Nog maar zestien en toch al zo volwassen.
Alex is nu meer dan een jaar samen met zijn liefje, erg lang en erg serieus voor zijn leeftijd. Niets zegt dat het voor altijd zo zal blijven maar ook niets zegt van niet. Feit is zeker dat we daar niet aan willen denken want een gebroken hart wensen we niemand toe. Alex en Kara en Kara en Alex, het lijkt alsof het nooit anders is geweest en ook nooit anders zal zijn.
Als er dan eentje op reis moet/mag, dan kan het haast niet anders of de ander gaat automatisch mee. En zo vloog Alex donderdagmiddag met haar en haar familie naar Detroit in Michigan naar een driedaagse familiereunie. Iedere dag zit volgestampt met uitstapjes en activiteiten, zo druk dat er amper tijd overblijft om eens naar huis te bellen en valt hij 's avonds pardoes in slaap dat hij ook dan vergeet te bellen.
Zijn thuis is waar zijn liefje is, maar ik hoop toch ook nog een beetje bij ons.
