien en met een ommetje langs Santa Rosa om Alex' liefje op te halen, met zijn achten hadden we er erg veel zin in. Anderhalf uur langzaam klimmen, door de woestijn met zijn Joshua bomen met zicht op de sneeuw, een kronkelig baantje en dan zo de parking op.
Sneeuw aan onze voeten, het was al meer dan drie jaar geleden, Ben werd er helemaal wild van.
Het werd een zalige en erg ontspannende dag na het verplichte aanschuiven voor lifttickets en materiaal. Voor Ben en Helena was het de allereerste keer, voor Catherine was het geleden sinds haar vier jaar, daarom gingen zij in skiklasjes. Eveline had op haar reisjes met vriendinnen leren snowboarden en verwonderde ons met haar vaardigheid. Voor Alex was het spannend want de laatste keer dat hij op de latten stond brak hij een arm, maar het ging goed en had er plezier in, deze dag met ons en zijn liefje heeft hem deugd gedaan. Ook voor ons was het acht jaar geleden, maar na de eerste onwennige bochtjes, ging het alsmaar beter en al snel hadden we de schwung weer helemaal te pakken.
Maar het was koud, erg koud, op een 2000 meter hoogte, blies de wind ijzig rond onze oren, gelukkig hadden we voor iedereen mutsen of oorwarmers mee, en ik die nog dacht die zeker niet nodig te zullen hebben!
Toen het donker werd gingen alle lichten aan voor de avondski tot tien uur, voor ons werd het te koud en te ijzig, wij gingen weer naar huis en om negen uur lag iedereen in zijn warme bedje.
