einde schooljaar gekte

We kunnen het best zelf moeilijk geloven dat we deze tijd van het jaar alweer zijn, de laatste schooldagen, deze week nog uit en dan volgende week maar half.
Bijna iedere avond is er wat gaande, uitreikingen van diplomas allerhande, vergaderingen voor de zomertrainingen, concerten en banketten. Overdag hebben de kinderen het druk met de laatste stukjes leerstof, af en toe nog een grote toets, een eindwerkje dat nog af moet, een voordracht en nog een heleboel fieldtrips of uitstapjes. Mijn agenda staat vol geschreven en iedere dag blijkt wel uit balans te zijn.

Om het evenwicht te bewaren als vrijwillige mama op school, probeer ik dezer dagen nog wat aan te vullen zodat ik op het einde van volgende week met een gerust hart aan de zomer kan beginnen omdat ik voor ieder toch ongeveer evenveel zal bijgedragen hebben in hun klas.
Zo ging ik vorige week nog mee op een schoolreisje met Catherine en vandaag met Benjamin. Een kindermuseum waar ze mochten ontdekken en spelen, vooral dat laatste lag nogal in de smaak en vanavond verkondigde hij deze uitstap dan ook als de beste ooit. Moe viel het ventje na zijn huiswerk in slaap op het terras, mama ook.

Een dagje meetrekken in de bus is altijd erg leerrijk, je leert de andere ouders kennen maar vooral ook de vriendjes en je ziet je kind weer eens vanuit een ander hoekje.

West Side Story

Ik begrijp niet vanwaar die jongeren de energie en de tijd halen, maar tussen al die koorrepetities en optredens door kwamen ze ook al weken iedere avond na school samen om te oefenen aan de Musical "West Side Story". Maanden geleden waren er audities voor de dramaclub en is het verwonderlijk dat het vooral koorleden zijn die het gehaald hebben? Wat een talent zit daar tussen zeg, we hielden het niet voor mogelijk en ook nu weer hebben ze ons bij de voorstelling met verstomming geslagen. Een live show van bijna drie uur, enkel en alleen door High School studenten maar met de kunde van professionals, met een live orkest en al. Het leuke is dat we optredens op hoog niveau kunnen meemaken en doordat de kinderen heel wat artiesten kennen komt dit voor hen zoveel dichterbij, erg motiverend vind ik dat.

Kara, Alex' vriendinnetje speelt Francisca uit de Sharks clan, ze geven in totaal zes volwaardige voorstellingen en Alex gaat trouw iedere keer mee van bij de voorbereiding tot het einde.
Geen fotos en geen filmpje, om eerlijk te zijn, ik ben het vergeten, enkel hun affiche tijdens het aanschuiven voor tickets heb ik. Voor wie het niet laten kan, "America" - "Maria" - "I feel pretty"

de Dick Van Dyke choir benefit

De bekende Dick Van Dyke die hier ergens woont en enkele High School koren uit de omgeving, twee jonge kwartetten en een mannenkoor, dat gaf samen een geweldige voorstelling in het Civic Arts Plaza in Thousand Oaks op moederdag. De bekendste liedjes uit de films Mary Poppins, Chitty Chitty Bang Bang en uit zijn bekendste show The Dick Van Dyke Show .

't Was weeral dik in orde en honderd percent goeie ontspanning. Ongelooflijk, de man is 81 en staat nog even hard te springen als toen, zingen en de mensen doen lachen leer je blijkbaar nooit meer af.

Alex zong ook weer goed mee en om je een idee te geven, een zeer kort filmpke van de finale, daarin kwamen alle zangers op het podium en stonden ze met zijn 300 Supercalifragilisticexpialidocious uit Mary Poppins te zingen. Tof. Van de show zijn er geen beelden want het was ten strengste verboden opnames te maken, maar toen op het einde kon ik me echt heel eventjes niet inhouden.

Bekijk zeker ook eens deze:

"I Am a Fine Musician" from The Dick Van Dyke Show

Chim-Chim-Cheree

Supercalifragilisticexpialidocious

tidbits over de prom

De fotos staan online, hier voor al wie ze graag ook eens wil zien.

Nog enkele pittige bijkomstigheden:

Het blijven tieners met beugels: de kleur van de elastiekjes werden de week ervoor zorgvuldig afgestemd, Karas tweelingbroer en zijn 'date' hadden hetzelfde lichtblauwe kleurtje net als haar baljurk. Oh ja, alles moet perfect.

Het blijven Amerikanen: Om middernacht was de Prom dans over, die vond plaats ergens rond Los Angeles, na een uurtje huiswaarts rijden hadden ze reuzehonger en stopten met hun Hummer Limo aan de 24 uur open zijnde In-N-Out burger! In avondjurken en nette pakken!

Gelukkig bestaat er speciale dubbelzijdige plakband: voor bij wie het toch net iets te gewaagd was werd het jurkje vastgeplakt langs de decollete, voor bij wie het niet echt comfy zat brachten veiligheidsspeldjes de redding.

En wedden dat al die naaldhakken al van het eerste uur zijn uitgevlogen?

Prom 2007

Kara en Alex, hun eerste Prom samen, met zijn tweetjes hebben ze dit georganiseerd, Alex belde meer dan veertig limosinebedrijven op tot hij een gevonden had die groot genoeg was voor al hun vrienden, Kara hield de hele boekhouding bij en zorgde dat ieder zijn deel betaalde en ondertussen toverde ze zichzelf om in een ware ster.



Nooit had ik gedacht dat dit ons ooit zou moeten overkomen, gigantische limo, stijlvol pak en een rode avondjurk. Dit is hoe ze in hun hechte vriendenkring (waarvan enkelen nog op de foto ontbreken want hoe krijg je 28 jonge tieners lang genoeg samen voor een foto?) hun Prom vieren. Met deze voor ons de eerste (knal) kennismaking en we weten nu dat dit ook het enige is waarmee ze het afstuderen aan de High School vieren. (oef) Een dansavond in avondkledij georganiseerd door de school en met enkel jongeren, voorafgegaan door een etentje en het huren van een limo waar je hele gezelschap in past. Om middernacht is het bal gedaan, de chauffeur brengt ze dan veilig naar huis. Alex en Kara zijn pas volgend jaar aan de beurt maar als Juniors mogen ze het hele event meevieren. De hele bende zijn stuk voor stuk erg leuke jongeren, bijna allen uit het koor of de drumband of theatergroep van de school.

Ouders tasten (diep) in de beurs en zijn allen fotograaf van zoon of dochter.

Wacky Day

We doen het niet iedere vrijdag, alhoewel ik dat liever wel zou doen, een schoolweek eindigen met een traktatie, bijvoorbeeld een vruchtensapje met ijs of yoghurt gemixt, of een ijsje, of Mc.Donalds, of wat anders.
Vandaag deden we het weer wel, met de jongste drie dan wel te verstaan, want Eveline was bij haar waterpolovriendinnen en Alex die was op stap met Kara.

Vandaag, spirit day, een "Wacky Day" of "gek geklede dag" voor Ben en Helena. Dat wil zeggen dat iedereen dan een beetje raar en belachelijk aangekleed naar school komt. Ben deed zijn t-shirt achterstevoren aan, twee verschillende schoenen en kousen en een halve tube gel en heel veel haarlak moest zijn lange haar naar boven houden, tegen drie uur lag dat allemaal al weer plat. Helena zette haar gekste petje op, deed haar bikini boven haar t-shirt en had ook twee verschillende kousen aan.
Bij Catherine was het "Music Day" of "muziek dag". Iedereen mocht zijn mp3-spelertje meebrengen en er ook naar luisteren tijdens de speeltijd, tijdens het lopen bij turnen en soms in de klas als het mocht. Als je het mij vraagt was het eerder iPod-dag, in alle formaten en kleuren heb ik ze zien passeren.

balsahouten doosje

Helena heeft een doosje in elkaar geknutseld met een echt dekseltje dat erop en eraf kan. Dat doosje maakte ze van stukjes balsa hout die ze op maat moest snijden en dan in elkaar kleven. Het dekseltje was nog het moeilijkst, want dat moet er netjes overheen passen.

Helemaal recht en stevig vastgelijmd, versierde ze het nog met vijf surfboards en sterren en hartjes, de surfboards van Big Z. uit Surf's Up. Het doosje was voor papa. Hij is er erg blij mee en zal het volgende week meenemen naar zijn bureau waar het naast de Surf's Up computers komt te staan. Een doosje voor kleine prulletjes.

rekenen met Balsa Wood

Kinderen die de reken- en wiskundeles al lang begrepen hebben en al meer dan voldoende extra oefeningen gemaakt hebben, worden wel eens apart genomen zodat de rest van de klas rustig verder kan oefenen zonder dat zij zich moeten gaan vervelen.

Zo hadden ze al eerder eens dat lekkere pumpkinbread gemaakt.

Vandaag knutselden ze met Balsa hout, de lichtste en zachtste commerciele houtsoort, vaak gebruikt voor modelvliegtuigjes, zo zacht dat een scherp mesje of schaar voldoende zijn om het te snijden. Ik was weer helpmama.

Ze maakten eerder al een ontwerp en deze ochtend moesten ze dat eigenhandig uitwerken. Rekenen, meten, tellen en uitsnijden, plakken en rekening houden met de resterende tijd. Zo moest Helena haar ontwerpje aanpassen, maar het werd een erg mooi 'voorwerpje', vanavond thuis geschilderd en morgen inpakken voor onder de kerstboom, een kadootje voor ... ah nee, dat verklap ik niet!

Helena's Play

Hoe kan je nu beter de geschiedenis leren dan door het na te spelen in een musical? Haar of zijn personage te mogen zijn en er een sketch over uit te beelden?
De belangrijke Amerikanen uit de 20ste eeuw werden een voor een geprezen op het podium, Eleonar Roosevelt, Rosa Parks, the brothers Wright, Walt Disney, enz., ze zongen er een lied over en zullen ze nu nooit meer vergeten!
Helena kreeg al meteen de rol van Angelica, de presentatrice.

"It's the greatest awards show ever seen on TV, for the greatest Americans of the 20th century! Statesmen, artists, athletes, musicians, scientists, and many more are honored in a prime-time presentation (complete with commercials). The Wright Brothers, Rosa Parks and M.L. King, Georgia O'Keefe, Louis Armstrong, and Cesar Chavez all win awards. Back-stage interviews take us behind the scenes as Teddy, FDR, and Eleanor duke it out for "favorite Roosevelt," and Babe Didrikson and Babe Ruth compete for Best Athletic Babe. Where else can you see Henry Ford rap? Students are introduced to many of the major figures in modern American history in a fun and tuneful show. "

Een heel klein stukje uit het begin van de show, je hoort haar praten en zingen:

spirit days

Stel je eens voor dat iedereen in pyjama naar school zou komen, zelfs de juffen en meesters! Dat je kamerjas en pantoffels je extra warm houden en je slaapknuffel ook meegaat! Gek he?

Zo zot zijn ze in Amerika, af en toe is er op vrijdag een "spirit day", op zo'n dag wil je tonen dat je school 'spirit' heeft en dan komt iedereen gekleed in het opgelegde thema, zoals vandaag PJ-day. Tijdens de lunchpauze zijn er spelletjes voor de spirit deelnemers en de klas met de meeste spirit wint en verdiend een prijs. Soms is dat voor de hele klas donuts, of komt de pizzaman langs of iets anders. Maar er is vooral heel veel FUN!

Benjamin die vond dat lekker makkelijk, "nu moet ik mij niet aankleden" riep hij blij in de ochtend. Hij heeft toch een fris exemplaar moeten aantrekken maar hij is vanavond wel zo in bed mogen kruipen, wat hem betreft mag het iedere dag PJ-day zijn.

Farmers Market Tour

Benjamin raakt meer en meer bevriend met zijn nieuwe klasgenootjes, alhoewel hij tijdens de speeltijd nog steevast met zijn 'oude' vrienden gaat spelen, alsook voor de afspraakjes bij elkaar thuis, zo is Chase de topper als speelkameraad, maar ook een zekere Connor en Tasso en Ryan.

Deze week heeft hij het al heel regelmatig over 'Noah' gehad uit zijn klas, want die zijn mama is een 'sherif' en de papa een 'firefighter', in Ben's ogen kun je het werkelijk niet beter treffen, hij kijkt dus heel erg op naar die jongen. Deze week waren de beide ouders even komen spreken voor de klas, over hun beroep, vooral wanneer je zoal een 'ticket' (=boete) kunt krijgen heeft hij goed begrepen, ook voor het niet dragen van je helm op de fiets!

Nu heeft die mama een goeie relatie met de organisatie van de Farmers Market en omdat ze deze week over planten leren, ook de eetbare, had ze een rondleiding voor hen kunnen versieren, na school welliswaar want de markt begint maar om drie uur en de school is al vroeger uit. Afspraak aan de ingang van het afgebakend terrein, een tiental kinderen hadden het gehaald met mama of papa en eventuele broertjes en zusjes.

Het begon al met het proeven van druiven, van rozijnen die van die druiven gemaakt zijn, van een andere soort druiven die te schoon zijn voor verwerking, van Aziatische vruchten die op appels lijken en dan een Aziatische peer, sappige nectarinen, verse cheddar kaas, gedroogde appelschijfjes, oranje worteltjes maar ook gele gedipt in 'humus'. Het hele marktplein(tje) gingen we rond, al proevend met een dipje uitleg, voor sommigen een echte openbaring, dit gewone, eenvoudige uitstapje op het marktje van de plaatselijke boeren.

Op het einde kregen ze elk een 'gift certificate' van 1 dollar, Ben en zijn vriend Chase hebben die samengelegd en toen konden ze een small size bag 'kettle corn' (=vers gepofte mais in een reuzachtige open ketel) kopen! Wat een vreugde!

minimum days

Sally en Helena in het midden, twee goeie vriendinnen, boven het broertje en beneden Benjamin, een zotte bende.

Als het schooljaar weer een dikke maand bezig is, dan willen ouders wel eens een prive gesprekje met de leerkracht en die leerkracht kent ondertussen de kinderen voldoende zodat het afspraakje nuttig en leerrijk is. Dat noemen ze dan "oudercontact" op zijn vlaams, "parent teacher conference" op zijn amerikaans.

Zoals ik het me herinner van in Belgie, zijn die dagen meestal erg slopend voor de leerkrachten, overdag lesgeven en daarna het oudercontact dat tot in de late uurtjes duurt. Je moet dan ook geen helderziende zijn om te voorspellen dat de dag nadien je juf of meester met schorre stem en slapende kop voor de klas moet staan, als die er dan al is en niet ziek gevallen is.

Hier hebben ze het weer goed geregeld, een hele week zijn het slechts halve dagen les, "minimum days". Kinderen gaan naar huis en de namiddag is voor het gesprek met de ouders, vijf dagen op een rij, vijf namiddagen om de 20 min. per kind te verdelen. Ontspannen en niet gehaast, ideaal.

Nu kunnen ze niet met zijn allen tegelijkertijd opgepikt worden en elke dag heen en weer naar huis of om wat boodschappen te doen, is ook wat overdreven. Daarom vullen we onze wachttijd met spelen in het buurtparkje, er is een gloednieuw dichtbij de school, de zon en de aangename temperaturen zijn er en blijkbaar zijn we niet de enigen met dit idee, vriendjes zat om mee te spelen.

Homecoming dance "the night"

Eerlijk, ik zou hier als mama niet het relaas moeten doen, want eigenlijk weet ik er niet zo heel veel over, gewoon, omdat ik er zelf niet bij was en ik het enkel moet doen met de weinige vertelsels en feiten vooraf en nadien.

Alex: die heb ik er vrijdagavond nog op uit gestuurd naar "Abercrombie". Die wou perse een kostuum, mijn hardnekkig "nee" deed hem hopeloos die van zijn papa passen. Nog erger dus, maar een pak daar wou ik geen geld aan uitgeven. Het kan toch jonger en knapper dan dat? Een compromis: zijn leuke bruine stretchy broek met een sportief getailleerd hemd van "Abercrombie & Fitch" in zware witte katoen. Nog een paar Vans sneakers in bijpassende kleuren en zo werd het toch nog een snuifje "Luxury" maar meer "Casual", zo waren we allebei content en zijn lief ook, want zij had een leuk bruin jurkje, dus pasten ze perfect samen. De naaldhakken? Die waren te pijnlijk, het werd dus blootvoets.

Die pluim in het borstzakje? Alex, vertel eens?

Ze hadden samengelegd met wat vrienden en een lange witte limo ingehuurd, niet het idee van de ouders want wij vinden het allemaal weggegooid geld, maar tieners doen nu eenmaal net het tegenovergestelde, dus leggen we er ons maar bij neer. Nogthans stelde ik gratis de limoservice voor met mijn oude Chevy, hij is toch ook wit en lang en bijna retro?

Om 5u. werden ze opgehaald en naar het restaurantje gebracht voor het etentje vooraf, daarna richting dans in de sportzaal van de Highschool. Om klokslag 12 is die gedaan en bracht de limo hen naar Kara's huis.

Eveline: die besloot op het allerlaatste nippertje om toch te gaan, een deel van haar vriendinnen ging niet maar een ander deel wel. Gelukkig hield zij het een pak soberder, toch minstens even leuk. Ze had nog haar witte katoenen zwierige jurkje met jeansvestje van haar Middle school graduation, dat zou ze weer aandoen. Eerst ging ze met een stel vriendinnen naar de Pumpkin Patch, tegen 5 was ze thuis en om 6 zouden ze bij een ander vriendinnetje samenkomen, het werd dus snel douchen en in haar sportzak nam ze alles mee, ze zou zich ginder verder optutten en daar ook blijven slapen. Ik heb dus geen foto van haar, zelfstandig en zelfzeker als ze is, mag ik me er ook niet mee bemoeien en nog minder eentje "bloggen" want dat vindt ze niet leuk. Daarom ook de vorige foto's van haar zonder haar gezicht, omdat ze dat zo wil.

Update: het vriendinnetje haar mama mailde me vanavond deze foto , voor wie haar toch eens up-to-date wil zien.

High School sports

In de vroege ochtend, voor de lesuren, om zeven uur, zwemt Eveline mee met het HighSchool Zwemteam.

Na de lessen om twee uur, zwemt ze mee met het HighSchool Waterpoloteam.

En 's avonds in het donker van zeven tot half negen zwemt ze mee met het SouthCoast Waterpoloteam. En altijd, het hele jaar rond, buiten.

Ze staat op als eerste, maakt koffie en lunch, eet ontbijt en trekt in zwempak de deur uit.

Iets na drie pikken we ze weer op aan het hek van de HighSchool, kletsnat in bakpak en op blote voeten.

Homecoming dance "the invitation"

Met kerst vorig jaar leerden ze elkaar kennen, in een zotte bui stond ze samen met haar vriendin/ons buurmeisje al giegelend aan de voordeur met een kadootje voor Alex. Onzeker als hij was, onwennig als wij waren, zo meisjesachtig waren zij.

Het duurde nog tot ergens in mei. Alex bleek spoorloos verdwenen aan de schoolpoort toen wij hem zouden oppikken, een toertje rond het blokje leerde ons al snel waarom, in de verte stonden ze verdacht dicht bij elkaar. Langzaam reden we tot daar, een snelle maar erg 'close' Hug deed de rest van de vanbrandekesgang in de wagen uitbarsten tot een luid zenuwachtig gelach. Niemand moest er nog naar raden, het was zo ver, "Alex en Kara were dating".

Komende zaterdag wordt zijn eerste grote avond uit met haar, de "Homecoming Dance" van de Highschool. Een topper voor een schooljaar, zeker als je Junior bent met een lief.

Op kousevoeten vroeg hij twee weken geleden om geld voor de kaarten, niet goedkoop maar hoe vroeger je ze koopt hoe goedkoper en het maakt echt wel een groot verschil. Als echte gentleman wil hij zijn meisje uitnodigen zoals het hoort. Het werd een verrassingsact op zondagochtend, de rest was uit surfen en ik was een stille getuige.

Een heel parcours had hij uitbedacht, klaargemaakt en uitgeplakt, ik ga hier niet uit de biecht spreken, maar ze was aangedaan door zijn romantische aanpak.

Zoals het in Amerika bij tieners de gewoonte is, trekken ze er zaterdag niet alleen met zijn tweetjes op uit maar in een groepje van acht gaan ze de avond vieren, in stijl. Haar kleedje ligt al klaar, hij wil nog een nieuwe outfit maar mama denkt dat hij nog wel iets tof hangen heeft, hierover is er nog wat discussie. Dan moeten we nog een goede bloemenzaak weten te vinden waar ze toffe polscorsages maken voor zijn meisje. Een fotograaf komt langs bij haar thuis waar het groepje tieners zaterdagnamiddag zal samenkomen. Dan komt een stretched limo hen ophalen en brengt hen naar een restaurant voor een etentje vooraf. Die zal hen verder naar de dans op school brengen die om middernacht eindigt. Maar daarna wil Alex nog niet naar huis, of hij bij haar mag blijven slapen want ze zullen daar met zijn allen nog een beetje verder feesten. Dit allemaal zonder alcohol, drugs en personen boven de 20, op school zijn daaromtrent strenge regels en wordt er echt heel erg op toegezien. Een geruststelling.

Sycamore Shining Star

Dat we kinderen niet motiveren door ze steeds op hun fouten te wijzen of door ze te straffen of door ze nog extra werk mee te geven, is allang bewezen. Maar dat ze eerder super hard hun best gaan doen als ze af en toe en liever heel veel worden gewezen op hun sterke kanten en op de dingen die ze zo goed doen. Dit pedagogisch principe hebben ze in de Verenigde Staten goed begrepen. In het begin wist ik er niet altijd goed raad mee, kersvers komende uit een academisch en streng prestatiegericht Belgie vond ik het ietwat overdreven, nu bijna twee jaar verder vinden we het maar meer dan normaal.

De eerste vrijdag van een nieuwe maand worden per klas vier tot vijf kinderen publiekelijk op het podium geroepen en krijgen een "Sycamore Shining Star", een "Award" of een certificaat van hun sterke kant. Niemand wordt daarbij uitgesloten want iedereen komt in de loop van het schooljaar wel eens aan de beurt.

Een leuke traditie, die "awards assembly", ouders van een sterrekind krijgen persoonlijk een uitnodiging met datum en uur en voor het overgrote deel zijn het zowel de papa en mama en grootouders met camera die zich even vrij maken.

Wij hadden al prijs voor Helena:

"Allround Shining Star. Helena is a wonderful example to her peers both in the classroom and playground. Congratulations Helena!"

Ze gaat naar huis met diploma 'en' een shining star pin 'en' een sticker voor de auto 'en' een bon voor een gratis kindermenu bij een plaatselijke eettent.

Yom Kippur

Gisteren, maandag hadden alle scholen in onze omgeving vrijaf. Dit ter gelegenheid van een Joodse feestdag "Yom Kippur". Het wordt beschouwd als de belangrijkste feestdag in de Joodse godsdienst, "de dag van de vergevingen."

Op Yom Kippur wordt niet gewerkt. Verder wordt er gedurende meer dan een etmaal gevast, zowel wat eten als wat drinken betreft, en sober geleefd, men onthoudt zich ook van seksuele omgang. Het is gebruikelijk op de dag naar de synagoge te gaan, waar een lange dienst wordt gehouden die een groot deel van de dag duurt. Er wordt gebeden en vergiffenis gevraagd voor alle zonden van het afgelopen jaar. Verder wordt vaak witte kleding gedragen als symbool voor onschuld of zuiverheid. Ergens aan het einde van de dag is er een dodenherdenking.

Dat de kinderen allemaal vrijaf krijgen getuigd weer eens van de verscheidenheid aan culturen en godsdiensten in Californie, dat er zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met elkaar kan ik alleen maar toejuichen.

In de praktijk betekende dit voor de kinderen zondag 'en' maandag surfdag en zelfs maandag met Alexander erbij omdat het liefje bij haar familie deze hoogdag vierde.

a bomb treat/threat

We hadden afgelopen maandag over heel de wereld de herdenkingen van de aanslag in 2001 en dit zette blijkbaar een paar gekken op domme ideeen.

Ok, als schoolgaand kind maakten we tussen vrienden wel eens grapjes en losse fantasieen over een bomalarm, dan zouden we getracteerd worden op een extra dag verlof en gebeurde er eens wat spannends.
Maar dat was vroeger, zonder terroristische aanslagen.

Gisteren hadden ze in het naburige Santa Paula het hele lagere schooldistrict moeten evacueren, een bomb hoax, alles afgezocht, niets gevonden maar wel een hele dag kinderen tussen de 5 en 12 in spanning op de sportvelden bijeengehouden in de brandende zon, zonder voorzieningen.

Vandaag was onze Highschool aan de beurt.
Onderweg naar school kregen we de boodschap dat de school werd afgezet en we onze kinderen moesten thuishouden wegens een bommelding die 's nachts was binnengelopen op het automatisch antwoordsystheem en die het administratief personeel vanmorgen had gevonden.

Alexander en Kara waren er al omdat die om 7:10 beginnen met hun koor, zij werden samen met de andere reeds aanwezige 1000 leerlingen geevacueerd naar het verst afgelegen sportveld, de school werd afgezet door politie en brandweer en de "Bomb Squad" kwam eraan met bom-honden.

En toen kwam het hele rampenplan in actie, het opgezette systheem dat zijn doeltreffendheid nu zou moeten bewijzen. Te beginnen met de ingesproken en dan gecomputeriseerd gestuurde automatische boodschap die op minder dan 10 min. alle ouders weet te bereiken van een school met 2500 lln.

En toen mochten we de reeds aanwezige kinderen gaan ophalen, alleen met een geldig ID op zak, geverifieerd aan de gepersonaliseerde emergency kaart die we de eerste schooldag hadden moeten inleveren met daarop alle emergency telefoonnrs. en namen van gewettigde personen die ons kind in geval van nood mogen afhalen op school. Kara en Alex waren bij de eerste gelukkige vrijgelatenen.

De bakken met alfabetisch gerangschikte kaarten stonden op tafeltjes, je identiteitsbewijs wordt vergeleken met de emergency gegevens, je kind wordt omgeroepen en mag komen, je tekent bij het buitengaan. Het werden lange wachtrijen, ik had geluk omdat ik nog in de buurt was en snel ter plaatse was, maar anderen stonden tot 2 uur aan te schuiven. Volgens 'anderen' zou het bij wet zijn vastgelegd dat ze op school de kinderen niet met zomaar iemand mogen meegeven, in noodgevallen gebeuren nogal gauw fouten en raken kinderen zoek, het moet en mag enkel volgens het boekje, de kinderen waren ver van de gebouwen en verondersteld veilig te zijn.

Eveline ging een hele dag bij haar vriendinnetje samen de spanning af kwebbelen en koekjes bakken. Alex en Kara hebben mijn boodschappen helpen dragen en hebben hun spannende ervaring afgebakken met banana bread en de anderen hadden gewoon les maar kregen extra security controles op school en hadden bij thuiskomst een geruststellingsbrief mee met het correcte feiten van de dag.

hun eerste schooldag

De eerste schooldag is ondertussen achter de rug, het leger ligt in bed en de rugzakken hangen klaar voor morgen de tweede dag.

Tevreden maar vooral erg moe.

Elk heeft zijn nieuwtjes verteld, de ene wat meer en de andere wat minder, maar zo kennen we ze. De eerste dag heeft iets magisch, wat er nu niet is uit is, horen we later wel.

Enkel Catherine had al een huiswerk voor Math: schrijf een opstel over 'wat is rekenen?'. Ze vond het onderwerp erg lachwekkend, maar heeft er toch netjes een hele avond aan gewerkt.

Alleen Eveline had een paar kleine schoolbenodigdheden nodig en die waren zo gekocht. Voor de anderen had ik een pakket met alle benodigdheden voor een heel jaar via de school betaald op het einde van vorig schooljaar, dat stond vandaag klaar op hun lessenaar, erg handig, samengesteld volgens de behoeften van het leerjaar dus alles zit erin.

Geen halucinante drukte in winkels want alle (lagere) scholen doen dat zo.

Kinderen nog geen huiswerk maar wel een hele stapel voor mama.

Invulwerk en dit voor alle vijf.

Erg belangrijk is al het papierwerk en afspraken die gemaakt worden als voorbereiding op een ramp, nog steeds verbaasd het me hoe serieus die dingen genomen worden. Met de eeuwige kans op aardbevingen wellicht niet echt overdreven.

Morgen meer daarover.

Kick-off Day

De spanning stijgt want morgen begint weer school!

Gedaan met het plezier en onbezorgd je tijd passeren.


Na het surfen kon iedereen niet snel genoeg gewassen zijn, vanaf vijf uur kon je op de lagere school terecht voor het ophalen van de naam van je nieuwe leerkracht. Aan het raam van zijn/haar klas hangt de hele klaslijst uit en kan je al zien wie er vanaf morgen bij je in de klas zit. Omdat er van ieder leerjaar heel wat klassen zijn gooien ze die klassenlijsten elk jaar weer door elkaar zodat je opnieuw weer andere vriendjes kan maken. Altijd erg spannend.
Maar ze halen de hele school niet enkel en alleen daarvoor op straat, er is ook BBQ en ander lekkers te krijgen, er zijn demonstraties van allerlei buitenschoolse activiteiten, je kan t-shirts en sweaters met het schoollogo kopen voor de klasuitstappen, je kan het jaarboek bestellen en je kan je al inschrijven voor vrijwilligerswerk, een hele lijst is beschikbaar.

Benjamin zit op eigen verzoek weer bij zijn eigen hele lieve juf Mrs. L. Anthony in het tweede. Zelfde klas, andere kindjes maar daar was hij geheel op voorbereid en ziet het nog steeds helemaal zitten. Hij wou zijn nieuwe chique hemd vandaag al aan en ook morgen.

Helena zit bij Mrs K. Kuratli in het vijfde, een paar bekenden maar niet haar Zwitsers vriendinnetje en dat vindt ze heel erg spijtig.

Catherine die had vorige week haar "pre-orientation-day" al gehad, die heeft in de Middle School voor alle vakken 'honors' niveau, dat is het hoogste en krijg je enkel als je het vorige jaar allemaal A' s haalde, niet alleen voor Science maar ook voor Math en kan je geloven ook voor English? Te weten dat ze anderhalf jaar geleden nog geen woord kon spreken, lezen of schrijven?

Eveline zet morgen een stap in het onbekende, zij start in het negende in de High School als "freshman", zelfde school als haar broer met 2500 lln.

Ook zij kent haar "schedule" al van vorige week, nog niet in welke klassen ze zal terechtkomen, heel erg spannend.

Alexander begint zijn voorlaatste jaar in de High School als "Junior", het wordt hard werken voor hem, de serieuze voorbereiding op College.