Surfing Surfing

En toen hadden ze surfkamp. Van maandag tot vrijdag om acht uur de deur uit en rond drie uur weer thuis, moe zouterig plakkerig hongerig en meer dan genoeg zon gehad, nog net voldoende energie over om wetsuits uit te staan spoelen en te gaan douchen, wat te eten en dan plat met een boek of film. Benjamin, Helena en Catherine waren in het kamp en Eveline ging iedere dag mee voor de fun. Echte surfer girls zijn het ondertussen en Ben een ware surfer dude.

Ben zonder vrees in die wilde oceaan, staat als jongste de eerste klaar en komt er als laatste uit, overweldigende golven ver in zee kunnen hem niet deren, een brok energie in het koude water, voor hem is het puur plezier, ook het harde en vermoeiende werk van het peddlen. Als achtjarige neemt hij de golven in zijn eentje, ik doe het hem met moeite na. De prijs voor de "Charger". (Of diegene die er altijd volledig voor gaat.)

Helena die gedreven is om de hoogste golven goed te pakken, ze te rippen en dan ook nog trukjes uit te gaan halen zoals een speciale 'pose'. Na de eerste dag voelde haar hoofd verbrand aan, toen wou ze zonnecreme in haar haar gaan spuiten, maar we vonden nog die "bikers caps" en die brachten ook voldoende UV-bescherming, en ze is er maar eentje kwijtgeraakt in de golven. De altijd 'goodlooking girl' of de prijs voor een echte "Water Girl".

Catherine die op haar dertiende met haar lengte en atletische lichaamsbouw een streepje voor heeft in professionaliteit en stijl. Ze neemt de krachtige golven met gemak en baant zich probleemloos een weg op de rips. Ze is duidelijk klaar voor de volgende stap, geen beginnersboard meer maar naar een goed kwaliteitsvol longboard. De prijs voor de "Best Surfer Girl".

Eveline heeft het algelopen jaar zo vaak gesurft, is ze zo sterk geworden en heeft en zoveel bijgeleerd dat ze ondertussen veel te goed is voor dit kamp. Maar ze mocht wel iedere dag mee, de ene keer met haar eigen surf board en haar surfer buddies erbij, de andere keer mee met de anderen in het busje. Als een volleerde surfer, manouvreert ze het board naar links en rechts, stapt ze van achter naar voor en weer omgekeerd, temt ze de golven dat het geen naam heeft. Ze is zo goed geworden dat ze vanaf volgend jaar, als ze zestien zal zijn, een training zal krijgen om mee de kampen te begeleiden, betaald, dat laatste vindt ze geweldig, want wie wil er nu niet betaald worden om zijn geliefde sport uit te gaan oefenen?

*een klik op de fotos en je hebt ze ietsjes groter*

Alex in Detroit

Nog maar zestien en toch al zo volwassen.

Alex is nu meer dan een jaar samen met zijn liefje, erg lang en erg serieus voor zijn leeftijd. Niets zegt dat het voor altijd zo zal blijven maar ook niets zegt van niet. Feit is zeker dat we daar niet aan willen denken want een gebroken hart wensen we niemand toe. Alex en Kara en Kara en Alex, het lijkt alsof het nooit anders is geweest en ook nooit anders zal zijn.

Als er dan eentje op reis moet/mag, dan kan het haast niet anders of de ander gaat automatisch mee. En zo vloog Alex donderdagmiddag met haar en haar familie naar Detroit in Michigan naar een driedaagse familiereunie. Iedere dag zit volgestampt met uitstapjes en activiteiten, zo druk dat er amper tijd overblijft om eens naar huis te bellen en valt hij 's avonds pardoes in slaap dat hij ook dan vergeet te bellen.

Zijn thuis is waar zijn liefje is, maar ik hoop toch ook nog een beetje bij ons.

Weer eentje jarig

Helena, 11 jaar werd ze vandaag en dat verdiende een zak vol pakjes. Ze groeit als kool dezer dagen, zo erg zelfs dat ze er af en toe zelf van verschiet. (Ze is trouwens niet de enige, Catherine heeft in een paar dagen Eveline ingehaald. Nu nog Ben en dan mag ik officieel gaan verkondigen dat ik de kleinste ben in huis.)

Al heel vroeg waren we opgestaan, want deze week gaan ze iedere dag op surfkamp en daarvoor moeten ze om acht uur thuis vertrekken om op tijd aan het busje te zijn, een mini exemplaar waar ze met zijn twaalven inpassen. Eveline is de lessen ondertussen al voorbij gegroeid, maar vandaag reden we zelf ook met de wagen en mocht ze twee vrienden meenemen, maar morgen is ze welkom in het busje waar nog net een plaatsje leeg is.

En toen wou Helena na het kamp al onmiddellijk haar vriendinnetje thuis op logement meenemen, en omdat het haar speciale dag was, mocht dat natuurlijk, we deden er zelfs nog een schepje bovenop en namen ze mee naar de film Pirates die ze al zo lang heel graag wilden zien. Bij deze dus.

Ondertussen werden er nog meer kadootjes door de buren afgeleverd, een erg lieve traditie die hier langzaam onder ons is gegroeid en erg leuk voor de kinderen om op deze manier te ervaren dat ze geliefd zijn.

smores

En bij vakantie hoort ook lang opblijven en als het donker wordt marshmallows gaan roosteren boven een vuurtje bij de buurman. Tot ze mooi gelijkmatig goudkleurig zijn, mmm smelt in je mond!

Samen met een stukje chocolade tussen twee koekjes smaakt het helemaal als melocakes, maar dan heten ze smores.

fietsen door de canyon

We hadden er allemaal erg veel zin in om eens weer op die fietsen van ons te kruipen, bestoft als ze waren door het zeldzame gebruik stonden ze snel weer in orde. Met zijn allen hesen we ze de auto in, niet makkelijk en zwaar werk, maar het lukte ons toch.

De rit naar de zee was niet zo erg vermoeiend voor de spieren maar wel voor ons achterwerk, dat is immers niet meer gewoon om lang op een fietszadel te zitten. Het eerste stuk is erg steil bergaf, daar moet je continu heel hard remmen. We deden dat ook erg traag en rustig omdat het een zeer lang stuk is en in haarspeldbochten net naast de afgrond. Eens we over het bruggetje kwamen ging het al iets platter en tegen het einde moet je twaalf droge beken door, dat is pas leuk! Na anderhalf uur kwamen we aan op de kamping en om naar het strand te kunnen moesten we de Pacific Coast Highway oversteken. Die is erg druk, zeker tijdens de zomermaanden, dus was het samen en goed oplettend snel de brede baan oversteken.

Op het strand hebben we ons verscholen onder een van de mooie schaduwgevende bomen waar je ook nog eens heel goed in kunt klauteren. Een uurtje rusten inspireerde Benjamin om stenen op elkaar kapot te slaan, Helena die maakte verenstokjes en Eveline klom in een boom waar de twee anderen zich snel gingen bijvoegen en hadden zo een uitstekend uitzicht op het strand en de vele dolfijnen die ons weeral eens vermaakten op eindeloos vis- en springplezier.

De terugweg was een pak lastiger, niet enkel was het ondertussen flink heet geworden en gaf de zon weinig schaduw, maar ging het ook grotendeels bergop. Onze flesjes water dienden bij elke pitstop bijgevult aan de gelukkig regelmatig aanwezige kraantjes waar we ook nog eens dankbaar onze hoofden onder dompelden.

Ben met zijn kleinste beentjes zag het helemaal niet meer zitten, maar opgeven was geen optie en met de nodige motivatie en af een duwtje lukte het hem toch. Helemaal rood en gloeiend aangelopen haalden we de wagen. Uitgeput en zonder energie stopten we voor voedsel, alles was ons goed, als het maar snel ging.

beloning

Ook in de vakantie moet er gewerkt worden, dinsdag kuisdag, dat is zo sinds we op regelmatige basis die dag een huishoudhulp hebben. Maar dat wil niet zeggen dat wij dan niets meer moeten doen, niets is minder waar, we moeten heel hard meehelpen. Dat begint al in de vroege ochtend, dan moeten we onze eigen slaapkamer helemaal op orde leggen, vuilbakjes leegmaken, alle was naar het washok brengen en onze eigen beddelakens aftrekken en propere opleggen. Hoe langer en hoe meer we dat doen, hoe beter dat we dat kunnen, mama moet bijna niet meer ingrijpen.

Natuurlijk zijn we daar sneller mee klaar dan mama en de hulp het hele huis onder handen hebben kunnen nemen, daarom kregen we extra taakjes. Ben stofte alle plinten af in huis met een swiffer op een stokje, plezant! Catherine zonderde zich af op het benedenterras en veegde dat helemaal schoon, waarna ze zin had om ook de deurramen te gaan wassen. Helena die ontfermde zich over de bibliotheek waarna Catherine en Ben en mama ook kwamen meehelpen, wat een werk. Na alle taakjes zijn ze samen nog uren zoet geweest zonder ruzie en zo was mama erg tevreden en verdienden we een super lekker ijsje van bij Cold Stone in een cone.

Eveline was sinds zeven de deur uit, waterpolo training, dan met vriendinnetjes naar het strand, naar waterpolowedstrijd en pas na achten weer thuis.

En Alex, was moeilijk uit bed te krijgen, heeft toch zijn kamer gedaan en trok dan naar zijn geliefde vriendinnetje. Op tijd weer thuis want voor hem begint morgen de summer school, twee trimesters neemt hij en dat betekent bijna de hele zomervakantie, iedere ochtend beginnen de lessen om 7:45 u en duren tot de middag. Zo haalt hij zijn gemiste vakken in en zal volgend jaar klaar zijn om verder te gaan studeren.

spelen

Wat is er leuker dan met een vriendje eindeloos op het strand te spelen met een plastieken graafmachine, kraan en een woestijnjeep? Dat terwijl je af en toe het water induikt om af te koelen en te bodysurfen in de golven, ja het water is ondertussen echt warmer aan't worden! Wat is er meer inspirerend dan onverwachts opgeschrikt te worden door dolfijnen die rakelings naast je mee in die golven komen surfen, nieuwsgierige dieren dat het zijn, komen ze zo dicht dat ze bijna aan te raken zijn. Door het dolle heen zijn de kinderen het water niet meer uit te krijgen, zo'n pret. Bijna zes uur vertoefden we in de buurt van Zuma Beach in Malibu en de hele tijd bleef een grote pot dolfijnen in ons zicht spelen en vissen. Waar anders dan tussen Malibu en Ventura kan je meer dolfijnen spotten? Hier is het water op zijn zuiverste, geen bevuilde afwateringen van de stad of industrie maar enkel de pure beschermde ongerepte Santa Monica Mountains, daarom zit er zoveel vis, en vis betekend voedsel voor de dolfijnen en de pelikanen die we af en aan het water zien induikelen.

Ook de meisjes hebben genoten, zandkrabben vangen, zonnen, lezen en ook het water in bij de rest, zonder surfplanken deze keer, maar gewoon als echte toeristen.

Erg druk was het vandaag, maar het stoorde ons niet, parking genoeg en met de achterkant van de wagen zo het zand ingeparkeerd is het makkelijk in en uitladen, geen schoenen nodig.

En Alex die zien we niet zoveel de laatste tijd, soms denken we dat hij ingetrokken is bij zijn vriendinnetje, geen minuut kunnen ze elkaar missen. Ze vliegen nu van het ene feestje naar het andere, dit weekend is dat het afscheid van een Poolse uitwisselingsstudent op school, als Europeanen groeide er een bijzondere band tussen hen. Nog wat interne jokes uitwisselen en dan afscheid nemen.

Ze zijn zo snel groot! Als ze klein zijn vinden we het fantastisch bij ieder stapje vooruit, nu zie ik hoe ze ons in een wip voorbij groeien, we zijn alle controle kwijt geraakt. Wat ben ik blij nog een kleintje in huis te hebben, alhoewel bijna negen noemde ik bij Alex niet meer zo klein, als oudste van vijf was hij al erg groot. Raar, de oudste zal altijd groot zijn en de jongste altijd klein, en dat heeft dan niets met lichaamslengte te maken.

Weg met die schoolstress!

Morgen, donderdag hebben de kinderen hun laatste halve schooldag, rustig afscheid nemen met hun klasvriendjes en hun juf, geen drukke oudercontacten meer, geen drukke feestjes, maar een gezellig samenzijn en met elkaar praten over het voorbije jaar en over wat komen gaat. Dat is wat de juf van Ben ons doormailde. Alle banken zijn leeg en staan reeds opzij.

Vandaag mochten ze er letterlijk een lap op geven! Weg met die 2 van tweede leerjaar, ieder om beurt eens goed op die nummer twee "pinata" kloppen die het hele jaar in de klas hing, niet tot de snoepjes eruit vallen maar tot ze helemaal in kleine stukjes is, een symbolische erg leuke klasdaad. Maar ook weg met al die werkstress, waterballonnen naar elkaar gooien, wel onder de gordel blijven om elkaar geen pijn te gaan doen, tot iedereen drijfnat was. Maar ook weer alle kleine stukjes opengereten ballonnen oprapen, erg snel, ongelooflijk!

Morgen, donderdag is Helenas laatste halve dag in Elementary of lagere school. Dat vierden ze al vandaag met een uitstapje naar een minigolfterreintje en morgen met een grootse "Luau" party op het grasplein. In Hawaiiaanse stijl gaan ze afscheid nemen van de kleintjes met spelletjes en pizza, volgend jaar gaat ze naar Junior High of de Middle School, samen bij Catherine die dan haar laatste jaar daar is. Nu al overlaadt ze haar zus met goedbedoelde maar niet altijd in dankbaarheid ontvangen raad, Helena wil niet graag de kleinste zijn, daar voelt ze zich te groot voor.

En Eveline en Alexander lopen al de hele week met hun jaarboek onder de arm, alle vriendinnen moeten er een berichtje in kwijt en dat vraagt veel tijd en geduld, erg leuk. Dit dikke boek staat vol fotos van alle leerlingen in klasverband, van de clubs maar ook gewone dagelijkse kiekjes en van bijzondere gebeurtenissen, onmisbaar naslagwerk als herinnering aan weer een schooljaar. Alexander werkte mee aan de uitwerking.
Voor hen zijn vrijdagochtend de laatste uurtjes. Eveline weet al wat ze die dag wil doen, gaan surfen. Maar ondertussen probeert ze samen met haar vrienden en hun coach een surfclub op de HighSchool uit de grond te stampen voor volgend schooljaar, ik hoop dat het haar lukt.

Voor Alex begint volgende week al de Summerschool. Hij heeft nog verplichte vakken in te halen om volgend jaar naar college te kunnen gaan, omdat hij die gemist heeft als anderstalige nieuwkomer uit het buitenland.

Eveline jarig

En dat vierde ze met een selectie uit haar grote vriendenkring.

De ochtend begon al erg vroeg omdat Alex de geschreven ACT-test moest doen als voorbereiding op zijn collegetoelating voor volgend jaar en hij moest weggebracht worden naar de High School in Woodland Hills. Alvorens weg te rijden konden we toch Eveline nog eerst "Happy Birthday" toezingen en haar onze kadootjes geven. Erg tevreden kon haar 'verjaar'dag al niet meer stuk.
Iets na de middag stroomden haar uitgenodigden samen voor het huis en drie kwartier later reden we met drie afgeladen wagens vol richting bioscoop, papa trakteerde op een matineevoorstelling van Surf's Up en alle buren gingen ook mee onder het motto samen is gezellig.
Helemaal in de sfeer stonden ze twee uur later weer thuis en werd er nog even lekker doorgefeest met reuze sandwiches, in Belgische pure fondant chocolade gedoopte marhmallows, fruitstokjes, cupcakejes en frisdranken uit de palmboom cooler.
Net 15 zijn, ze zal het niet gauw vergeten want de sfeer was erg goed, de kadootjes gingen boven haar verbeelding en voor het eerst ook jongens toegelaten.

Morgen springen ze collectief hun surfplanken op het water in, want dat zou 'warm' zijn, wat ze daar al onder verstaan, maar zeker nog niet voor mij!

Surf's Up is up!

Vanaf vandaag draait Surf's Up in de bioscoop, het worden spannende dagen wat betreft de ticketverkoop. Onterecht werd er voor het verschijnen van de kortfilmpjes vergeleken met "happy feet", terwijl buiten de pinguins er helemaal geen vergelijk is, de opzet, het verhaal en de stijl zijn helemaal anders.

Er is reclame Disney Channel, reklameborden en bussen hangen beplakt met affiches, Mc Donalds lanceert zijn kids meals speelgoedjes en Baskin Robbins bracht Surf's Up ijscreme smaken uit. Ons huis raakt langzaam aan bedolven onder de knuffels, speeltjes, bodyboards en nu ook een ongelooflijk mooi boek over Surf's Up "The art and making of a true story"

Tot hier toe verschijnen er zeer goeie kritieken in de pers, het publiek blijkt toch wel enigszins aangenaam verrast te zijn door de aparte documentaire stijl, de dynamiek, de precisie en de erg natuurlijk klinkende stemmen. De mond op mond reklame zal het verdere werk moeten doen en dan hopen dat het een zomertopper wordt.

Op Yahoo zijn tal van korte fragmentjes te bekijken.

einde schooljaar gekte

We kunnen het best zelf moeilijk geloven dat we deze tijd van het jaar alweer zijn, de laatste schooldagen, deze week nog uit en dan volgende week maar half.
Bijna iedere avond is er wat gaande, uitreikingen van diplomas allerhande, vergaderingen voor de zomertrainingen, concerten en banketten. Overdag hebben de kinderen het druk met de laatste stukjes leerstof, af en toe nog een grote toets, een eindwerkje dat nog af moet, een voordracht en nog een heleboel fieldtrips of uitstapjes. Mijn agenda staat vol geschreven en iedere dag blijkt wel uit balans te zijn.

Om het evenwicht te bewaren als vrijwillige mama op school, probeer ik dezer dagen nog wat aan te vullen zodat ik op het einde van volgende week met een gerust hart aan de zomer kan beginnen omdat ik voor ieder toch ongeveer evenveel zal bijgedragen hebben in hun klas.
Zo ging ik vorige week nog mee op een schoolreisje met Catherine en vandaag met Benjamin. Een kindermuseum waar ze mochten ontdekken en spelen, vooral dat laatste lag nogal in de smaak en vanavond verkondigde hij deze uitstap dan ook als de beste ooit. Moe viel het ventje na zijn huiswerk in slaap op het terras, mama ook.

Een dagje meetrekken in de bus is altijd erg leerrijk, je leert de andere ouders kennen maar vooral ook de vriendjes en je ziet je kind weer eens vanuit een ander hoekje.

Sycamore Canyon Chorus

Ook in de lagere school is er sinds kort een koor en sinds april is Helena daarin toegetreden. Iets wat ze uit zichzelf graag wou doen en natuurlijk vonden wij dat goed. Ze heeft het zingen in zich en elke maandag na school ging ze oefenen met de andere kinderen in de grote zaal van de school. Slechts acht keer zijn ze samengekomen en hadden met hun beperkte groepje toch al een mooi concertje klaar. Het thema was "50jr televisie", daarom nog in zwart/wit (kledij) en met 10 themaliedjes uit gekende programmas van toen. Welja, enkel The Addams Family, Bonanza en the Flintstones klonken ons echt bekend in de oren, de anderen zijn vast nooit doorgedrongen tot in de nederlanden. Zo zongen ze ook nog Howdy Doody, Beverly Hillbillies, Mickey Mouse Club, Mr. Rodgers' Neighborhood, Gilligan's Island, The Brady Bunch, Happy Trails.

Volgend jaar is ze te groot voor dit koortje, dan zit ze in de Middle School, maar ze heeft zich wel al opgegeven voor een jaar lang de Drama klas te mogen volgen als een van haar vakken, ze wil net als Alex' vriendinnetje gaan acteren en zingen.

family screenings Surf's Up

Met of zonder flits, de fotos van de kinderen als surf budies naast Cody Maverick zijn niet perfect, maar deze vond ik wel de leukste, Ben (weeral) heel serieus maar vastberaden die het leven ziet zoals de film probeert duidelijk te maken, "winnen is niet belangrijk, maar wel genieten en plezier maken met je vrienden, maar ook geloven in je droom en blijven doorgaan zonder opgeven." En dat is ook net datgene hoe Bens juf haar pupil beschrijft, "He works really hard, he never gives up and is also such a nice boy, everyone loves him."

Zaterdag en zondag waren er doorlopend familievoorstellingen voor de medewerkers in het kleine filmzaaltje van Sony Imagesworks zelf, ze waren allemaal volgeboekt maar met ons allen konden we er nog net bij. Aangenaam verrast door het leuke resultaat zijn ze nu helemaal in vakantiesfeer en klaar voor hun komende zomerse surfavonturen, nog twee weekjes school met nog enkele uitstapjes en de laatste brokjes onafgewerkte leerstof en lekker geen testen of proefwerken, rustig uitblazen dus.

Surf's Up movie

Meer dan twee jaar werkte Bert full time aan de film Surf's Up, na de Polar Express en Monsterhouse zijn derde Hollywoodfilm. Als Computer Graphics supervisor haalde hij vorig jaar twee andere Belgen naar Los Angeles, Tom en Stefaan, talentvolle jonge mannen uit Gent. Ondertussen zit Surf's Up er voor hen op en komen ze langzaam helemaal in de sfeer van een volgende prent "Cloudy With A Chance of Meatballs" (lente 2009)

Twee weken geleden was er een eerste persvoorstelling in Hawaii, vandaag was er de wereldpremiere in Westwood en dit weekend nog een heleboel familiescreenings in Culver City, om vrijdag 8 juni hier in premiere te gaan, het voelt dus als een beetje feest en spannend afwachten hoe het publiek zal reageren.

Allen daarheen zou ik zeggen, met de inbreng van drie Belgen in deze computer grafics Hollywood film kan het toch niet stuk?

Bens nieuwe vriend

Vanaf vandaag liggen ze tijdelijk bij Build-A-Bear. Omdat hij als jongste altijd tevreden moet zijn met de ouderen hun knuffels en omdat hij zo superfan is van het karakter Cody Maverick, omdat hij ook wel veel met hem gemeen heeft en omdat we vanavond met ons tweetjes alleen waren, reden we naar de Mall en maakte hij zijn eigen allereerste eigenste knuffel. We deden hem kleedjes aan, kochten hem een bijhorend surfboard, maakten een geboortecertificaat op de winkelcomputer en gingen het daarna vieren met tien kippennuggets en een cola light bij Mc Donalds. En het was super cool!