Alex in Vegas

Er zijn een heleboel dingen die we tegenwoordig moeten missen, of beter gezegd, ervaringen die onze tieners niet met ons ouders delen. Hoeft ook niet hoor, maar daardoor komt Alex niet veel voor in mijn verhaaltjes. Daarom besloot ik toch om even achterklap te plegen.

Het afgelopen jaar doorkruiste Alex half de Verenigde Staten, zijn 'frequent flyer' vliegpasje is al aardig vliegpunten aan het opsparen. Telkens ging hij mee met zijn vriendinnetje maar ook een paar keer als begeleider voor de mama in rolstoel. Hij reist niet zo alleen Amerika rond maar verdiend tegelijkertijd wat bij.

En zo vierde een vriend van hen het afgelopen weekend zijn verjaardag in Las Vegas en ook Alex en Kara waren daarop uitgenodigd. Daarom verlieten ze op vrijdagochtend vroegtijdig de school (mits een telefoontje van de ouders natuurlijk, doktersbezoek zie je) om op tijd rond de middag hun vliegtuig te halen. Later in de namiddag belde hij me op en vertelde dat ze goed waren aangekomen in hun hotel, dat hij op dat eigenste moment vanop de 23st verdieping in de diepte het gigantische zwembad zag liggen met daarnaast een basin met springende dolfijnen (echte hoor).
En nog, "mama 't is hier knap en bedankt dat ik mocht meegaan".

Maandagavond kwam hij weer thuis (maandag verlofdag met Labor Day!) en had typisch Vegas kadootjes voor ons mee, vooral het plastieken gokapparaatje waar m&m's uitkomen en erg veel lawaai maakt is in trek, nu horen we het tot buiten als iemand een snoepje durft te nemen. Maar vooral "mama, Las Vegas zou niets voor jou zijn, jij wordt daar na vijf minuten gek" maakt dat ik niet jaloers ben. Het enige is misschien de show van Cirque du Soleil "Summer of Love" met hun ultralounge experience, iets wat ik al zoveel jaren eens wil zien, zat bij hen zomaar in het aanbod. Maar hij heeft ervan genoten en zag er ook nog vrij goed uit. Gelukkig is de US erg streng voor minderjarigen, dus maak ik me niet te veel zorgen. Via mijn kind beleef ik het een beetje mee.

Laat ze maar genieten en meepakken van het leven wat ze kunnen, hun jonge jaren gaan al rap genoeg en ook de zorgen als volwassenen zullen hen veel te snel in de ban krijgen. Wat ze gehad hebben kan niemand hen nog afpakken, niet? Had ik het onlangs niet over loslaten of zoiets?

Alex en zijn autootje

Het werd een rollende doos, of beter een Box Car, een Scion XB first generation van Toyota. Een hippe, aparte compact of mini, maar met een zee van ruimte binnenin. Erg zuinig in verbruik met een maximum aan mogelijkheden, een mini SUV die erg in trek is bij de Californische jeugd of al wie jong van hart is met wat minder geld, vooral in de surferswereld een topper, een praktisch en efficient wagentje enkel verkocht in de Verenigde Staten en naar het schijnt alleen in de staat Californie een groot succes. Wie er een wil moet rap zijn, wie deze jonge generatie tweedehands wil vinden moet geluk hebben en nog rapper wezen.

Wij hadden geluk, op een dag stond het voor een huis met een 'for sale' bordje op, Alex wist al wat hij wou en was onmiddellijk verkocht. Wij ook, geen auto past zo goed bij hem als deze, maar... tussen dromen en willen ligt een harde financiele realiteit, het werd dus tellen en nog meer tellen en vergelijken, verder zoeken en nog harder tellen en nog steeds stond het wagentje blinkend op hem te wachten. Tot we op een frisse en uitgeslapen ochend de knoop hebben doorgehakt. Iedereen is content, Alex nog het meest, want op de avond van zijn laatste schooldag in de zomervakantie kon hij zijn eerste auto ooit gaan afhalen, vandaag dus.

Volgende week pas komt zijn vriendinnetje terug thuis van een vijfweken lange uitwisseling naar Costa Rica, ze weet nog van niets en hij gaat het ook nog niet verklappen, hij wil haar ermee verrassen. Jongens en hun imago, vooral hier erg belangrijk.

Alex en het rijbewijs deel 3

Exact zes maanden heeft hij rondgereden met een 'permit' of voorlopig rijbewijs onder begeleiding van een oudere boven de 25 jr. met Californisch rijbewijs. Zo vroeg hij om het stuur zo vaak het maar kon, korte ritjes van en naar school werden het vooral. Maar al snel kroop hij ook achter het stuur bij zijn vriendinnetje thuis, de mama is door MS niet rijvaardig meer en heeft dus noodgedwongen een chauffeur nodig, Alex doet niet liever. Ik mag dus wel eerlijk toegeven dat hij de meeste rijervaring samen met haar heeft opgedaan in de grote Van, vele korte maar ook wel erg lange stukken, zo reden ze gisteren nog de San Bernardino Mountains in en 's avonds weer naar huis, alles samen toch wel een vijftal uur en de terugweg in het donker, ook heen en terug naar de luchthaven in Los Angeles door extreem druk verkeer daar maakte hij al niets van.

De afspraak voor de grote rijtest had hij eerder zelf gemaakt en vandaag onmiddellijk na de lessen van de summer school was het zover. Allebei, hij en ik, bloednerveus. Het was al een hele tijd geleden dat hij kans had gehad met onze witte Chevy te rijden en we hadden maar een kwartier tijd, het wennen moest dus snel gaan, rap nog eens de belangrijkste punten volgens het boekje overlopen en dan de DMV binnen.

En je kent het wel, onder de jongeren gaan er overal wel de geruchten de ronde over de betere en minder goeie en de best te mijden rijtest examinators, vooral hier waar iedereen rond zijn zestiende hetzelfde lot is begaan is het een hot topic onder de tieners.

Vol spanning zit hij in zijn eentje te wachten achter het stuur op de examinator. Maar het lot is hem ongunstig gezind want hij blijkt de strengste en minst vriendelijke getroffen te hebben waarbij al velen in hun test faalden, de beruchte 'fat lady'. Arme Alex, ik had echt met hem te doen. Maar dan reden ze weg en kon ik niets anders meer dan een kwartier wachten.

Net als ik weer eens ga piepen of ik hem niet zie afkomen, rijden ze de parkeerplaats op. Bij het uitstappen knikt hij koel en beheerst dat het OK is, hij is geslaagd! Oef, wat een spanning.

Nog geen uur na zijn thuiskomst rijdt hij weg met de Van van zijn vriendinnetjes mama, vanaf nu mag hij alleen de boodschappen doen voor haar, hij is haar persoonlijke en favoriete chauffeur verklaart ze. Het zit hem blijkbaar in het bloed, hij doet het goed en graag en hij verdiend er een aardig centje door bij, maar voor ons is het nu wel heel erg loslaten!

Wettelijk mag hij nu alleen op de baan. Gedurende de eerste 12 maanden mag hij wel geen andere jongeren onder de 20 meenemen, tenzij in het bijzijn van een oudere boven de 25 met een geldig Californisch rijbewijs, ook niet besturen tussen 11 en 5 uur 's nachts. Een goeie regeling vinden we dat, het eerste jaar is dus echt om rijvast te worden.

Alex in Detroit

Nog maar zestien en toch al zo volwassen.

Alex is nu meer dan een jaar samen met zijn liefje, erg lang en erg serieus voor zijn leeftijd. Niets zegt dat het voor altijd zo zal blijven maar ook niets zegt van niet. Feit is zeker dat we daar niet aan willen denken want een gebroken hart wensen we niemand toe. Alex en Kara en Kara en Alex, het lijkt alsof het nooit anders is geweest en ook nooit anders zal zijn.

Als er dan eentje op reis moet/mag, dan kan het haast niet anders of de ander gaat automatisch mee. En zo vloog Alex donderdagmiddag met haar en haar familie naar Detroit in Michigan naar een driedaagse familiereunie. Iedere dag zit volgestampt met uitstapjes en activiteiten, zo druk dat er amper tijd overblijft om eens naar huis te bellen en valt hij 's avonds pardoes in slaap dat hij ook dan vergeet te bellen.

Zijn thuis is waar zijn liefje is, maar ik hoop toch ook nog een beetje bij ons.

West Side Story

Ik begrijp niet vanwaar die jongeren de energie en de tijd halen, maar tussen al die koorrepetities en optredens door kwamen ze ook al weken iedere avond na school samen om te oefenen aan de Musical "West Side Story". Maanden geleden waren er audities voor de dramaclub en is het verwonderlijk dat het vooral koorleden zijn die het gehaald hebben? Wat een talent zit daar tussen zeg, we hielden het niet voor mogelijk en ook nu weer hebben ze ons bij de voorstelling met verstomming geslagen. Een live show van bijna drie uur, enkel en alleen door High School studenten maar met de kunde van professionals, met een live orkest en al. Het leuke is dat we optredens op hoog niveau kunnen meemaken en doordat de kinderen heel wat artiesten kennen komt dit voor hen zoveel dichterbij, erg motiverend vind ik dat.

Kara, Alex' vriendinnetje speelt Francisca uit de Sharks clan, ze geven in totaal zes volwaardige voorstellingen en Alex gaat trouw iedere keer mee van bij de voorbereiding tot het einde.
Geen fotos en geen filmpje, om eerlijk te zijn, ik ben het vergeten, enkel hun affiche tijdens het aanschuiven voor tickets heb ik. Voor wie het niet laten kan, "America" - "Maria" - "I feel pretty"

de Dick Van Dyke choir benefit

De bekende Dick Van Dyke die hier ergens woont en enkele High School koren uit de omgeving, twee jonge kwartetten en een mannenkoor, dat gaf samen een geweldige voorstelling in het Civic Arts Plaza in Thousand Oaks op moederdag. De bekendste liedjes uit de films Mary Poppins, Chitty Chitty Bang Bang en uit zijn bekendste show The Dick Van Dyke Show .

't Was weeral dik in orde en honderd percent goeie ontspanning. Ongelooflijk, de man is 81 en staat nog even hard te springen als toen, zingen en de mensen doen lachen leer je blijkbaar nooit meer af.

Alex zong ook weer goed mee en om je een idee te geven, een zeer kort filmpke van de finale, daarin kwamen alle zangers op het podium en stonden ze met zijn 300 Supercalifragilisticexpialidocious uit Mary Poppins te zingen. Tof. Van de show zijn er geen beelden want het was ten strengste verboden opnames te maken, maar toen op het einde kon ik me echt heel eventjes niet inhouden.

Bekijk zeker ook eens deze:

"I Am a Fine Musician" from The Dick Van Dyke Show

Chim-Chim-Cheree

Supercalifragilisticexpialidocious

tidbits over de prom

De fotos staan online, hier voor al wie ze graag ook eens wil zien.

Nog enkele pittige bijkomstigheden:

Het blijven tieners met beugels: de kleur van de elastiekjes werden de week ervoor zorgvuldig afgestemd, Karas tweelingbroer en zijn 'date' hadden hetzelfde lichtblauwe kleurtje net als haar baljurk. Oh ja, alles moet perfect.

Het blijven Amerikanen: Om middernacht was de Prom dans over, die vond plaats ergens rond Los Angeles, na een uurtje huiswaarts rijden hadden ze reuzehonger en stopten met hun Hummer Limo aan de 24 uur open zijnde In-N-Out burger! In avondjurken en nette pakken!

Gelukkig bestaat er speciale dubbelzijdige plakband: voor bij wie het toch net iets te gewaagd was werd het jurkje vastgeplakt langs de decollete, voor bij wie het niet echt comfy zat brachten veiligheidsspeldjes de redding.

En wedden dat al die naaldhakken al van het eerste uur zijn uitgevlogen?

Prom 2007

Kara en Alex, hun eerste Prom samen, met zijn tweetjes hebben ze dit georganiseerd, Alex belde meer dan veertig limosinebedrijven op tot hij een gevonden had die groot genoeg was voor al hun vrienden, Kara hield de hele boekhouding bij en zorgde dat ieder zijn deel betaalde en ondertussen toverde ze zichzelf om in een ware ster.



Nooit had ik gedacht dat dit ons ooit zou moeten overkomen, gigantische limo, stijlvol pak en een rode avondjurk. Dit is hoe ze in hun hechte vriendenkring (waarvan enkelen nog op de foto ontbreken want hoe krijg je 28 jonge tieners lang genoeg samen voor een foto?) hun Prom vieren. Met deze voor ons de eerste (knal) kennismaking en we weten nu dat dit ook het enige is waarmee ze het afstuderen aan de High School vieren. (oef) Een dansavond in avondkledij georganiseerd door de school en met enkel jongeren, voorafgegaan door een etentje en het huren van een limo waar je hele gezelschap in past. Om middernacht is het bal gedaan, de chauffeur brengt ze dan veilig naar huis. Alex en Kara zijn pas volgend jaar aan de beurt maar als Juniors mogen ze het hele event meevieren. De hele bende zijn stuk voor stuk erg leuke jongeren, bijna allen uit het koor of de drumband of theatergroep van de school.

Ouders tasten (diep) in de beurs en zijn allen fotograaf van zoon of dochter.

Lente Concert

Alex zingt in het High School koor als bas tussen een heleboel andere jongens en samen met de meisjes waaronder zijn vriendinnetje Kara. Om het begin van de "spring break" of de lentevakantie in te luiden, brachten ze een prachtige concertavond.

Binnenkort nemen ze met zijn allen het vliegtuig voor het "Heritage Festival of Gold in Chicago", dit is een bijzonder hoogstaand muziekfestival voor de betere High School muziekensembles, maar eerst neemt hij nog een vlucht richting Colorado waar hij met zijn liefje en familie een paar dagen gaat skieen in Aspen.

Alex en het rijbewijs deel 2

Maandag hadden ze vrij van school, "Martin Luther King Day", de uitgelezen moment om je eerste echte rijles te volgen met een rijinstructeur.

Papa had hem al een tweetal keer meegenomen naar een rustig parkeerterrein met omliggende straten, zo kon hij de Chevy al wat gewoon worden, vertrekken, stoppen, achteruit, keren, richtingaanwijzers, op de baan, mooie bochten maken, snelheid minderen, enz...

Omdat je hier al van je 15,5 mag beginnen leren auto rijden, moet je wel verplicht een aantal uur met een rijinstructeur, zes uur is dat, wat we netjes in drie zullen verdelen, twee uur in het begin, twee uur in twee maanden en nog eens twee uur tegen het einde van zijn zes maanden termijn die hij minimum moet oefenen. Samen met de 25 uur les in theorie die hij verplicht moest volgen voorafgaand aan zijn theoretisch examen, kost ons dit alles samen welgeteld $350, plus nog eens $27 voor het inschrijven bij de DMV waar hij zijn examens aflegt en die voor het rijbewijs zorgen. Dit is eenmalig, je mag tot drie keer terugkomen om je examen opnieuw te proberen bij niet slagen, tenzij je natuurlijk over alle termijnen gaat waarna je het hele proces opnieuw moet gaan starten. Als je het mij vraagt is dit helemaal niet duur?

Zo kwam de instructeur van de B-safe driving School hem netjes om negen uur in de ochtend aan de voordeur ophalen, omdat het hier toch wel net iets te stijl en moeilijk rijden is in de bergen, reden ze eerst naar een wat makkelijkere buurt vanwaar Alexander twee uur heeft mogen rondtoeren, tegen elf uur stipt kwam hij helemaal zelf de stijle straat ingereden en ook nog eens het bochtje om op de moeilijke oprit te raken. Bravo Alex. Volgens de instructeur deed hij het bijzonder goed, rustig en verstandig.

Nu zo vaak mogelijk oefenen, overdag, bij nacht en op de autostrade. Dat mag samen met iemand boven de 25 jaar met een geldig Californisch rijbewijs die naast hem zit, zussen en broers en anderen mogen ook mee.

In de namiddag had ik het al zitten, hij wou perse mijn stuur. Na het bezoek aan de orthodontics naar de Target en dan naar huis. De meisjes en ik waren er helemaal niet op voorbereid, na een paar kleine gilletjes en een heleboel overbodige opmerkingen mijnertwege zijn we toch veilig thuisgeraakt. Oef. Ik ga toch eerst eens grondig het boekje lezen dat we van de instructeur hebben gekregen, over hoe je als ouder het beste je tiener begeleidt met het leren autorijden.

Alex en het rijbewijs deel1

Waren we op tijd begonnen, dat wil zeggen op zijn 15,5 dan had hij zijn rijbewijs al kunnen hebben op zijn 16de verjaardag. Maar, hij is de oudste en we vonden dat nog zo jong en daarbij was hij bijna twee maanden in Japan en kon hij toch niet oefenen, daarna had hij geen tijd door het weerzien met zijn lief en toen begon school en werd het nog veel drukker. In de kerstvakantie, hadden we hem beloofd, dan begin je eraan en dan mag je tegen de zomer alleen de baan op.

Wanneer je nog geen achttien bent maar ouder dan 15,5 dan gaat het zo:

1. Je moet min. 30 uur les volgen in een klas met andere jongeren, de verkeersregels, rijgedrag, veiligheid en alles wat je hoort te weten eer je veilig de baan op kunt. Dat heeft hij vorige week gedaan.


2. Hij is ingeschreven voor een min. van 6 uur met een rij-instructeur.


3. Met bovenstaande bewijsstukken in de hand gingen we vandaag naar de DMV, of de dienst die rijbewijzen, rijexamens, identiteitsbewijzen, inschrijving van voertuigen en nummerplaten doet. Na de papieren, foto, vingerafdrukken en het oogtestje mocht hij zijn geschreven test doen en hij is al meteen geslaagd! Van de 46 vragen moet je als jongere er 39 juist hebben, hij had slechts 3 foutjes, dus best wel goed voor een beginneling!


4. Hij heeft nu een voorlopig rijbewijs, daarmee mag hij rijden met naast zich een volwassene boven de 25 met een geldig Californisch rijbewijs.
   Er moeten nu minstens 6 maand verstrijken, er moet minstens 50 uur geoefend worden waarvan 10 uur 's avonds in het donker en hij moet ondertussen 6 uur met een instructeur oefenen en dan...


5. ... mag hij de praktische rijtest of 'driving test behind the wheel' doen!

Oef! Deel 1 is dus al achter de rug, zonder kleerscheuren haalde hij zijn voorlopig rijbewijs. Nu samen nog veel oefenen. Hij wou al meteen naar huis rijden, maar we gaan toch maar beginnen op een rustig weggetje, met de grote Chevy, die rijdt als vanzelf. Daarna met Bert zijn klein BMW-tje, dan leert hij ook manueel schakelen. Met beide wagens en met beide ouders nu heel veel oefenen, de rest van de bende mag zich vanaf nu achteraan stil en rustig gaan houden.

Proficiat Alex!

NPHS Winter Concert

Of het "Newbury Park High School Concert Choir and Panther Chamber Singers" presenteren hun Winter Concert, December 20 & 21 2006.

Wij gingen gisterenavond, het begon om 7 u. 's avonds en eindigde pas ruim na negen. Een dikke twee uur luisteren naar koorgezang, om eerlijk te zijn waren onze verwachtingen niet hoog gespannen. Maar, O... dat draaide helemaal anders uit, het niveau lag hoog, kwaliteit was prima en de sfeer was top, een concert op topniveau en dit gebracht door jongeren tussen de vijtien en achtien jaar oud, met Kara (alt) en Alex (bas) tussen alle anderen. Elke dag samen oefenen op school van zeven tot acht in de ochtend, zorgde voor ons mooiste Kerstgeschenk.

Mijn dierbaar mini digitaal cameraatje heeft weer eens zijn best gedaan, 1 Gb aan filmpjes heb ik ermee geschoten, deze ochtend heb ik ze aan elkaar geplakt, een compilatie van acht minuten van een twee uur durende show die geen seconde dode momenten had, waar de verveling niet ging toeslaan, die de hele avond hemels mooi klonk. Die paar minuten zijn maar een wink, doch 8 minuten is te lang voor het internet. Toch, het staat er helemaal op, speciaal voor Oma en Meme, omdat zij ook al jaren elk in hun koor zingen, ik weet dat zij het wel zullen weten apprecieren.

(Voor hen als jonge bejaarde internetgoeroes deze boodschap: doordat dit filmpje wat langer is, zal het even duren eer het goed is ingeladen, het zou kunnen dat het af en toe eens hapert, om dit te voorkomen laat je het rode lijntje eerst volkleuren. Merry Chirstmas!)

(De CD is besteld maar zal pas in januari klaar zijn.)

Voor wie het interesseert: "geniet ervan"!

B-day feestje

Tijdens de voormiddag zijn we langs de "B-safe driving school" -of de rijschool- geweest, hij mag nu aan zijn theoretische rijlessen beginnen, dat kan normaal al vanaf je 15,5 maar door zijn zomerreis naar Japan vonden we het beter om nog eventjes te wachten tot hij 16 was, vandaag dus en naar zijn gevoel geen dag later want het duurt nu nog ten minste zes maanden vooraleer hij alleen mag beginnen rondcruisen.

Verder bleef de hele dag verdacht rustig en stil, hij werd er zelfs een beetje zenuwachtig van, tot er 's avonds enkele vrienden 'toevallig' langskwamen en eventjes later 'eindelijk' zijn vriendinnetje. Een uur hebben ze de boel op stelten gezet op zijn kamer en daarna reden we samen naar een tof restaurantje waar papa ook toevallig was en ook Kara's familie. Met een hele bende hebben we daar zijn verjaardag gevierd en het was echt een heel erg toffe sfeer, leuke vrienden heb jij Alex!

Nadat het hele restaurant luidkeels "Happy Birthday" had gezongen kwam er nog een toetje dat zijn liefje als verrassing had gebakken, een erg lekkere chocolade verjaardagstaart, oh ja, daarom bleef ze zo lang weg! Met 16 kaarsjes erop die telkens opnieuw weer oplichtten heeft hij heel erg hard moeten blazen, nog meer sfeer dus aan die tafel vol tieners.
Er was natuurlijk weer veel te veel lekkers over, maar dat hebben we allemaal netjes ingepakt naar huis meegekregen, niets gaat verloren!

Sweet Sixteen

Zestien jaar geleden is het al dat hij als eerstgeborene het levenslicht zag. Het was letterlijk een moeilijke bevalling, maar het was een pracht van een baby en meer dan de moeite waard.

Als oudste van vijf op een rij is hij uitgegroeid tot een zelfstandige, plichtsbewuste jongeman met een lief en een baardje, dat laatste is sinds deze ochtend weer verdwenen, het eerste is des te meer aanwezig.

love

Geen woorden kunnen, wat hun blik wel kan vertellen, zo verliefd.

Samen naar school rijden, samen tijdens lunchpauze, samen na school bij ons of bij haar, samen tijdens het weekend, bij haar of bij ons of ergens anders.

Elkaar helpen met huiswerk maken, elkaar helpen plannen voor de toekomst, elkaar graag zien.

James Blunt in concert

Gevonden: James Blunt @ Los Angeles @ the Gibson Amphitheater nov. 15

naar James Blunt in LA

Komt het door het geluksbrengertje dat hij nog steeds koestert op zijn kamer, gekregen van zijn papa toen hij een jaar of zeven was, dat hij steeds bij de gelukkigen is, of is het gewoon omdat hij een geboren gelukzak is?

Alexander en zijn vriendinnetje gaan morgenavond naar een live optreden van James Blunt in het Gibson Amphitheatre in Universal City in Los Angeles. Een traktatie van haar papa die daar ook zal zijn. Eerst was het voorzien voor zaterdag in Las Vegas maar toen kwam er een extra voorstelling bij, dichter bij huis, een klein beetje pech want een weekendje Las Vegas had hij ook wel zien zitten.

James Blunt is mega populair en niet alleen bij de jeugd, het plaatje is sinds de lente al grijsgedraaid in onze auto en iPods.

De CD "Back to Bedlam" is de sound van hun beider eerste grote Liefde, deze avond wordt voor hen vast onvergetelijk.

Homecoming dance "the night"

Eerlijk, ik zou hier als mama niet het relaas moeten doen, want eigenlijk weet ik er niet zo heel veel over, gewoon, omdat ik er zelf niet bij was en ik het enkel moet doen met de weinige vertelsels en feiten vooraf en nadien.

Alex: die heb ik er vrijdagavond nog op uit gestuurd naar "Abercrombie". Die wou perse een kostuum, mijn hardnekkig "nee" deed hem hopeloos die van zijn papa passen. Nog erger dus, maar een pak daar wou ik geen geld aan uitgeven. Het kan toch jonger en knapper dan dat? Een compromis: zijn leuke bruine stretchy broek met een sportief getailleerd hemd van "Abercrombie & Fitch" in zware witte katoen. Nog een paar Vans sneakers in bijpassende kleuren en zo werd het toch nog een snuifje "Luxury" maar meer "Casual", zo waren we allebei content en zijn lief ook, want zij had een leuk bruin jurkje, dus pasten ze perfect samen. De naaldhakken? Die waren te pijnlijk, het werd dus blootvoets.

Die pluim in het borstzakje? Alex, vertel eens?

Ze hadden samengelegd met wat vrienden en een lange witte limo ingehuurd, niet het idee van de ouders want wij vinden het allemaal weggegooid geld, maar tieners doen nu eenmaal net het tegenovergestelde, dus leggen we er ons maar bij neer. Nogthans stelde ik gratis de limoservice voor met mijn oude Chevy, hij is toch ook wit en lang en bijna retro?

Om 5u. werden ze opgehaald en naar het restaurantje gebracht voor het etentje vooraf, daarna richting dans in de sportzaal van de Highschool. Om klokslag 12 is die gedaan en bracht de limo hen naar Kara's huis.

Eveline: die besloot op het allerlaatste nippertje om toch te gaan, een deel van haar vriendinnen ging niet maar een ander deel wel. Gelukkig hield zij het een pak soberder, toch minstens even leuk. Ze had nog haar witte katoenen zwierige jurkje met jeansvestje van haar Middle school graduation, dat zou ze weer aandoen. Eerst ging ze met een stel vriendinnen naar de Pumpkin Patch, tegen 5 was ze thuis en om 6 zouden ze bij een ander vriendinnetje samenkomen, het werd dus snel douchen en in haar sportzak nam ze alles mee, ze zou zich ginder verder optutten en daar ook blijven slapen. Ik heb dus geen foto van haar, zelfstandig en zelfzeker als ze is, mag ik me er ook niet mee bemoeien en nog minder eentje "bloggen" want dat vindt ze niet leuk. Daarom ook de vorige foto's van haar zonder haar gezicht, omdat ze dat zo wil.

Update: het vriendinnetje haar mama mailde me vanavond deze foto , voor wie haar toch eens up-to-date wil zien.

Homecoming dance "the invitation"

Met kerst vorig jaar leerden ze elkaar kennen, in een zotte bui stond ze samen met haar vriendin/ons buurmeisje al giegelend aan de voordeur met een kadootje voor Alex. Onzeker als hij was, onwennig als wij waren, zo meisjesachtig waren zij.

Het duurde nog tot ergens in mei. Alex bleek spoorloos verdwenen aan de schoolpoort toen wij hem zouden oppikken, een toertje rond het blokje leerde ons al snel waarom, in de verte stonden ze verdacht dicht bij elkaar. Langzaam reden we tot daar, een snelle maar erg 'close' Hug deed de rest van de vanbrandekesgang in de wagen uitbarsten tot een luid zenuwachtig gelach. Niemand moest er nog naar raden, het was zo ver, "Alex en Kara were dating".

Komende zaterdag wordt zijn eerste grote avond uit met haar, de "Homecoming Dance" van de Highschool. Een topper voor een schooljaar, zeker als je Junior bent met een lief.

Op kousevoeten vroeg hij twee weken geleden om geld voor de kaarten, niet goedkoop maar hoe vroeger je ze koopt hoe goedkoper en het maakt echt wel een groot verschil. Als echte gentleman wil hij zijn meisje uitnodigen zoals het hoort. Het werd een verrassingsact op zondagochtend, de rest was uit surfen en ik was een stille getuige.

Een heel parcours had hij uitbedacht, klaargemaakt en uitgeplakt, ik ga hier niet uit de biecht spreken, maar ze was aangedaan door zijn romantische aanpak.

Zoals het in Amerika bij tieners de gewoonte is, trekken ze er zaterdag niet alleen met zijn tweetjes op uit maar in een groepje van acht gaan ze de avond vieren, in stijl. Haar kleedje ligt al klaar, hij wil nog een nieuwe outfit maar mama denkt dat hij nog wel iets tof hangen heeft, hierover is er nog wat discussie. Dan moeten we nog een goede bloemenzaak weten te vinden waar ze toffe polscorsages maken voor zijn meisje. Een fotograaf komt langs bij haar thuis waar het groepje tieners zaterdagnamiddag zal samenkomen. Dan komt een stretched limo hen ophalen en brengt hen naar een restaurant voor een etentje vooraf. Die zal hen verder naar de dans op school brengen die om middernacht eindigt. Maar daarna wil Alex nog niet naar huis, of hij bij haar mag blijven slapen want ze zullen daar met zijn allen nog een beetje verder feesten. Dit allemaal zonder alcohol, drugs en personen boven de 20, op school zijn daaromtrent strenge regels en wordt er echt heel erg op toegezien. Een geruststelling.

a bomb treat/threat

We hadden afgelopen maandag over heel de wereld de herdenkingen van de aanslag in 2001 en dit zette blijkbaar een paar gekken op domme ideeen.

Ok, als schoolgaand kind maakten we tussen vrienden wel eens grapjes en losse fantasieen over een bomalarm, dan zouden we getracteerd worden op een extra dag verlof en gebeurde er eens wat spannends.
Maar dat was vroeger, zonder terroristische aanslagen.

Gisteren hadden ze in het naburige Santa Paula het hele lagere schooldistrict moeten evacueren, een bomb hoax, alles afgezocht, niets gevonden maar wel een hele dag kinderen tussen de 5 en 12 in spanning op de sportvelden bijeengehouden in de brandende zon, zonder voorzieningen.

Vandaag was onze Highschool aan de beurt.
Onderweg naar school kregen we de boodschap dat de school werd afgezet en we onze kinderen moesten thuishouden wegens een bommelding die 's nachts was binnengelopen op het automatisch antwoordsystheem en die het administratief personeel vanmorgen had gevonden.

Alexander en Kara waren er al omdat die om 7:10 beginnen met hun koor, zij werden samen met de andere reeds aanwezige 1000 leerlingen geevacueerd naar het verst afgelegen sportveld, de school werd afgezet door politie en brandweer en de "Bomb Squad" kwam eraan met bom-honden.

En toen kwam het hele rampenplan in actie, het opgezette systheem dat zijn doeltreffendheid nu zou moeten bewijzen. Te beginnen met de ingesproken en dan gecomputeriseerd gestuurde automatische boodschap die op minder dan 10 min. alle ouders weet te bereiken van een school met 2500 lln.

En toen mochten we de reeds aanwezige kinderen gaan ophalen, alleen met een geldig ID op zak, geverifieerd aan de gepersonaliseerde emergency kaart die we de eerste schooldag hadden moeten inleveren met daarop alle emergency telefoonnrs. en namen van gewettigde personen die ons kind in geval van nood mogen afhalen op school. Kara en Alex waren bij de eerste gelukkige vrijgelatenen.

De bakken met alfabetisch gerangschikte kaarten stonden op tafeltjes, je identiteitsbewijs wordt vergeleken met de emergency gegevens, je kind wordt omgeroepen en mag komen, je tekent bij het buitengaan. Het werden lange wachtrijen, ik had geluk omdat ik nog in de buurt was en snel ter plaatse was, maar anderen stonden tot 2 uur aan te schuiven. Volgens 'anderen' zou het bij wet zijn vastgelegd dat ze op school de kinderen niet met zomaar iemand mogen meegeven, in noodgevallen gebeuren nogal gauw fouten en raken kinderen zoek, het moet en mag enkel volgens het boekje, de kinderen waren ver van de gebouwen en verondersteld veilig te zijn.

Eveline ging een hele dag bij haar vriendinnetje samen de spanning af kwebbelen en koekjes bakken. Alex en Kara hebben mijn boodschappen helpen dragen en hebben hun spannende ervaring afgebakken met banana bread en de anderen hadden gewoon les maar kregen extra security controles op school en hadden bij thuiskomst een geruststellingsbrief mee met het correcte feiten van de dag.