Ik lag nog in bed, de gsm rinkeld "dag mama, ben ik hier."
Hij maakt het goed daar in San Jose. Het orientatie-programma is inderdaad heel erg druk, tot op de minuut georganiseerd.
"Wat heb je zoal gedaan?" vraag ik dan. "Veel Japans geleerd mama."
Natuurlijk! Maar hij ziet het nog steeds zitten.
Gisteren had hij samen met enkele anderen een diner in een sjiek restaurant met de sponsor, iemand van Sony, hij was er van onder de indruk. Een digitale camera was een extra kadootje.
's Avonds zijn enkele van hen overvallen in hun kamer, politie had erbij moeten komen, ook dat heeft hem gegrepen.
Hij beseft des te meer dat hij nu extra voorzichtig moet zijn.
Hij beseft des te meer dat hij nu extra voorzichtig moet zijn.
"Alles zit in mijn broekzakken mama, daar komen ze niet in!"
Net daar had papa nog commentaar op gegeven voor zijn vertrek, omdat alles zomaar in die zakken zit, zijn digicamera, zijn cellphone, zijn ipod en zijn wallet. Misschien toch niet zo slecht, die baggy broeken waar veel plaats in is.
