Als het schooljaar weer een dikke maand bezig is, dan willen ouders wel eens een prive gesprekje met de leerkracht en die leerkracht kent ondertussen de kinderen voldoende zodat het afspraakje nuttig en leerrijk is. Dat noemen ze dan "oudercontact" op zijn vlaams, "parent teacher conference" op zijn amerikaans.
Zoals ik het me herinner van in Belgie, zijn die dagen meestal erg slopend voor de leerkrachten, overdag lesgeven en daarna het oudercontact dat tot in de late uurtjes duurt. Je moet dan ook geen helderziende zijn om te voorspellen dat de dag nadien je juf of meester met schorre stem en slapende kop voor de klas moet staan, als die er dan al is en niet ziek gevallen is.
Hier hebben ze het weer goed geregeld, een hele week zijn het slechts halve dagen les, "minimum days". Kinderen gaan naar huis en de namiddag is voor het gesprek met de ouders, vijf dagen op een rij, vijf namiddagen om de 20 min. per kind te verdelen. Ontspannen en niet gehaast, ideaal.
Nu kunnen ze niet met zijn allen tegelijkertijd opgepikt worden en elke dag heen en weer naar huis of om wat boodschappen te doen, is ook wat overdreven. Daarom vullen we onze wachttijd met spelen in het buurtparkje, er is een gloednieuw dichtbij de school, de zon en de aangename temperaturen zijn er en blijkbaar zijn we niet de enigen met dit idee, vriendjes zat om mee te spelen.
