We zijn nu dinsdagavond en in Japan reeds woensdagnamiddag. Hij was dus zijn eerste nacht en eerste ontbijt en eerste dag in zijn familie.
Omdat we nog niets hoorden, probeerden we vanavond dus maar zelf eens te bellen, twee keer zonder resultaat. Een vrouwenstem in het snelle, voor ons onverstaanbare taaltje, afgesloten met een biebje om een boodschap te laten, meer niet.
