Het blijkt een beetje de gewoonte te zijn om in het begin van een schooljaar een slimme grappenmaker op school te hebben die geen zin heeft in een saaie schooldag en een anonieme boodschap achterlaat op de afwezigheidstelefoonlijn over een mogelijke bom op school.
Wat kunnen ze anders bij horen van die dreiging dan de school onmiddellijk te evacueren? Een school met welgeteld 2.400 lln waar ze tijdens de schooluren volledige verantwoordelijkheid over dragen, met Amerikanen die niet verlegen zijn om gerechtelijke processen kan de school ook geen risico's nemen en de kinderen, ook al zijn ze allemaal tussen de 14 en 18 niet zomaar naar huis sturen. Zelfs al gaat het gros alleen van en naar school, te voet, met de fiets of met de auto, bij een ramp mag dat niet.
De kinderen hadden net een brand- en aardbeving oefening achter de rug en nog geen half uur later was het echt alarm, dan worden ze naar het voetbalveld van de school gestuurd, ondertussen wordt met een telefoonboodschap alle ouders verwittigd, dat gebeurd met een systheem waarbij binnen de tien minuten alle ouders zijn verwittigd, een ingesproken boodschap die computergestuurd in die korte tijd 2000 gezinnen heeft bereikt, een systheem dat het hele jaar door wordt gebruikt voor mededelingen aan de ouders, is er niemand thuis dan gaat het automatisch op het antwoordapparaat.
We konden onze kinderen gaan afhalen langs de zijstraat die aan het voetbalplein grenst, identiek als vorig jaar, ik kende het dus al. In tegenstelling van vorig jaar toen ik er vroeg bij was, kwam ik nu later toe omdat ik gaan rennen was in het park en pas terug in auto de gemiste telefoons van Eveline en Alex zag, tijdens de schooluren, dan weet ik dat er echt wat mis, dus belde ik hen op en vernam het nieuws van hen persoonlijk. Daar aangekomen, wat een drukte, de straten zaten vol, parkeerplaats zoeken, naar de school wandelen en dan aanschuiven voor uren, in alfabetische rijen, zodat je uitkomt aan de juiste bak waarin je kind zijn gele "emergency card" zit. Dan wordt je identiteit gecontroleerd en enkel wie zijn naam op de fiche vermeld staat als ouder of als emergency contact mag het kind van de school ophalen. Dan gaat de gele kaart naar de andere kant van het plein en wordt het kind omgeroepen, ondertussen mogen de ouders aan de andere kant op de tribune wachten. De kinderen moeten op hun beurt zijn of haar schoolID tonen en bij het herenigen van kind en ouder worden weer de ID's nagekeken op juistheid. Een proces dat veel inspanning vraagt, veel tijd en geduld van ouders en kinderen, maar enkel op deze manier is het legaal en stelt de school zich veilig.
Ik, als mama thuis ben er gewoon een productieve dag aan kwijt, nog in loopkledij was ik, maar zeker niet de enige, maar dan al die werkende ouders waren er ook, de een nog met de stetoscoop rond haar nek, alle anderen met de gsm in aanslag.
Om tien uur was ik aan het aanschuiven, pas om 1 u. 's middags was ik terug thuis met Eveline, Alex mocht zijn auto van de parking gaan halen.
Ik vraag me af of ze dezelfde procedure volgen in geval van een echte ramp?
