Zijn summerschool zit erop, dat mocht ook wel, vier weken lang vijf dagen per week vier uur en twintig minuten met halverwege een kwartiertje pauze. Als dat geen hard werken is. De stapel afgewerkte oefeningen en het ingevulde oefenboek brachten ook het bewijs naar huis, de uren online oefenen niet meegerekend op de schoolcomputers.
We hebben het volgehouden, ook al heb ik vaak in stilte getwijfeld of ik er nu wel goed aan deed, ik had zoveel schrik dat hij een echte afkeer zou krijgen van school. Mijn kleine jongen vertrok 's ochtends vroeg vooraleer de anderen wakker waren richting school en niet altijd met evenveel goesting. Allerlei zachte middelen heb ik tevoorschijn getoverd om hem weer net dat wolkje motivatie te geven om te vertrekken. Elke middag zag ik opnieuw dat hij best tevreden was, maar soms wel erg moe. Toch zag ik hem ook groeien, niet letterlijk maar zijn zelfzekerheid, telkens opnieuw vertelde hij hoe goed hij het weer gedaan had en dat was voor mij voldoende stimulans om verder te doen.
Vandaag kan ik trots melden dat het de goede beslissing was en dat deze weken hem veel goeds gedaan hebben. Waarom?Omdat hij het hele weekend oefeningen heeft zitten maken in zijn boeken die ik ooit aankocht maar waar hij nooit in geinteresseerd was en omdat hij dit weekend fier heeft aangekondigd dat hij later "scientist" wil worden.
