Hoe een schijnbaar onschuldig plantje zelfs na meer dan een week plots het hele lichaam van een klein jongetje gaat aanvallen met akelige bobbelige plekken die heel hard gaan jeuken.
Dit teisterde ons deze afgelopen week.
Het begon allemaal toen we op zondag 4 februari met enkele toffe buren al vroeg in de ochtend vertrokken voor een gezonde wandeling in mijn geliefde park, daar waar ik tijdens de week aan het lopen ben, niet ver en erg mooi.
Om de wandeling wat extra pit te geven zouden we tot aan de waterval gaan, met het beetje regen dat er deze winter reeds viel, zou er genoeg water moeten zijn. Kinderen vinden gewone wandelingen al snel erg saai, dus bouwde buurman Dave wat extras in en beklommen ze de waterval tot aan de top. Niet echt gemakkelijk en ook wel een beetje gevaarlijk, een blik op mijn gsm waarop ik zie dat er midden al dat graniet geen ontvangst is, doet me hen onmiddellijk terug roepen, ik heb echt geen zin in ongelukken.
Maar het avontuur heeft gelonkt en langs het wandelpad naar beneden gaan is geen optie meer, ze doen het langs de bedding van de stroom, over de rotsen, soms met een voet in het ijskoude water, allemaal erg plezant. Benjamin heeft schrammen op zijn benen van braamstruiken, niets ergs. (de fotos)
Afgelopen zondagavond, exact een week later, krijgt Ben erge rode uitslag. Het begint op zijn benen met grote verheven rode plekken die erg jeuken, 's ochtends zit het over de hele oppervlakte van zijn benen en ook op armen en handen, hij heeft er erg veel last van. De volgende ochtend zit zijn hele lichaampje onder de rode plekken, zijn gezichtje en hals staan rood gezwollen, hij heeft een rusteloze nacht achter de rug en voelt zich er ziek van.
Met uitslag kom je bij de kinderarts langs een achterdeurtje, zo kan de verpleegster eerst kijken of je geen besmettelijke ziekte binnenbrengt. Maar de dokter heeft het snel door, Poison Oak, verklaart hij zelfzeker. Zelf ben ik er niet van overtuigd, we zijn dit weekend niet gaan wandelen hoe kan het dan? Vorige week misschien? Ja maar, inderdaad, wie allergisch reageert op dit venijnige plantje krijgt dit soms pas na een week of zelfs pas na twee weken.
Een klein plantje dat een beetje lijkt op een jong eikeboompje, zelfs door niet aanraking kan je geprikkeld worden door de sterke etherische olien, die brandwonden geven of rode plekken of zoals bij Benjamin een allergische reactie verwekken.
Nog steeds steken nieuwe plekken de kop op, soms zijn het enkel vlekken maar sommige zien eruit als verheven striemen, de jeuk is ondraaglijk. Gelukkig heeft de dokter een sterke siroop en een creme voorgeschreven op basis van cortisone steroiden, of zoiets toch, het helpt in ieder geval.
Natuurlijk (her)kennen we het plantje en kenden we de gevaren, maar om de een of andere reden zijn we dat die zondag uit het oog verloren, we hebben ons toen zo erg goed geamuseerd.
