Het wordt steeds gezelliger in ons buurtje.
Vorige week een goed doorvoede Coyote op onze heuvel.
Deze ochtend een groot hert ook op die heuvel.
In de namiddag een dikke rat in de garage, die papa dapper de fatale mep heeft gegeven.
Een half uurtje later een ratelslang in buurman Y garage. Benjamin was daar samen met Y aan het werk geweest, het kan niet anders of het ventje moet zo goed als zeker de slang rakelings gepasseerd zijn.
Een spade nemen en de kop er af, snel en accuraat. De kop niet begraven, want het gif gaat kristalliseren en de besmette aarde kan je alsnog vergiftigen. Als het een vrouwtje was en het is paarseizoen zullen de vrijgekomen geurstoffen andere mannetjes aantrekken en dan heb je de dag nadien nog meer ratelslangen in de buurt. Je stopt de kop dus in een gesloten plastiek zak, de vuilcontainer in.
Het vlees zou enorm lekker zijn, de locals eten ze gebakken op de bbq. Deze keer ging Y ze niet klaarmaken, maar hij heeft ze wel gevilt en het vel ligt naast een mierennest te drogen in de hoop dat die beestjes de laatste resten er nog afeten en er een proper stukje ratelslangenvel overblijft.
De kinderen vonden het bijzonder leerrijk. Het is erg belangrijk dat ze het vershil kennen tussen alle slangen en weten hoe te reageren, de meesten zijn niet gevaarlijk, maar een ratelslang heeft zeer sterk gif en een beet kan fataal zijn. Zolang ze in de bergen en de natuur blijven laat je ze met rust, door op de wandelpaden te blijven en genoeg lawaai te maken jaag je alle gevaarlijke dieren onbewust weg, maar komen ze rond en in je woning maak je er snel komaf mee.
In onze stad hebben we een 'Tarantula Hill' en onze heuvel noemde ooit 'Ratle snake Hill'.
