Natuurlijk denkt die kleine jongen niet de hele dag aan glimmende Corvettes en lange stretched limo's, maar is en blijft hij de grappige, zotte man van acht.
Zijn grote favoriet is "Scooby Doo". De knuffelhond zit bovenop zijn locker naast zijn bed, het rode kastje met slot erop voor al zijn gespaarde dollars in zijn blauwe "piggybank" en voor zijn piratenzak vol goud en juwelen die hij raapte uit de Pinata van Sterlings verjaardagsfeestje.
Elke keer hij in de winkels dvd's zien liggen, zoekt hij tot hij er eentje tussen vindt die we nog niet in onze collectie staan hebben. Als niet-televisie kijkers zijn we er niet zo gierig op en kopen al eens makkelijker een nieuwe film of cartoon.
Toen we vorige week in de boekenwinkel liepen, wou hij dolgraag het dikke kleur-en stickerboek van Scooby Doo. Eerst was ik een beetje argwanend, Ben die helemaal niet graag kleurt, die stickerboeken meestal snel voor bekeken ziet en dit koste toch wel een $12.99, niet onmiddellijk het goedkoopste. Maar de hele tijd dat we er rondliepen hield hij het koorstachtig onder zijn arm. Ok, dacht ik, laten we het dan toch maar eens proberen.
Met succes, talloze prenten heeft hij al echt mooi ingekleurd, ik kan het bijna niet geloven dat het zijn eigen werk is.
Gisteren haalde ik mijn oude grote kleurenpotlodendoos boven. Al mijn kinderen weten het, dat is mama's doos en daar kom je niet aan, tenzij je het vraagt en ze 'ja' zegt. Maar Benjamin heeft ze nu in bruikleen om in zijn nieuwe Scooby Doo boek te kleuren.
Vanmorgen wou hij zijn kleurboek meenemen naar school om te "sharen", dat heet zo als je wat wil laten zien in de klas en er wat over wil vertellen. De potloodjes staan ondertussen netjes te wachten tot vanavond.
