hun eerste schooldag

De eerste schooldag is ondertussen achter de rug, het leger ligt in bed en de rugzakken hangen klaar voor morgen de tweede dag.

Tevreden maar vooral erg moe.

Elk heeft zijn nieuwtjes verteld, de ene wat meer en de andere wat minder, maar zo kennen we ze. De eerste dag heeft iets magisch, wat er nu niet is uit is, horen we later wel.

Enkel Catherine had al een huiswerk voor Math: schrijf een opstel over 'wat is rekenen?'. Ze vond het onderwerp erg lachwekkend, maar heeft er toch netjes een hele avond aan gewerkt.

Alleen Eveline had een paar kleine schoolbenodigdheden nodig en die waren zo gekocht. Voor de anderen had ik een pakket met alle benodigdheden voor een heel jaar via de school betaald op het einde van vorig schooljaar, dat stond vandaag klaar op hun lessenaar, erg handig, samengesteld volgens de behoeften van het leerjaar dus alles zit erin.

Geen halucinante drukte in winkels want alle (lagere) scholen doen dat zo.

Kinderen nog geen huiswerk maar wel een hele stapel voor mama.

Invulwerk en dit voor alle vijf.

Erg belangrijk is al het papierwerk en afspraken die gemaakt worden als voorbereiding op een ramp, nog steeds verbaasd het me hoe serieus die dingen genomen worden. Met de eeuwige kans op aardbevingen wellicht niet echt overdreven.

Morgen meer daarover.

Kick-off Day

De spanning stijgt want morgen begint weer school!

Gedaan met het plezier en onbezorgd je tijd passeren.


Na het surfen kon iedereen niet snel genoeg gewassen zijn, vanaf vijf uur kon je op de lagere school terecht voor het ophalen van de naam van je nieuwe leerkracht. Aan het raam van zijn/haar klas hangt de hele klaslijst uit en kan je al zien wie er vanaf morgen bij je in de klas zit. Omdat er van ieder leerjaar heel wat klassen zijn gooien ze die klassenlijsten elk jaar weer door elkaar zodat je opnieuw weer andere vriendjes kan maken. Altijd erg spannend.
Maar ze halen de hele school niet enkel en alleen daarvoor op straat, er is ook BBQ en ander lekkers te krijgen, er zijn demonstraties van allerlei buitenschoolse activiteiten, je kan t-shirts en sweaters met het schoollogo kopen voor de klasuitstappen, je kan het jaarboek bestellen en je kan je al inschrijven voor vrijwilligerswerk, een hele lijst is beschikbaar.

Benjamin zit op eigen verzoek weer bij zijn eigen hele lieve juf Mrs. L. Anthony in het tweede. Zelfde klas, andere kindjes maar daar was hij geheel op voorbereid en ziet het nog steeds helemaal zitten. Hij wou zijn nieuwe chique hemd vandaag al aan en ook morgen.

Helena zit bij Mrs K. Kuratli in het vijfde, een paar bekenden maar niet haar Zwitsers vriendinnetje en dat vindt ze heel erg spijtig.

Catherine die had vorige week haar "pre-orientation-day" al gehad, die heeft in de Middle School voor alle vakken 'honors' niveau, dat is het hoogste en krijg je enkel als je het vorige jaar allemaal A' s haalde, niet alleen voor Science maar ook voor Math en kan je geloven ook voor English? Te weten dat ze anderhalf jaar geleden nog geen woord kon spreken, lezen of schrijven?

Eveline zet morgen een stap in het onbekende, zij start in het negende in de High School als "freshman", zelfde school als haar broer met 2500 lln.

Ook zij kent haar "schedule" al van vorige week, nog niet in welke klassen ze zal terechtkomen, heel erg spannend.

Alexander begint zijn voorlaatste jaar in de High School als "Junior", het wordt hard werken voor hem, de serieuze voorbereiding op College.

think free

De laatste vakantiedag, midden in de week, we hebben het strand en de golven voor ons alleen.

's Ochtends vroeg zijn de gouden uren, windstil, prachtig licht, regelmatige golven en geen volk. De meisjes wilden op de valreep van een lange mooie zomer nog even genieten van de vrijheid van een surfer. Moeiteloos pakten ze de ene wave na de andere, af en toe wat tricks uithalen en lots of fun.

Helena en Ben hadden al het zand voor hen alleen, putten graven, gangen uitschrapen en heel veel water halen voor hun aangelegde waterval.

I had to pee, no restrooms, nothing, I went for a swim too.

kapper mama

Ik vind hier nog steeds mijne "Danny" niet, sinds mijn zeventiende ging ik trouw bij hem langs, het hele gezin groeide mee in zijn zaak, we vertrouwden hem en geen haar op mijn hoofd die dacht om vreemd te gaan.

Maar hier blijft het naar de kapper gaan nog altijd een pijnlijke bedoening, het is slechts een enkele keer dat we echt tevreden zijn en dan blijkt bij de volgende afspraak het meisje verdwenen, opnieuw zoeken en uitproberen.

De laatste keer ging ik in een opwelming langs bij KidsCuts, de naam leek me wel OK, maar de zorg en het tempo liet te wensen over, het geheel duurde nog geen vijf minuten en het resultaat was om te huilen, de ergernis zat me toen al zo hoog dat ik tegen dat mens niets meer wou zeggen en ik het thuis wel opnieuw en beter zou doen. Gelukkig stond het nog lang genoeg om de afwerking zelf in handen te nemen. Kind op de hoge stoel in het midden van de keuken en met mijn kappersschaartjes ging ik aan de slag en met resultaat, na een half uur was ik tevreden en ook de anderen vonden het vele beter. Een hele lange zomer heeft het meegegaan, het surferskapseltje van een surferboy.

Begin schooljaar, dat doe je met versgeknipte haren vooral als ze te ver over je ogen vallen en nu ging ik er geen geld meer aan weggooien maar begon ik er ineens maar zelf aan. Kind op de hoge stoel in het midden van de woonkamer voor een DVD van Scooby-Doo, tijd genoeg om mijn knipavontuur te beginnen en te beeindigen.

Eigenlijk weet ik niet eens waar ik moet beginnen, welke volgorde ik moet aanhouden, hoe ik het haar moet pakken, hoe het symmetrisch te houden en wanneer ik nu moet stoppen met knippen. Kortom, ik doe gewoon zomaar wat aan, wel met zorg en met veel liefde en dan hopen dat het helpt en het resultaat beter is dan die madam van KidsCuts.

Een hele dag al bekijk ik zijn kapsel vanuit alle hoeken en kanten om te erge fouten op te sporen om alsnog met het schaartje wat bij te corrigeren, het valt nog best mee, als leek zonder kennis en ervaring is het nog zo slecht niet.

Er mochten wel geen foto's gemaakt worden, wel van zijn nieuwe en allereerste hemd net als papa om naar school te gaan, terwijl hij aan de telefoon was met zijn grote broer. Die zit sinds zaterdag en nog tot morgen in de bergen in Arrowhead aan het meer, met zijn vriendinnetje, bootje varen, visje vangen, zwemmen, of gewoon nog wat genieten van de laatste dagen zomervakantie.

scientist

Zijn summerschool zit erop, dat mocht ook wel, vier weken lang vijf dagen per week vier uur en twintig minuten met halverwege een kwartiertje pauze. Als dat geen hard werken is. De stapel afgewerkte oefeningen en het ingevulde oefenboek brachten ook het bewijs naar huis, de uren online oefenen niet meegerekend op de schoolcomputers.

We hebben het volgehouden, ook al heb ik vaak in stilte getwijfeld of ik er nu wel goed aan deed, ik had zoveel schrik dat hij een echte afkeer zou krijgen van school. Mijn kleine jongen vertrok 's ochtends vroeg vooraleer de anderen wakker waren richting school en niet altijd met evenveel goesting. Allerlei zachte middelen heb ik tevoorschijn getoverd om hem weer net dat wolkje motivatie te geven om te vertrekken. Elke middag zag ik opnieuw dat hij best tevreden was, maar soms wel erg moe. Toch zag ik hem ook groeien, niet letterlijk maar zijn zelfzekerheid, telkens opnieuw vertelde hij hoe goed hij het weer gedaan had en dat was voor mij voldoende stimulans om verder te doen.

Vandaag kan ik trots melden dat het de goede beslissing was en dat deze weken hem veel goeds gedaan hebben. Waarom?

Omdat hij het hele weekend oefeningen heeft zitten maken in zijn boeken die ik ooit aankocht maar waar hij nooit in geinteresseerd was en omdat hij dit weekend fier heeft aangekondigd dat hij later "scientist" wil worden.

Let's do something fun!

De laatste vrijdag vooraleer het nieuwe schooljaar start, maar ook Ben's laatste schooldag in de summerschool, we hadden dus wel iets te vieren!

Laten we de auto volladen met kinderen en naar dat nieuwe waterpark gaan in Ventura! Via via had ik er nog maar pas over gehoord, het zou leuk zijn, niet te groot, niet te duur en maar een half uurtje rijden.

Een vriendje voor Ben en een vriendinnetje voor Eveline en ook het zusje voor Helena, Catherine's vriendinnen waren niet te bereiken, maar die had op zaterdag al een zwemparty met haar vriendinnen voor de inzegening van een pas nieuw aangelegd zwembad van een van hen. En Alexander? Die had het te druk met zijn vriendinnetje en het organiseren van een party bij haar thuis met alle jongens en meisjes van de drumline en de band van de school.

Het 'was' erg leuk, enkel de file op vrijdagnamiddag was minder leuk, maar dat hebben we een positieve draai gegeven door even van de autosnelweg te rijden door de drive through bij Mc-Donalds enkel en alleen om acht ijsjes te bestellen.

Just two more days.

Ondertussen zijn we in de laatste van de vier weken van Ben zijn summerschool.
Sommige dagen verliep het wakker worden erg moeizaam en had hij helemaal geen zin, maar eens hij er was liep hij toch snel naar zijn nieuwe makkers (of lotgenootjes). Volgens zijn verhalen is hij bij de beste van de groep, samen met zijn vriend en het meisje naast hem op de foto. Of het klopt, weet ik niet, maar zijn postitief zelfbeeld scoort dezer dagen hoge toppen en dat is al wat telt.

Vandaag was ik een beetje te vroeg voor het ophalen en daar was hij niet mee opgezet, "waarom komt gij nu vroeger?". "Morgen moogt ge een beetje te laat komen!"

Hij wil nog wat napraten aan de schoolpoort, vandaag kon dat dus niet, maar ik heb ze wel allemaal horen nagillen "Bye Ben, see you tomorrow!"

schedules

De Highscholers (Alex en Eveline) en de Middlescholers (Catherine) hebben vandaag en gisteren hun lessenschema mogen ophalen. Het is niet zo dat je elk jaar met je eigen klas opschuift, nee, je lessenpakket wordt individueel samengesteld volgens de te volgen vakken en je eigen keuzevakken.

Zo verhuist ieder kind na iedere les, onafhankelijk van de rest, naar zijn volgende klas. Een groot voordeel is dat je ieder vak op je eigen niveau kan volgen, als je in wiskunde zeer goed bent kan je dat ook op je niveau volgen, terwijl je dat ook kan voor een ander vak waarin je niet goed bent.

Een ander voordeel is dat je een heleboel klasgenoten hebt. Bij Catherine was dit vandaag goed te merken. Het ene telefoontje na het andere viel binnen, met de vraag hoe haar schedule in elkaar zat, of ze soms gemeenschappelijke klassen hadden. Op een bepaald moment zaten ze met zijn zessen op een enkele lijn, een gekwetter van eerste klasse.

Volgende week woensdag is hun eerste schooldag, Catherine, als Middlescholer, kreeg haar schoolsupplies en boeken al mee en ze was er nog blij mee ook.

All Done

Inderdaad, alles wat op het bord stond en nog veel meer, want de eerste week stond niet in het wit op zwart met krijt genoteerd, toen waren het nog de eerste aanpassingsdagen en moest niets en kon alles.

De mooie afsluiter was gisteren zondag een dagje Santa Barbara, een spaanse nederzetting. We begonnen met de Zoo, op een prachtig domein bovenop een heuvel met uitkijk over de oceaan. Een heleboel andere dieren dan we in onze Europese dierentuinen gewoon zijn, maar het leukste is hier wel dat je giraffen mag voederen, met hun lange tong likken ze het voederkoekje uit je hand, een van hen heeft een gebroken nek en zou in de vrije natuur nooit kunnen overleven, in de zoo doet ze het prima en bracht zelfs al een gezond jong op de wereld.
Na de Zoo werd het een wandeling op de beroemde pier "Stearns Wharf" en dan door de hippe "State street", zo belandden we op het binnenplein van een Mexicaans restaurant waar je alle momenten Zorro kon verwachten, niet gezien maar wel lekker gegeten, dank je R&N.

Vandaag zijn ze dan vertrokken, een beetje zenuwachtig voor de lange reis met een peuter, een beetje verdrietig voor het lange afscheid maar ook een beetje blij voor de lange vakantie bij ons thuis.

Ze waren nog niet goed weg of we misten hen al, Raf zijn gebabbel, Nancy haar blije lach en Ruben het contente krullebolleke, het is nu veel te leeg in huis.

uitstapjes

Elke dag worden er nieuwe en spannende dingen ondernomen. De kleine peuter doet meestal zijn ochtenddutje thuis en dan mogen wij babysitten terwijl mama en papa ergens in de buurt winkelen, in de namiddag is er meestal een gezamelijke uitstap en 's avonds is ieder moe en tevree.

Vandaag gingen we een hele dag op zwier, ik met de kinderen en zij met z'n drietjes, "Hurricane Harbor", een subtropisch waterparadijs in openlucht, met dit klimaat het perfecte attractiepark met kinderen. Alle attracties zijn met water, de superglijbanen, wildwaterbaan, de tornado, de namaakzee met golven en de vele waterspuiters voor de kleintjes.

We hebben ervan genoten maar we hebben geen foto's.

babysitters

Het is al na tien uur 's avonds en nog steeds zijn niet thuisgekomen, niet verwonderlijk want het dagschema zat bomvol en dit zonder baby, want die bleef bij ons. Eveline, Catherine en Helena hebben hun beste babysittalent getoond, zelf heb ik geen hand moeten toesteken, enkel een oog en een oor vanuit de verte en een enkele keer een te erg stinkende pamper in hun plaatst ververst, zijn potje had ik voor hen klaar gekookt en "tijd voor het dutje" hoorden ook nog tot mijn schamele taken, maar mijn flinke dochters deden al de rest.

We hebben er allemaal van genoten, ook het kleine krullebolleke, geen gezaag en geen geween, ze hebben zelfs heel wat afgelachen, alles verliep perfect, de dag was best te kort.

Hun plan was 3th Street en de Pier in Santa Monica, een dineetje in Culver City tijdens Bert zijn lunch, de Sony studio's Tour, Beverly Hills en Hollywood en als laatste de film "Monster House" in de Chinese Theatre op Hollywood Blvd. Ook voor Raf, Nancy, Alex en Kara blijkt de dag te kort , het zal wachten zijn tot morgen om hun verhalen te horen.

vrouwenvoormiddag

Maandagochtend, tijd om ons als vrouwen eens extra te laten verwennen.
Het was de meisjes trouwens al lang beloofd, "Als Nancy hier is, dan doen we dat met haar eens allemaal samen!" en dat waren ze natuurlijk niet vergeten.

Vroeger kenden we enkel de pedicure of voetverzorging, hier is er op elke hoek wel een "Nail Spa", zonder afspraak wip je zomaar binnen en bijna nooit moet je wachten, een klein uurtje is het pure verwennerij en de lakbeurt is het toetje en als extraatje vroegen we alle vijf om een bloemetje op de dikke teen. De twee jongsten kregen ook nog eens paarse wegwerp flipflops aan.

zondagsplan

Ondertussen hebben onze gasten zich aangepast aan het uurverschil, het klimaat en onze gewoontes en werd het tijd om eens nuchter na te denken wat ze nog graag zouden zien en bezoeken. Om niets te vergeten en de hele planning evenredig te verdelen over de week zijn we in de aanslag gegaan met krijt op ons keukenbord. Zo is er een netjes overzicht dat altijd vatbaar is voor verandering, met een klein peutertje kan je maar best erg flexibel zijn.

Als snelle lunch haalden we ons een vruchtenmix bij Jamba Juice en de kleine Ruben had onmiddellijk de smaak te pakken, dat kereltje weet wel wat lekker en gezond is.

Met ons drankje in de wagen trokken we richting Venice Beach, met zijn beroemde boardwalk kon dit niet missen op het programma en het leukste is dit tijdens het weekend, lekker druk, ideaal om de wandelende mensenzoo te bestuderen, tijd om op het strand te gaan blijft er niet meer over.

Weeral een geslaagde dag voor de hele bende, moe en voldaan snel naar bed.

het Aquarium

Met een kleine peutertje doen we korte locale uitstapjes. Zo kan die kapoen 's morgens zijn dutje doen en dan hebben wij er allen alleen maar profijt van in de namiddag met een tevreden kereltje rondom ons.
Zo trokken we vrijdag naar het Aquarium of the Pacific in Long Beach, anderhalf uur rijden. Het thema is de zeedieren in de Stille Oceaan, onze oceaan dus.
Voor onszelf en de kinderen erg interessant en voor Ruben impressionant, al die kleine en grote vissen achter die grote glazen ramen. Het leukste aan deze plaats is misschien wel de shark lagoon waar je sommige (niet gevaarlijke) soorten mag aaien, de lage waterbakken met kleine maar ook gigantische roggen die je mag aaien en de andere waterbakken met zeesterren en anemonen waar je ook eens aan mag voelen.
Ruben weet nu wel wat een "vis" is.

3 dagen California - Raf

Na 3 dagen in Los Angeles ... ons eerste nieuws in de 'blog' van de VanBrandekes.

De reis was verschrikkelijk zwaar, grotendeels door ons 18 maand zoontje Ruben. Hij zit op een leeftijd dat volgens mij het minst geschikt is voor zo'n grote vliegreis. Zijn ze jonger : kunnen ze nog niet rondlopen, zijn ze ouder : kan je er toch al beter mee communiceren.
Uiteindelijk zijn we er dan toch geraakt ... na problemen met afdrukken van instapkaarten... na beginnen met een half uur vertraging in Zaventem en verder een grote invloed heeft uitgeoefend voor de rest van de reis (zeker voor de aansluitingsvlucht die vrij nipt was geworden om tijdig te halen).

Dan na aankomst zijn we verwelkomt met een maaltijd ... direct gezellig met de ganse bende rond de tafel ... en verhalen vertellen over de reis ...

De eerste nacht is verschrikkelijk slecht verlopen, we waren zoooo moe ... en het biologisch ritme van onze kleine Ruben was volledig in de war, wat met zich meebracht dat dat ventje geen oog wilde dicht doen die nacht en we hem uiteindelijk bij ons in bed hebben genomen, ik had enorm veel medelijden met dat kereltje ... verschrikkelijk ...

Ondertussen is iedereen aangepast ... en zijn we het hier al zo gewoon dat we ons afvragen of we hier wel nog weg willen !!!


Eerste dag uiteraard naar het strand van Malibu, spijtig dat Pamela er niet was :) .
De zee was plezant om te ravotten ... grote, sterke golven ...


De tweede dag een bezoek aan een plaatselijke 'kermis' ... de echte Amerikanen leren kennen, de sfeer opsnuiven van het amerikaanse leven.





Vandaag opnieuw een dagje zee, een totaal andere locatie ... een 'verzamelplaats' voor surfers.

De kleine Ruben heeft het hier zo naar zijn zin, hij maakt iedereen extra gelukkig ...
Uiteraard wordt hij hier langs alle kanten verwend, er is altijd wel iemand kandidaat om met hem bezig te zijn.
Uiteindelijk ben ik hier heel gelukkig om, het is voornamelijk mijn bedoeling geweest om de VanBrandekes de mogelijkheid te geven om de kleine Ruben te leren kennen, ze hebben trouwens bijna 2 jaar hierop moeten wachten ...
Ruben wordt langs alle kanten overladen met positieve prikkels ... voor hem is deze reis een compleet nieuwe ervaring...
Je zou hem moeten bezig zien als hij met zijn voetjes in de golven staat ... onbeschrijfelijk !
Ik ben er zeker van dat er ons nog vanalles te wachten staat ... ik zou nog zoveel kunnen schrijven ... en hoop dat ik heel snel nog de kans heb om nog het 1 en het andere te vertellen.

Helena is blij

Helena heeft haar eigen plaatsje veroverd aan tafel, dichtbij en tussenin haar peter en Nancy en kleine Ruben, het kereltje waar iedereen nu 200% van geniet, zo'n lieverd! Hij slaapt nu goed en graag, 's nachts op Helena's kamer bij zijn mama en papa en Helena en overdag verhuist hij naar een van de badkamertjes waar het stil en donker is, voor hem is dat allemaal geen probleem.

Helena geniet van al dat bezoek op haar kamer, haar pop heeft ze nu opzij gezet, een echt peutertje is veel leuker.

Voetjes in het zand is vies?

Onze kleine kapoen had het lastig tijdens zijn eerste nacht op Amerikaanse bodem. Op het vliegtuig had hij amper kunnen/willen slapen waardoor zijn kleine hersentjes helemaal overvol waren met nieuwe ervaringen. De anders zo goede en overal slapende kleine kerel met krulletjes heeft op regelmatige tijdstippen nachtelijk gekrijs door het huis laten galmen, waardoor wij allen met zijn negenen af en toe even wakker schrokken om dan snel weer in te dommelen, omdat zijn mama en papa hem met engelengeduld en een behoorlijke jetlag tussen hen in probeerden rustig te maken.

Na een goed ochtenddutje heeft hij zijn eerste strandervaring gehad. Best wel grappig, het zand vond hij maar 'vies' of 'vuil' of 'oei' om het in zijn woordjes te zeggen en wou er helemaal niet in stappen. Voorzichtig met een schepje heeft hij zand zitten scheppen, tot hij die moeilijke handeling plots beu was en gewoon het met zijn handjes deed, maar om er goed aan te kunnen ging hij er met zijn poep middenin zitten en een poosje later heeft hij er ook een paar pasjes in gezet. Geen uitleg nodig zeker om te raden dat het ventje op weg naar huis helemaal heeft liggen slapen? Dat het kereltje bij thuiskomst, na een badje en een flesje onmiddelijk naar zijn bedje wou en dadelijk insliep? Vannacht droomt hij vast als een roosje, wij ook.

Kan je geloven dat ik vergeten ben er een fotootje van te maken?

Bezoek uit Doorslaar.

Sinds vandaag hebben we bezoek van nonkel Raf en tante Nancy en hun zoontje Ruben. Na een lange vliegtuigreis zijn ze moe maar veilig aangekomen in Los Angeles.

Kleine Ruben vond het vliegtuig niet zo comfortabel om in te slapen en wou liever wat rondlopen in de gangen en op verkenning gaan. Voor de ouders niet echt relaxerend.

Maar na een verse warme maaltijd bij ons thuis, is om 9u. ieder plat op zijn bed gaan liggen om te slapen tot morgenochtend. Hun vakantie kan beginnen, twee weken lang.

Ben's B-Party

Verjaardagsfeestjes, het is me wat. Voor de kinderen zelf is het erg leuk maar voor de ouders is het soms stressen, hard werken en erop toezien dat er geen ongelukken gebeuren, vooral bij jongens is dit laatste erg belangrijk. Ofwel heb je de optie de party uit te besteden, op locatie dus, dan tel je er een flinke som geld bij neer maar alles is dan wel geregeld, je hoeft je nergens zorgen over te maken en je komt na afloop thuis in een rustig en onaangeroert huis. Het soort feestjes dat hier erg veel wordt gegeven.

Vorig jaar werd Benjamin voor zijn eerste uitnodiging gevraagd op een mission bij Lazerstar, je kunt er allerlei spelletjes spelen met je gekregen 'tokens' en je mag deelnemen in een lazershooting met een heleboel andere kinderen, fun verzekerd voor jongens, meisjes, klein en groot.

Als mama sta ik niet helemaal achter dit concept, vooral toen hij na het feestje nog een hele avond verder bleef 'lucht' schieten, was ik er vast van overtuigd dat we daar wel nooit meer zouden binnengaan. Toch hijzelf was er razend enthousiast over en ook zijn zussen hun nieuwsgierigheid was geprikkeld. Toen ook Alex een tijd geleden de kans kreeg om daar eens te mogen 'spelen' was ook hij erg tevreden over zijn speelschietervaring.

Voor Benjamins feestje dit jaar wou ik graag eens iets speciaals doen, ik wou hem graag eens extra verwennen, iets doen waar hij echt zot van is en daarmee bedoel ik ook 'hij' en niet ik. We waren er allen, dus ook de andere kinderen, mee eens dat hij voor al zijn harde werken, de tutoring en de summerschool, wel eens iets meer had verdiend.

Waarmee konden we hem dan meer belonen dan zijn verjaardagsfeestje te mogen geven bij "Lazerstar", ook al moet ik daarvoor even al mijn principes opzij zetten en de portemonee wat verder opentrekken.
Ze hebben een superleuke tijd gehad daar in die speeltent, al zijn goeie vrienden waren er en ook de rest van de Vanbrandekes mocht meedoen en ook zij waren erg blij het eens te mogen doen. Papa heeft het ook eens mogen proberen en mama heeft eens goed kunnen bijkletsen. Een geslaagde missie dus.

Alex-san back from JAPAN

Hij is ondertussen al weer drie dagen thuis, content en met een opperbest humeur. Vermoeidheidsverschijnselen zijn niet te merken en al evenmin iets van wat men een "jetlag" zou noemen. De eerste avond was het supergezellig laat geworden met kadootjes uitdelen, netjes uitgezocht voor elk van ons en ieder is er even blij mee. Wat dacht je, waaiertjes, sticks, thee en de bijhorende theecups en een zomerkimono voor het vriendinnetje en een heleboel "You can't go more Japanese than Hello-Kitty" spulletjes. De tweede avond was het supergezellig met onze Belgische gasten die in de ochtend weer waren toegekomen van hun twee-weken-trip door California-Nevada-Utah. De derde avond, nu dus, ligt al hun bagage weer klaar om deze nacht richting luchthaven te trekken om op tijd een vroege vlucht te halen en vind ik eindelijk na dagen weer even wat tijd en energie om een klein stukje bij te bloggen.

Om 10:52 zou hij landen in terminal 6 van United, een half uur te vroeg waren wij er al, maar beter vroeg dan laat zeggen ze toch!

Kara was met ons mee in de wagen, maar dat wist hij niet, ze/wij wou/wilden hem verrassen. Opgetut en blij met een bos bloemen stond ze zenuwachtig achter het hoekje te wachten en het duurde nog eindeloos ook. Internationaal dan moet je door de douane en hij als niet Amerikaan ook nog eens langs immigratie, het duurde nog tot 11:50 eer we hem in de verte zagen aankomen.

Daar was hij dan, veilig en wel terug op eigen bodem. Allemaal blij om hem weer terug te zien en hij om weer thuis te zijn maar toch ontbrak nog iets... tot hij een telefoontje kreeg dat hij zich moest omdraaien, en wie stond daar? Kara. Toen kon zijn geluk niet meer op, de vonken vlogen eraf, zomaar in de terminal, mooie romantiek, ik ben blij dat we dat zo mogen meemaken.

Een paar sfeerbeeldjes.