Solvang

Een weekje thuis tussen kerst en nieuw voor papa. Veel was er niet gepland, behalve dat we het rustig aan zouden doen, eens wat langer uitslapen, de nodige klusjes opknappen en ook wel eens een dagje erop uittrekken.

Zo reden we donderdag naar het noorden, tot voorbij Santa Barbara, nog wat verder het binnenland in, een omweggetje via een stijl eenvaksbaantje recht de berg op om door het beveiligingshek oude, kleurrijke rostschilderingen te zien van de oude Chumash indianenstam. Op een bangelijk hoekje draaide papa de chevy rechtsomkeer, reden we de berg weer af en gingen nog een heel eind inlands tot we Solvang vonden.

Solvang, wat "zonnige velden" betekent, is een Deens dorpje met Deens-Amerikaanse bewoners, traditionele molens, gebouwen, restaurants en bakkerijen, opgericht in 1911 door een groep Deense onderwijzers uit de midwest die deze vallei opkochten voor hun Deense volksschool.

We aten rode kolen met worst en frikadellen en aardappelpuree met een goeie bruine saus erbij als lunch in het Bit O'Denmark restaurant, het oudste en meest traditionele eetgelegenheid, kochten een sprookjesboek van Hans Christian Anderson uit zijn museum en brachten een zak vol lekkere Deense versgebakken boterkoeken mee als ontbijt deze ochtend.

Benjamin vond het een zeer leuk dorp, dat er volgens hem zo oud uitziet omdat er veel arme mensen wonen.
Gekleed in de traditionele klederdracht, het viel me niet eens op. Als we de toeristische drukte mogen geloven, zullen ze wel aardig kunnen rondkomen.