Benjamin

Hoog tijd om jullie weer eens Up To Date te brengen over het leven van de kroost. Vanaf nu geen excuses meer en ik doe er alles aan om het gemis goed te maken zonder te gaan vervelen. Daarom vraag ik "geef me tips in de comment box waarover jullie wel eens wat meer zouden willen te weten komen". Om de spits af te bijten begin ik met een update-tje van elk, iedere dag eentje.
We beginnen met de jongste.

Benjamin, liever "Ben" geheten tegenwoordig (omdat dat stoerder klinkt maar vooral omdat dat korter is om te schrijven, haha...).

Ben zit nu in het vierde leerjaar in een klas met 31 kinderen. De juf die het schooljaar met hen begonnen is, is ondertussen al vervangen door een andere juf. Ander en beter, maar zo begon het toch allemaal niet zo ideaal voor hem dit jaar. Toch doet ons ventje nog steeds zijn allerste best en kreeg hij vorige week al de Award of prijs van "vriendelijkste kind" uit de klas. Dat horen we natuurlijk graag, want wat is er belangrijker dan een goed en aardig kind te zijn, het is toch de persoonlijkheid of wie we zijn wat belangrijk is in het leven, niet?

Ben heeft vliegtuigen hangen op zijn kamer, Ben heeft een zweefvliegtuig met afstandsbediening gebouwd met zijn papa (dat nog moet uitgeprobeerd worden bij ideale weersomstandigheden), Ben kent alle reklametijdschriftjes over vliegtuigen van voor naar achter en van achter naar voor van buiten, Ben is er zeker van dat hij op zijn veertiende in het naburige stadje Camarillo mag gaan studeren voor piloot van sportvliegtuigjes. (Ai ai ai, en die papa maar werken!)
Kort gezegd, Ben droomt van vliegtuigen.

Maar Ben maakt ook flink zijn huiswerk, alleen, dat laatste erg belangrijk. Het is nog maar zelden dat ik eens moet helpen. Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk gaat, maar aan de keukentafel lukt de concentratie nog altijd beter dan op zijn kamer tussen al zijn vliegtuigen en ander speelgoed.

Ben aan zijn huiswerk vandaag (klik op het strookje dan zie je het groter).

bomdreiging

Het blijkt een beetje de gewoonte te zijn om in het begin van een schooljaar een slimme grappenmaker op school te hebben die geen zin heeft in een saaie schooldag en een anonieme boodschap achterlaat op de afwezigheidstelefoonlijn over een mogelijke bom op school.

Wat kunnen ze anders bij horen van die dreiging dan de school onmiddellijk te evacueren? Een school met welgeteld 2.400 lln waar ze tijdens de schooluren volledige verantwoordelijkheid over dragen, met Amerikanen die niet verlegen zijn om gerechtelijke processen kan de school ook geen risico's nemen en de kinderen, ook al zijn ze allemaal tussen de 14 en 18 niet zomaar naar huis sturen. Zelfs al gaat het gros alleen van en naar school, te voet, met de fiets of met de auto, bij een ramp mag dat niet.

De kinderen hadden net een brand- en aardbeving oefening achter de rug en nog geen half uur later was het echt alarm, dan worden ze naar het voetbalveld van de school gestuurd, ondertussen wordt met een telefoonboodschap alle ouders verwittigd, dat gebeurd met een systheem waarbij binnen de tien minuten alle ouders zijn verwittigd, een ingesproken boodschap die computergestuurd in die korte tijd 2000 gezinnen heeft bereikt, een systheem dat het hele jaar door wordt gebruikt voor mededelingen aan de ouders, is er niemand thuis dan gaat het automatisch op het antwoordapparaat.

We konden onze kinderen gaan afhalen langs de zijstraat die aan het voetbalplein grenst, identiek als vorig jaar, ik kende het dus al. In tegenstelling van vorig jaar toen ik er vroeg bij was, kwam ik nu later toe omdat ik gaan rennen was in het park en pas terug in auto de gemiste telefoons van Eveline en Alex zag, tijdens de schooluren, dan weet ik dat er echt wat mis, dus belde ik hen op en vernam het nieuws van hen persoonlijk. Daar aangekomen, wat een drukte, de straten zaten vol, parkeerplaats zoeken, naar de school wandelen en dan aanschuiven voor uren, in alfabetische rijen, zodat je uitkomt aan de juiste bak waarin je kind zijn gele "emergency card" zit. Dan wordt je identiteit gecontroleerd en enkel wie zijn naam op de fiche vermeld staat als ouder of als emergency contact mag het kind van de school ophalen. Dan gaat de gele kaart naar de andere kant van het plein en wordt het kind omgeroepen, ondertussen mogen de ouders aan de andere kant op de tribune wachten. De kinderen moeten op hun beurt zijn of haar schoolID tonen en bij het herenigen van kind en ouder worden weer de ID's nagekeken op juistheid. Een proces dat veel inspanning vraagt, veel tijd en geduld van ouders en kinderen, maar enkel op deze manier is het legaal en stelt de school zich veilig.

Ik, als mama thuis ben er gewoon een productieve dag aan kwijt, nog in loopkledij was ik, maar zeker niet de enige, maar dan al die werkende ouders waren er ook, de een nog met de stetoscoop rond haar nek, alle anderen met de gsm in aanslag.

Om tien uur was ik aan het aanschuiven, pas om 1 u. 's middags was ik terug thuis met Eveline, Alex mocht zijn auto van de parking gaan halen.

Ik vraag me af of ze dezelfde procedure volgen in geval van een echte ramp?

snipperdag

Wat doe je zoal op een doordeweekse snipperdag? Dan palm je mamas auto in en laadt die vol met surfboards, welgeteld vijf lagen er op het dak gebonden voor ze er erg in had. Ook de koffer zat vol met wetsuits, handdoeken, een gevulde koelbox en een stoeltje voor haar.

Toen ze de stofzuiger beneden hoorde gonzen, wist ze hoe laat het was. De kinderen hadden geen school en wilden gaan surfen. Ook Ben had vol enthousiasme zijn boogyboard ingeladen, twee weken uit de oceaangolven moeten blijven was meer dan genoeg en dat zou hij eens goed gaan inhalen vandaag.

Zo trokken we naar ons surfplekje, buurman D. ging mee en dat was maar goed, zo hadden we toch wat mannelijke kracht mee om de hele lading op het strand te krijgen, een strand dat zo klein was door het weggewassen zand door de stevige branding, maar meer dan groot genoeg voor ons enthousiaste groepje. Ook al waren de surfcondities niet echt ideaal, toch namen de meisjes de ene golf na de andere, ook Ben ruilde zijn boogyboard een tijdje voor een surfboard, maar uit het water kwam hij enkel om naar huis te gaan.

Moe, doodmoe, ziek van moeite waren ze, zoveel energie waren ze kwijt, ze vielen als een blok in slaap om de volgende dag, vrijdag, toch nog een dagje naar school te gaan.

en daar gaan ze weer

Voila, ze zijn allen weer op school. Goed op tijd waren we deze ochtend klaar om te vertrekken, boekentassen, lunch en genoeg fris water want het is bloedheet. Veel drinken is dus de boodschap maar gelukkig staan er op en rond de school voldoende drinkfonteintjes om bij te tanken.

Alexander ging gisterenavond nog naar een concert van Stevie Wonder in Santa Barbara, de zanger is na meer dan 12 jaar op tournee door Amerika. Samen met zijn vriendinnetje, de broer en de mama en voor alle gemak blijft hij daar dan ook slapen (zoals dat wel eens meer gebeurt). Ik hoop dus maar dat ze op tijd uit bed zijn geraakt en niet al hun eerste "tardy" opgelopen hebben, dat is een nota in je dossier dat je te laat was en je mag er zomaar enkele hebben of er volgt een straf.

Eveline stond om zeven uur al helemaal bepakt klaar, ze schrok zich te pletter toen ze vaststelde dat het nog veel te vroeg was om door te rijden. Nee, van haar geen foto, ze wil er absoluut geen.

Helena en Catherine, zusterlijk samen naar de Middle school afdeling naast de lagere afdeling, grote zus helpt kleine zus door de eerste nieuwigheden en heeft daarna haar handen vol met alle vrienden een blij weerzien te "huggen". Het is geen vreemd zicht als de kinderen elkaar op de speelplaats "huggen" maar ook niet dat de leerkrachten de kinderen een knuffel geven. Iedereen is blij en vrolijk. Een foto? "Nee mama, alstublieft niet!" (gelukkig had ik al eentje van bij het wandelen van de auto naar het schoolhek)

Benjamin had een probleem, zijn rugzak kan niet over zijn schouders en dat zal nog wel een tijdje zo zijn, ik parkeerde dus mijn auto (zoals de meeste ouders vandaag wel deden) en wandelde met hem mee tot aan zijn klasdeur. Daar had hij al snel een paar vrienden om samen op de bank te wachten tot de bel ging en de juf haar deur opent en ieder kind stuk voor stuk verwelkomt. En ja, Ben die wil wel nog op de foto, gelukkig toch nog eentje van de vijf!

Zo, het startschot is gegeven, nu hoop ik van harte dat er vanavond nog geen huiswerk is want van huiswerk meegeven daar kennen ze wel wat van in Amerika! En nu op zoek naar een rugzak op wielen voor Ben, zodat die morgen ook weer zijn eigen plan kan trekken.

de grote voorbereiding

Nog even en de schoolpoort staat weer een jaartje voor ze open. Vorige week al, werden alle High School kinderen verwacht om hun voorlopig uurrooster te komen ophalen en Alex regelde tegelijk al een parkeerpas want als een Senior (laatstejaars) parkeert hij vanaf nu zijn auto op de schoolparking.

Ook de Junor High School kinderen (of Middle School) hadden vorige week al een "orientatiedag". Catherine (laatstejaars) en Helena (eerstejaars) gingen op de foto en haalden na enkele minuten een nieuw school ID (een studenten identiteitskaart) met gloednieuwe pasfoto op, stonden ze daarna in de rij voor hun uurrrooster van de 1ste semester en met die twee kregen ze in de schoolbib hun schoolboeken mee voor thuis. Boeken en CD's voor thuisstudie, in de klas hebben ze een exact tweede exemplaar, zo moeten ze niet sleuren met zware boeken, goed he!

Morgen dinsdag, is de laatste vakantiedag. Om vijf uur stipt is het "kick off" van het nieuwe schooljaar voor de lagere school. Benjamin zal weten bij welke leerkracht hij zit, kan dan naar zijn klas lopen en op dat raam hangt een lijst van alle kinderen in die groep. De juffen zijn er niet, de klas is potdicht, maar door het raam zie je dat alles klaar staat. Ondertussen is het op de speelplaats groot feest, spannend dat wel want iedereen ziet elkaar terug en wie zit bij wie, omdat er van een bepaald leerjaar zoveel verschillende klassen zijn halen ze de kinderen ieder jaar door elkaar, zo is de klasgroep elke keer weer helemaal anders samengesteld. Heb je toch een allerbeste vriendje en zit je niet meer samen, dan is dat niet zo erg, de speeltijd en de middagpauzes hebben ze nog altijd op hetzelfde moment en tijdens die pauzes zijn de kinderen altijd welkom bij elkaar in de klas. We moeten ook niet koken want voedsel genoeg, dat wat kinderen lekker vinden, hamburgers, pizza, hotdogs en ijsjes. Tegen zeven uur naar huis, boekentas klaar, in bed want woensdag 29 augustus is de eerste schooldag.

Eveline en het NPHS zwemteam

In de High School sport zijn er twee seizoenen, zo was er waterpolo in het eerste seizoen en is dat nu afgelopen. Nu is er wel zwemmen en daarom is Eveline, net zoals het overgrote deel van haar ploegmaten nu in het zwemteam. Iedere dag trainen ze minimum twee uur na de lessen, op zaterdagochtend liggen ze ook al om 7u. 's ochtends in het water en dan nog een wedstrijd tijdens de week ook.
Zo zwommen ze vandaag met hun High School team een thuiswedstrijd tegen een andere High School en toevallig was ik daar lang genoeg aanwezig met mijn mini cameraatje om haar digitaal te vangen.
"Go Eveline, Go!" Ze is ontzettend gedreven in haar sport, een plezier om haar bezig te zien en ze behaald nog goeie tijden ook, iedere wedstrijd weer breekt ze met kleine beetjes haar persoonlijke record.

geluk

"Today is my lucky day!" Juichte Ben deze ochtend.

Natuurlijk was het voor hem een superdag. Hij kreeg vandaag een "award" voor zijn harde werklust, omdat hij zo goed is in wiskunde en omdat zijn engels erg is vooruitgegaan.

Er lag sneeuw voor de kleuters en bij het naar huis gaan stond hun hek nog open en zo kon hij ook nog even spelen met het witte goud.



Tegen vijfen werd hij verwacht op een blijven-slapen-verjaardagsfeestje van een van zijn vrienden uit de klas van vorig jaar en zelfs morgenochtend gaat hij van het ene naar een ander feestje van een vriendje uit zijn klas nu. Als dat geen geluk is!

Iedere maand worden per klas een vijftal kinderen beloond met een diploma en bijhorende sticker, pin en gratis bon bij een of ander eethuis. Alle kinderen komen wel eens aan bod en altijd is er wel iets positiefs te zeggen, nooit iets negatiefs. Het filmpje:

sneeuw bij +18 graden:

een goed begin

Alle kinderen zijn 2007 zeer goed gestart, om het lijstje eens af te lopen:

• Benjamin: is nog steeds op tijd uit zijn bed, is aangekleed en heeft zijn lunchpakketje helemaal zelf klaar alvorens ik de keuken binnenkom, hij staat als eerste buiten te wachten om door te rijden. Hij maakte vanochtend zelfs de bedenking dat als we dicht genoeg bij school zouden wonen hij nu zeker en vast al alleen naar school zou gaan, het kwam eruit vol overtuiging. Hij is een supertevreden en gelukkig studentje.
• Helena: heeft al hard gewerkt aan haar project over een beroemde Amerikaan. Ze koos de Hawai'iaanse prinses "Ka'iulani" en maakte vanavond het hele pakketje af. Ondertussen las ze in de hangmat op haar kamer een schoolboek van meer dan 600 pagina's in twee avonden uit, maakt ze samen met haar vriendinnetje voorbereidingen over een wetenschappelijk project voor de wetenschapsbeurs op school, "het reactievermogen vergelijken bij personen van verschillende leeftijden" is hun gekozen onderwerp. Ze is dus meteen met volle kracht 2007 ingevlogen.
• Catherine: zij kreeg al meteen een hele stapel huiswerk mee, ook een essay (opstel) te schrijven in groep van minstens 12 pagina's, in een conferentie samen te werken over email en de telefoon. Over het toepassen van de moderne technologie gesproken! Ze heeft weeral twee verjaardagsfeestje bij vriendinnetjes te vieren over het komende weekend, allebei een blijven slapen feestje, eentje van vrijdag naar zaterdag en het andere van zondag naar maandag. (maandag hebben ze een dagje verlof)
• Eveline: zwemt zich weeral te pletter op school. Maandag begonnen ze al met een wedstrijd, dinsdag training, vandaag ook een wedstrijd, donderdag ook wedstrijd en vrijdag en zaterdag een toernooi in Santa Barbara. Als het een wedstrijd is dan mogen ze uit de klas om 1u, als het op verplaatsing is dan gaan ze met een bus (een gele Amerikaanse schoolbus) naar het andere zwembad, rond 7u 's avonds zijn ze dan weer terug. Eens ze terug thuis is, haast ze zich achter de computer voor haar huiswerk, ook zij had twee keer een project in elkaar te stampen, een presentatie maken via powerpoint en dat met email doorsturen naar de leerkracht en een reservekopietje op haar geheugenpen in de boekentas.
• Alexander: rustig en volwassen trekt hij als eerste naar school. Zijn vriendinnetje pikt hem op om tien voor zeven in de ochtend met haar auto, eens op school beginnen ze met 'koor'. De dag eindigt voor hem met een les in de 'jaarboekklas', daar werkt hij aan de foto's in photoshop. Sinds gisteren volgt hij ook nog extra les op College, een equivalent voor hogeschool, op maandagavond, dinsdagavond en zaterdagochtend, vakken die met film, radio en televisie te maken hebben, het is zijn eigen keuze en hij is dolenthousiast!

Benjamin zal morgen vol verwachting naar de hemel turen: hij kwam uiterst enthousiast de auto ingestormd toen ik ze vandaag van school kwam halen, de juf had verteld dat er regen komt en als het goed zit er hoogstwaarschijnlijk (een heel klein beetje) sneeuw zou kunnen liggen op de berg naast de school (Mount Boni), 'als' de wind goed zit en 'als' het koud genoeg zal zijn. Maar Ben heeft er alle moed op, hij legde vanavond zijn handschoenen en muts al klaar, zijn dikste lange broek en zijn warmste pull.

Volgens het weerbericht kan het voor vrijdag, zo te zien wordt het echt koud!
(Arme Eveline, want die zwemmen altijd buiten!)

eerste schooldag 2007

Twee weken spelletjes spelen, veel films bekijken, alle lego's ondersteboven halen en kerst en nieuw vieren, dat hebben ze deze vakantie gedaan.

Maar aan alles komt een einde, zeker aan de leuke dingen nog het snelst en zo werd het dit weekend aftellen naar vandaag, weer vroeg opstaan en op tijd naar school vertrekken.

Benjamin liep al een paar dagen te klagen, "ik voel niet zoals school!", zijn vertaling van "I don't feel like school." Toch was hij als eerste op, al aangekleed voor ik mijn bed uit was, had hij zijn lunchzakje al klaar en dichtgeplakt toen ik de keuken in kwam, zat hij als eerste in de auto en kon hij er niet rap genoeg weer uitspringen om door te schoolhek te crossen, op zoek naar zijn vrienden.

Bij Alexander die twee weken niet voor de middag zijn bed uit te krijgen was, hadden we serieuze twijfels of het deze ochtend wel zonder ongelukken zou lukken, maar ook hem hoorden we vanuit ons bed in de keuken rommelen iets na zessen en tegen kwart voor zeven was ook hij al de deur uit. Eveline die ook al klaar was is volgens de anderen met hem mee vertrokken, we hebben ze in ieder geval nog niet gezien vandaag.

Helena en Catherine bleven nog wat rondhangen in pyjama, maar waren uiteindelijk ook sneller klaar dan verwacht, met volle boekentas vol nieuwe projecten.

Als dat geen blitse start is van een 2007!