snipperdag

Wat doe je zoal op een doordeweekse snipperdag? Dan palm je mamas auto in en laadt die vol met surfboards, welgeteld vijf lagen er op het dak gebonden voor ze er erg in had. Ook de koffer zat vol met wetsuits, handdoeken, een gevulde koelbox en een stoeltje voor haar.

Toen ze de stofzuiger beneden hoorde gonzen, wist ze hoe laat het was. De kinderen hadden geen school en wilden gaan surfen. Ook Ben had vol enthousiasme zijn boogyboard ingeladen, twee weken uit de oceaangolven moeten blijven was meer dan genoeg en dat zou hij eens goed gaan inhalen vandaag.

Zo trokken we naar ons surfplekje, buurman D. ging mee en dat was maar goed, zo hadden we toch wat mannelijke kracht mee om de hele lading op het strand te krijgen, een strand dat zo klein was door het weggewassen zand door de stevige branding, maar meer dan groot genoeg voor ons enthousiaste groepje. Ook al waren de surfcondities niet echt ideaal, toch namen de meisjes de ene golf na de andere, ook Ben ruilde zijn boogyboard een tijdje voor een surfboard, maar uit het water kwam hij enkel om naar huis te gaan.

Moe, doodmoe, ziek van moeite waren ze, zoveel energie waren ze kwijt, ze vielen als een blok in slaap om de volgende dag, vrijdag, toch nog een dagje naar school te gaan.

geef iets geweldigs door

Catch the surfer's spirit — and pass it on.

Er is iets in het surfen dat mensen veranderd. Misschien is het de drang om een golf te berijden, misschien is het gevoel van eenwording met deze natuurkracht, of misschien is het gewoon dat je daar uren kunt liggen wachten op de perfecte golf zonder je gsm mee te nemen of je laptop, eenvoudigweg puur genieten van de rust en het dobberen. Eender wat het is, de meeste surfers voelen het. Het is de spirit, een manier van leven.

Surfershealing is een organisatie die gratis dagkampen aanbiedt aan autistische kinderen. Ze worden meegenomen op een tandem surfboard onder begeleiding van een bekwame surfer die zich een dag per week opgeeft als vrijwilliger. Prachtig initiatief is dat, te bedenken dat die kinderen er zoveel deugd van zouden hebben. Een tandem surfboard is een extra breed, lang en dik surfboard met goeie antislipvlakken en in dit geval met hendels waaraan de kinderen zich kunnen vasthouden. De begeleider bestuurd het surfboard en voorop ligt het kind.

Een van die geweldige vrijwilligers komt ook regelmatig op de plaats waar wij zo graag gaan surfen, en net zoals vele anderen, begin je elkaar dan een beetje te kennen. Omdat je als begeleider van kinderen met totaal geen oceaanervaring niet goed genoeg geoefend kunt zijn, neemt hij graag ook op een zondagnamiddag andere kinderen mee op zijn groot surfboard.

Ben ging zo vandaag met hem mee tandemsurfen, maar Ben blijft bij het pakken van de golf liever liggen, de snelheidssensatie is dan het grootst, maar de begeleider trok Ben golf na golf recht op zijn voeten, willen of niet, een greep bij Bens surfpak en rechtstaan zou het mannetje.

Catherine ging ook eens mee, wel zeven golven namen ze met gemak, wel grappig, vertelde ze achteraf, ik als goofy foot en hij normaal. Begrijp je wat ze daarmee bedoeld?

die hards

Wie had dat nu ooit gedacht? Eveline, was amper 2,450 kg en net 45 cm, vingertjes als van porcelein, bang om er naar te kijken dat ze zouden breken en zie ze nu, niet te temmen is ze. Een maand lang op het strand en in de oceaan met de Junior Lifeguarding is nog niet genoeg, nee, om zes uur staat ze samen met Catherine op en tegen half zeven rijden ze met surfboards op het dak samen met de buurman de straat uit. Dat doen ze zo minstens drie van de vijf weekdagen. Surfen in de vroege ochtend, om tegen negen uur een stuk pizza te kunnen eten en tegen half tien op het kamp aan te komen.

Moe??? Welnee, welja, soms wel. Vandaag waren ze beiden uitgeteld, het scheelde niet veel of er lagen twee gezonde maar doodvermoeide tieners in de auto te slapen op weg naar huis. Om tien na achten is het hier nu al donker, klinkt misschien vroeg, maar ons huis is dan al in diepe rust.

Verwonderlijk??? Ah nee, ze halen een hele dag het onderste uit de kan, ze kunnen er niet genoeg van krijgen. Kijk nu Eveline, al peddelend op een surfboard, t-shirt op het hoofd geknoopt met daaronder het geld om achter de stenen dijk (muurtje op de foto) naar een ander strand te peddelen waar ze tijdens lunchpauze met een paar vrienden iets te eten gingen halen. Mamas lunchpakketje was niet goed genoeg, liever tacos bij de Mexicaan. Hier op de foto is de rest al lang weer afgestapt en hun boards doorgegeven aan de kleintjes om te spelen, maar Eveline bleef gewoon nog wat rondjes verder peddelen.

En kijk nu Ben, als iedereen begint op te ruimen, pakt hij rap nog een surfboard om nog eens op dat water te kruipen, tot morgen is nog zo lang!
(Ben in het rode shirtje met het surfboard op het hoofd)

Surfing Surfing

En toen hadden ze surfkamp. Van maandag tot vrijdag om acht uur de deur uit en rond drie uur weer thuis, moe zouterig plakkerig hongerig en meer dan genoeg zon gehad, nog net voldoende energie over om wetsuits uit te staan spoelen en te gaan douchen, wat te eten en dan plat met een boek of film. Benjamin, Helena en Catherine waren in het kamp en Eveline ging iedere dag mee voor de fun. Echte surfer girls zijn het ondertussen en Ben een ware surfer dude.

Ben zonder vrees in die wilde oceaan, staat als jongste de eerste klaar en komt er als laatste uit, overweldigende golven ver in zee kunnen hem niet deren, een brok energie in het koude water, voor hem is het puur plezier, ook het harde en vermoeiende werk van het peddlen. Als achtjarige neemt hij de golven in zijn eentje, ik doe het hem met moeite na. De prijs voor de "Charger". (Of diegene die er altijd volledig voor gaat.)

Helena die gedreven is om de hoogste golven goed te pakken, ze te rippen en dan ook nog trukjes uit te gaan halen zoals een speciale 'pose'. Na de eerste dag voelde haar hoofd verbrand aan, toen wou ze zonnecreme in haar haar gaan spuiten, maar we vonden nog die "bikers caps" en die brachten ook voldoende UV-bescherming, en ze is er maar eentje kwijtgeraakt in de golven. De altijd 'goodlooking girl' of de prijs voor een echte "Water Girl".

Catherine die op haar dertiende met haar lengte en atletische lichaamsbouw een streepje voor heeft in professionaliteit en stijl. Ze neemt de krachtige golven met gemak en baant zich probleemloos een weg op de rips. Ze is duidelijk klaar voor de volgende stap, geen beginnersboard meer maar naar een goed kwaliteitsvol longboard. De prijs voor de "Best Surfer Girl".

Eveline heeft het algelopen jaar zo vaak gesurft, is ze zo sterk geworden en heeft en zoveel bijgeleerd dat ze ondertussen veel te goed is voor dit kamp. Maar ze mocht wel iedere dag mee, de ene keer met haar eigen surf board en haar surfer buddies erbij, de andere keer mee met de anderen in het busje. Als een volleerde surfer, manouvreert ze het board naar links en rechts, stapt ze van achter naar voor en weer omgekeerd, temt ze de golven dat het geen naam heeft. Ze is zo goed geworden dat ze vanaf volgend jaar, als ze zestien zal zijn, een training zal krijgen om mee de kampen te begeleiden, betaald, dat laatste vindt ze geweldig, want wie wil er nu niet betaald worden om zijn geliefde sport uit te gaan oefenen?

*een klik op de fotos en je hebt ze ietsjes groter*

Lost in sea

Zaterdag miezerde het een hele dag en vandaag bleef het droog maar bewolkt, we zijn dus niet in zee geweest, nee, na regen blijf je er best tot 72 uur na de laatste druppel uit want ze is dan erg vervuilt.

Maar Eveline kan de totale onthouding maar amper aan ook al had ze gisteren in de regen een waterpolo tournooi, doch de surfmicrobe begint te kriebelen. Daarom surft ze dan maar op het internet langs haar favoriete surfinfosites, bekijkt ze surffilms en leest ze alle surfmagazines.

Deze foto's zijn van ergens afgelopen december.
Bovenaan Helena en onderaan Eveline op de plank.