surfweek

Een hele week doen de meisjes een surfkamp, voor Eveline en Catherine is dit de tweede keer, voor Helena de eerste keer en Benjamin is nog te jong om in te schrijven.

Om kwart voor acht rijden we door en om half vier zijn we terug thuis.

Ik moet dus niet de hele weg tot aan strand waar de lessen zijn, toch doe ik het bijna elke dag, voor Benjamin, dan kan hij ook wat spelen op het strand en met zijn boogyboard.

Maar dat dacht ik maar, hij wil ook een surfboard en is vandaag het (ijskoude) water amper uitgeweest, met een longboard, over de golven peddelen om dan een goeie golf te pakken.

"Ik wil surfkampioen worden!" en dit heeft hij vandaag beslist.

Foto's van hun kamp

JAPAN: foto's online

Vanaf vandaag krijgt hij maar halve dagen school, zo trof ik hem geheel onverwacht op msn deze avond, wapperend met een blad papier voor wat afkoeling want de lucht is warm en vochtig, zijn ijsje naar binnen lepelend, wachtend tot zijn host-mom en host-sis thuiskomen.
Nu heeft hij wat meer tijd en krijgen we vandaag de eerste foto's te zien.

Helena is 10

HIEP HIEP HOERA, ze is 10!
Wachten tot je geroepen wordt op je verjaardag, dan kan het ontvangst commitee luidkeels "Happy Birthday" zingen.
En dan pakjes en brieven open maken.
Ze kreeg een hangmat voor op haar terras aan haar kamer, met een kussentje en een dekentje. Ons lezertje is er heel erg bij mee, ze ligt prima voor een tienermeisje zoals zij, zelfs met een broertje erbij.

Van een vriendinnetje heeft ze een Tamagotchi gekregen, het computerhuisdiertje dat op tijd verzorgd moet worden, ze is er al helemaal aan verslingerd, mama vindt er niets aan.

ratle snake hill

Het wordt steeds gezelliger in ons buurtje.
Vorige week een goed doorvoede Coyote op onze heuvel.
Deze ochtend een groot hert ook op die heuvel.
In de namiddag een dikke rat in de garage, die papa dapper de fatale mep heeft gegeven.
Een half uurtje later een ratelslang in buurman Y garage. Benjamin was daar samen met Y aan het werk geweest, het kan niet anders of het ventje moet zo goed als zeker de slang rakelings gepasseerd zijn.
Een spade nemen en de kop er af, snel en accuraat. De kop niet begraven, want het gif gaat kristalliseren en de besmette aarde kan je alsnog vergiftigen. Als het een vrouwtje was en het is paarseizoen zullen de vrijgekomen geurstoffen andere mannetjes aantrekken en dan heb je de dag nadien nog meer ratelslangen in de buurt. Je stopt de kop dus in een gesloten plastiek zak, de vuilcontainer in.
Het vlees zou enorm lekker zijn, de locals eten ze gebakken op de bbq. Deze keer ging Y ze niet klaarmaken, maar hij heeft ze wel gevilt en het vel ligt naast een mierennest te drogen in de hoop dat die beestjes de laatste resten er nog afeten en er een proper stukje ratelslangenvel overblijft.

De kinderen vonden het bijzonder leerrijk. Het is erg belangrijk dat ze het vershil kennen tussen alle slangen en weten hoe te reageren, de meesten zijn niet gevaarlijk, maar een ratelslang heeft zeer sterk gif en een beet kan fataal zijn. Zolang ze in de bergen en de natuur blijven laat je ze met rust, door op de wandelpaden te blijven en genoeg lawaai te maken jaag je alle gevaarlijke dieren onbewust weg, maar komen ze rond en in je woning maak je er snel komaf mee.

In onze stad hebben we een 'Tarantula Hill' en onze heuvel noemde ooit 'Ratle snake Hill'.

Helena's BD-party

"De voorbereiding is ook al plezant" zeggen ze soms en dat was vandaag in ieder geval wel van toepassing.

De meisjes hadden een lijstje gemaakt van de in aanmerking komende spelletjes om te spelen, dan hadden ze alle materiaal bijeen gezocht. Toen had ik ze de opdracht gegeven om na te kijken of we genoeg ingredienten in huis hadden om de wafels te bakken en een boodschappenlijstje samen te stellen. Dan zijn we samen naar de supermarkt gereden en terwijl ik het gewone eten insloeg moesten zij hun ingredienten, drank e.a. bijeen zoeken.

Thuisgekomen hebben ze alles klaargezet, ballonnen met helium gevuld en opgehangen in de straat en toen kwam de eerste bezoeker er al aan.

Er is goed gespeeld, veel gesprongen en de door Catherine gebakken wafels met aardbeien, bloemsuiker, slagroom en ijscreme verdwenen als sneeuw voor de zon, Eveline was spelcoordinator. Benjamin heeft gewoon met de meisjes meegespeeld en mama hield de boel vanop afstand draaiende en redde op het nippertje nog een wafel voor papa.

Alex-san message from JAPAN 2

(een reconstructie uit een email naar mama)

Met die stokjes eten lukt vrij goed, maar ze hebben ook vorken en messen en in het begin gaven ze me die ook, maar toen haalde ik mijn stokjes boven (die ik gekregen heb op mijn afscheidsfeestje) en daar eet ik nu mee. Ge zou hier dus niet moeten verhongeren hoor mama, maar mama, ge zult wel eens best gaan oefenen in de Panda Express dat ge het ook kunt tegen dat ik terug ben, want dan ga ik eens Japans met jullie gaan eten hoor!

Mijn kleren zijn ook al eens gewassen en ik heb net mijn uniform in de vuile wasmand gedaan. Ik zal ook zeker vragen als ik wil dat ze gewassen worden.

Ik heb nu ook al mijn busabbonnement gekocht voor een maand, de rit duurt maar ongeveer 10 min, denk ik, maar ik zou het eens moeten timen om zeker te zijn.

Morgen gaat mijn host-dad me Toyama tonen, voor zondag weet ik het nog niet.

We gaan ook zeker eens een dag naar Yokohama waar mijn host-sister woont, diegene die in augustus in Santa Barbara komt studeren voor een jaar.

Op school spreken ze allemaal een beetje Engels, want dat is hun tweede taal, ze kunnen het tenminste lezen en verstaan. Alles is in het Japanees en Engels.

Mijn host-dad volgt al vijf jaar avondles Engels, dus dat lukt ook wel.

Ik zit samen met 10 andere exchange students in een Japanees class. Vanaf de 29 juni begint de tweede term en dan krijgen we dat ook een hele maand. We moeten veel schrijven, maar ik kan niet volgen. Daarom schrijf ik maar brieven naar Kara en ook in mijn traveljournal dat ik van jullie gekregen heb. Ik heb al 12 pagina's naar Kara geschreven en heb ze gisteren gepost, het kostte 400 yen!

Ik vind het tof dat het lukt met Kara en Ben, doe ze maar de groeten als ze komt en geef ze maar een kus van mij. (huh... nee, dat niet...)

watersports girl

Hey, Eveline hier.
Ik ben begonnen met het High School programma voor Water Polo.
We trainen elke dag, maar niet in de weekends. Maandag en Donderdag beginnen we om 6 uur in de ochtend tot 8 uur. En dinsdag is het van 7:30 's ochtends. Op Woensdag hebben we tot hier toe nog geen gehad omdat ze nog moeten uitzoeken wanneer het zwembad vrij is voor ons.
De trainingen zijn niet zo gemakkelijk, eigenlijk heel zwaar, vooral veel zwemmen (heel veel) maar ik word er wel beter van dus dat is dan wel goed.
Ik speel ook nog altijd bij South Coast Waterpolo Club, maar voor dat neem ik efkes een pause omdat ik nu in het High School team ga.


Ik kijk al uit naar volgende week, dan ga ik met mijn zussen elke dag surfen bij Surf Laws. We zijn al wetsuits gaan kopen en na het kamp krijgen we ook een eigen surfboard. Zondag had ik het al eens opnieuw geprobeerd, maar dan met twee op een longboard. Zo tof!

Alex-san trekt zijn plan

In een mailtje stelde ik hem enkele vraagjes:

• Lukt het wat met stokjes eten? "Ja het eten met de stokjes lukt goed, vandaag moest ik proberen natte rijst er mee te eten en dat lukte, moeilijker kan het niet meer he!"
• Hoe zit het met schoolkledij? "Voor school heb ik een uniform gekregen, dat is een shirt and blauwe broek maar ik heb er maar 1 van en dat moet ik 5 dagen dragen! Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet, maar ja, ik zie het dan nog wel hey."

Verder vertelde hij nog dat de vader hem de "postoffice" ging tonen en dan gaat hij er morgen na school eens langs.

Alex-san message from JAPAN 1

Hey, Alex hier,

ik ben hier nu een dag in de family en het is vrij goed!

Vandaag al naar school @ moeten gaan en morgen ook, en ik denk tot het einde van mijn verblijf hier! Het is vertrekken om 7.30u in de ochtend en dan thuis tegen 7.00u uur 's avond.

Ik moet de bus nemen en nu moet ik nog per rit betalen maar ik denk dat we vrijdag een buspas gaan halen, het is 420 yen per busrit naar school, enkele rit... dus 2x 420 per dag.

En ja, ik moest gisteren 7 uur in de luchthaven wachten voordat ik mijn vliegtuig naar Toyama kon nemen omdat we met de groep samen in het hotel vertrokken en de meesten een vroege vlucht hadden.

Er zijn hier, ik denk, nog 6 andere studenten van ergens anders en nog 4 van YFU. Een meisje vanuit Texas die hier een paar huizen verder verblijft maar zij was in de vroege groep van YFU-studenten die vertrokken waren voor mij. Ik denk dat er ook nog 2 vanuit Australia zijn, en nog andere landen ... maar de meeste van America!

De mensen hier thuis hebben internet dat ik mag gebruiken en ook een micro en webcam, maar ik weet nog niet of ze skype hebben maar wel msn ...

Het weer is warm en vochtig, @ maar soms valt het mee, het hangt er vanaf!

Het is nu 9.30u en ik ga nu douchen en dan gaan slapen!

Bye, Alex.

message machine

We zijn nu dinsdagavond en in Japan reeds woensdagnamiddag. Hij was dus zijn eerste nacht en eerste ontbijt en eerste dag in zijn familie.

Omdat we nog niets hoorden, probeerden we vanavond dus maar zelf eens te bellen, twee keer zonder resultaat. Een vrouwenstem in het snelle, voor ons onverstaanbare taaltje, afgesloten met een biebje om een boodschap te laten, meer niet.

Alex-san Call 4

Om 5u. 's morgens, maar dat geeft niet want we zijn blij als we wat horen, hij is de enige die ons elke nacht mag wakker bellen, met het uurverschil is het niet altijd evident om een gepast moment te vinden, dus mag hij bellen wanneer het voor hem het beste past.

Hij zit in een hotel aan de luchthaven in Tokyo voor een korte nacht, want hij moet vroeg weer vertrekken met een vlucht tot in Toyama, vandaar zal zijn gastfamilie hem meenemen naar huis. Het ging goed, een slechte vlucht gehad maar zonder veel uitleg. Moe met een tevreden ondertoontje, zo klonk het. Het volgende berichtje zal ongetwijfeld van bij zijn gastfamilie zijn.

water weekend

Zaterdag zijn we gaan zwemmen in het Daland-zwembad, we hebben ons lid gemaakt en nu hebben we onbeperkt toegang. 't Is wel telkens eventjes rijden maar toch beter dan niets.

Vandaag zondag trokken we naar het Silverstrand, waar we twee jaar geleden vijf weken in een huisje gewoond hebben. Er was een surfclub bijeenkomst.

Eveline mocht samen met de buurjongen een duo-tje doen op een longboard, mee in de contest en het ging nog goed ook.
Helena vond het buurmeisje van twee jaar geleden terug en ze hebben samen een hele namiddag zandkrabben gevangen en zand-princessen-kastelen gebouwd. Destijds ging het in gebarentaal maar nu konden die twee ook nog echt praten!

Benjamin heeft het bodyboarden ontdekt en was niet meer te stoppen en Catherine voelde zich door een kramp in haar been wat minder mobiel.

En vanavond voelden we ons desondanks de june gloom een beetje zoals gekookte kreeften.

Alex-san Call 3

Zondagochtend, we zitten nog aan't ontbijt.

Hij belt vanuit de gate, ze zijn ingecheckt en wachten tot ze mogen boarden.

Vertrek: LAX-12.33 zondag, Aankomst: Tokyo-15.55 maandag.
Een non-stop vlucht van 11hrs 22min met een Boeing 747.

Ze zijn allemaal wat zenuwachtig, want ze weten dat dit hun laatste trip samen is, "ze" voor de Japanreis nog vreemden maar ondertussen al heel wat vriendschappen. Eens geland in Tokyo mogen ze nog een nacht uitrusten in een hotel om dan ieder voor zich de tocht verder te zetten tot bij de gastfamilie.

Alex-san Call 2

Na een volle twee-en-een halve dag met een "exploring Japan slide show" - "radio exercises" - "let's practice Japanese" - "survival Japanese" - "Bafa Bafa" - "current Japan" - "Japanese High School" - "Culture Shock and adjustment" - "Cultural Workshops" - "Dinner with sponsor" - "Japanese Etiquette, Good Gaijin/Bad Gaijin" - "Bamga" - "Skit presentations" - "Alumni Panel" - "departure information" - "Obento Dinner" belt hij ons op zaterdagavond nog even op. Zijn stem klinkt een beetje anders, maar wel super enthousiast en vrolijk, hij staat samen met de anderen te wachten om naar de "Japanese Bon Dancing" te gaan, om daarna hun valies te pakken om dan ook nog een "Sayonara Party" te hebben.

Morgenochtend om half zes opstaan om de rechtstreekse vlucht Tokyo op tijd te halen. Hij heeft belooft ons voor het vertrek nog even te bellen.

Alex-san Call 1

Ik lag nog in bed, de gsm rinkeld "dag mama, ben ik hier."

Hij maakt het goed daar in San Jose. Het orientatie-programma is inderdaad heel erg druk, tot op de minuut georganiseerd.

"Wat heb je zoal gedaan?" vraag ik dan. "Veel Japans geleerd mama."

Natuurlijk! Maar hij ziet het nog steeds zitten.

Gisteren had hij samen met enkele anderen een diner in een sjiek restaurant met de sponsor, iemand van Sony, hij was er van onder de indruk. Een digitale camera was een extra kadootje.

's Avonds zijn enkele van hen overvallen in hun kamer, politie had erbij moeten komen, ook dat heeft hem gegrepen.
Hij beseft des te meer dat hij nu extra voorzichtig moet zijn.

"Alles zit in mijn broekzakken mama, daar komen ze niet in!"

Net daar had papa nog commentaar op gegeven voor zijn vertrek, omdat alles zomaar in die zakken zit, zijn digicamera, zijn cellphone, zijn ipod en zijn wallet. Misschien toch niet zo slecht, die baggy broeken waar veel plaats in is.

graduation

Eveline is Middle School af en vanaf september gaat ze naar de Highschool. Een graduation picture day enkele weken geleden, een graduation dance een weekje geleden, een graduation uitstap naar Magic Mountain gisteren en de graduation ceremony vandaag.

Ons kleine meisje wordt groot.

Vriendinnen staan op de eerste plaats, over jongens wordt gegiecheld, wij ouders worden in twijfel getrokken, sport staat centraal en haar kamertje is heilig.

Ze is een zeer lieve en trotse meid met een ijzeren wil die nog steeds later oceanoloog wil worden, of zoiets toch.

depart to San Francisco

Donderdag, kwart voor twee, 'k ben net weer thuis vanuit Los Angeles, een telefoontje van Alex:

"We zijn toegekomen in San Francisco mama, we wachten nog op een paar anderen en op onze valiezen, er zijn ook een paar verantwoordelijken van Y.F.U. Ik bel vanavond nog wel eens voor ik ga slapen."

De eerste etappe zit erop.

Van daaruit gaat het met een shuttle busje naar de University in San Jose voor hun driedaagse pre-orientatie voor Japan. En dat zal hard nodig zijn, want van echt voorbereiden is nog niet veel in huis gekomen. Ten eerste is een einde schooljaar altijd al wat drukker en ten tweede een liefje dat je liever niet achter laat en ten derde een hele boel vriendinnen en vrienden die geen afscheid kunnen nemen en net bij het begin van de zomervakantie.

Gisterenavond was het moeilijk en deze ochtend om zeven uur stonden ze weer aan de deur met een ontbijt van bij Starbucks dat ze gezellig op het bankje aan de voordeur hebben opgegeten met zijn viertjes. Het liefje moest dan naar school, de buurjongen ook, maar de vriendin/buurmeisje heeft verder helpen inpakken, als 'senior' -of nu afgestudeerd Highschool student- is ze reeds vrij van school.

The beginning of his journey can start right here. Good luck my son. We love you!

rush

Nog 24 uren en hij zit op het vliegtuig, (maar) tot San Francisco, een uurtje vliegen, maar voor ons wel het echte afscheid voor zes weken. Zondag vliegt hij van daaruit naar Tokyo.

Het inpakken is dus vollop bezig. Naast een -weeral!- verplicht uitstapje naar de Chevrolet-garage, heb ik in een rush nog een i-podje gehaald voor onderweg, ondertussen het derde in huis, ze zijn zo geweldig dat ik hem niet zonder kon laten gaan. 't Is eentje voor mama want hij wil de nieuwe die in Japan uitkomt als hij er is, tenminste als de prijs beter is dan hier.

Zijn kleren liggen netjes op stapeltjes op zijn bed, 't is een beetje wikken en wegen want hij mag niet te zwaar beladen worden, want eens in Tokyo moet hij zo goed als zeker de supersnelle trein nemen naar "Toyama" zijn verblijfplaats

Die hebben we net via een telefoontje gekregen. Hij gaat daar een Japanse papa en mama krijgen en twee zussen van 21 en 24. Hij is content met de keuze.

Nu een snelle hap en alle belangrijke papieren gaan copieren, dubbels voor hem en voor ons, ingeval van diefstal en/of verlies.

Nog snel een extra verzekering afsluiten via de organisatie en dan nog duizend en een dingen, zoals dat altijd gaat met een vertrek.

eerste dag van een laatste week

Zo, we zijn de laatste week van dit schooljaar ingegaan.

En zoals overal ter wereld is het die dagen een beetje anders dan anders.

Vandaag gaat Benjamin op stap met zijn klasje naar het naburige speelpark met gigantische weiden en sportvelden en speeltuintje en drinkfontijntjes. Te voet en alle mama's en papa's en broertjes en zusjes en oma's en opa's waren ook uitgenodigd. Voor hem niet de laatste dagen in het tweede leerjaar want hij doet het volgend jaar opnieuw, de papieren zijn al getekend met zijn toestemming, met dubbele gevoelens voor het ventje maar ook met een pak van zijn hart dat hij nu ook 'alleen' zijn huiswerk zal kunnen maken op zijn mooie rooie burootje op zijn eigenste blauwe kamertje met vliegtuigen aan de muur. In augustus gaat hij op aanraden van de school naar de "early summerschool", iedere voormiddag in een naburig schooltje voor kinderen die het wat moeilijker hebben en zo prima voorbereidt aan het nieuwe schooljaar kunnen beginnen. Hij zal ook een 'tutor' krijgen die regelmatig naar huis komt om met hem wat te oefenen, volgende week te beginnen. We zoeken het bij een Highschoolstudent die een centje wil bijverdienen en zo ook wat 'community service pntn' voor school kan bijsparen.

Straks een rit tot bij de orthodontics voor de beugels van Alex en Eve, zodat vooral Alex een tijdje verder kan. Hij heeft vandaag enkele finals -of examens- die hij voor datum mocht afleggen, de eigenlijke examendagen zijn woensdag, donderdag en vrijdag, maar die gaat hij net missen omdat hij donderdag al in San Francisco 'San Jose' zit. Hij heeft naast zijn toffe surf-ervaring en zijn party afgelopen weekend dus ook een beetje moeten studeren. Ondertussen is hij de fiere eigenaar van zijn eigen digitale minicamera met voldoende geheugenkaartjes voor zijn Japan-ervaring.

Morgen gaan mijn middleschool meisjes naar Hurricane Harbor, hun geliefkoosde attractiepark. Met de school en door de school enkel voor de studenten met voldoende hoge grades, als beloning, de anderen hebben een gewone lesdag. Hurricane Harbor is een openlucht waterparadijs van Six Flags, in het hete binnenland op een uurtje rijden van hier.

Let's Have A Party

een week van... Eve's Bday

De voorlaatste schoolweek is achter de rug, een week van nog meer awards, van finals -of examens-, van de klassen leegmaken en alles naar huis verhuizen, van jaarboeken koesteren en laten tekenen door je vrienden en vriendinnen en van uitkijken naar het volgende jaar.

Maar ook een week van tot over je oren verliefd zijn, elkaar niet kunnen missen, geen afscheid kunnen nemen, van romantiek. Terwijl Japan zo heel erg dichtbij komt en je daar een beetje melancholisch van gaat worden, er leuke dingen bedacht worden om de afstand en tijd te gaan overbruggen, accessoires om elkaars aanwezigheid te blijven voelen. De spanning stijgt.

En hoe kon deze week beter worden afgesloten dan met de 8th grade graduation dance op school en dan nog wel op je verjaardag! Eveline gaat volgend jaar als veertien jarige naar NPHS High, een "freshman" noemen ze dat -of een nieuwe- .

De vriendinnen hebben er trouwens een leuke traditie van gemaakt om op iemands verjaardag een ballon mee te brengen naar school, een mooie grote aluminium in de meest gekke meisjes figuren. Niet de jarige brengt een tractatie mee maar het groepje zorgt ervoor, een grote mand met donuts hadden ze mee voor haar om rond te delen. Natuurlijk moest de koffer nog even open om de gigantische ballonnen in weg te steken!

verliefd

Een heel fotoverslag over 'hun' dag van gisteren zondag staat ondertussen op de computer. Ik mocht er enkele uitkiezen om te bloggen, maar ik hou het bij deze.

Kan het nog mooier?

the kidnapping

Wat als je vriendin je de dag van je leven wil geven voor je naar Japan vertrekt.

Zij je zondagochtend 7u letterlijk uit je bed komt kidnappen, onherkenbaar vermomd (alhoewel!), met een hele ploeg helpende vriendinnen.
Je met haar eerst gaat ontbijten, dan samen gaat paardrijden in de Santa Monica Mountains, ze met je langs de Starbucks rijdt om dan te gaan laserschieten. Dit nog niet alles is want je nog enkele romantische uurtjes aan het strand staan te wachten waar de vriendinnen weer opduiken met pizza en drank en dessert.

Om dan na zonsondergang weer thuis te komen waar mama en papa al staan te ijsberen omdat het al later is dan het plan en de beide cellphones op 'off' staan.

Gold Dust or Bust

Helena's klas werkte al een hele tijd rond de geschiedenis van California, over de missieposten en de transcontinental railroad en de Goldrush of " when the land's gone nuts with Gold Fever".
Gekleed in kledij van vroeger werd hun jaarlijkse 'play' een samenhang van liedjes en teksten rond het thema goudzoekers in Californie.

Deze schoolvoorstellingen zijn online aan te kopen.

Het was weeral erg mooi en alles live gezongen!

Een glimp in een filmpje.

shots

Ze hebben nu bijna allemaal hun prive-bezoekje bij de dokter achter de rug. Een kinderarts, in Belgie waren we die al ontgroeid maar hier ga je er doorgaans tot de leeftijd van 18 naartoe. Dit onderzoek vervangt het belgische medisch schooltoezicht dat hier niet bestaat, je gaat dus zelf om de twee jaar bij je eigen dokter op afspraak met alle identieke onderzoekjes zoals we die gewoon waren, de ziekteverzekering dekt alle kosten.

De kinderen blijken kerngezond maar hebben nog heel wat vacinaties in te halen, Hepatitis B (3 shots) en Hepatitis A (2 shots) en Tetanos en een bloedstaal in het lab voor de tienermeisjes.

En aan de !mooie! cartoonpleisters kan iedereen zien dat ze 'shots' gehad hebben.