Om 10.30u kwam de truck met container aan, het gaf een fijn gevoel en spannend, hoe zou alles te voorschijn komen?
Met veel omzichtigheid werden in het huis de tapijten met wrap-plastiek beplakt, de trap ook met extra tape en de balustrades met dekens omwonden. Ondertussen werden de houten balken losgevezen waarmee alles verzegeld was, en YES, alles zat nog min of meer op zijn plaats, het rook niet echt vochtig, het zag en voelde goed, het uitladen kon beginnen.
5 sterke mannen hebben met het nodige vakmanschap alles uit de container geladen, aan de voordeur gaven we verdere aanwijzingen waar alles naartoe moest. Het ging snel, met een lach en een grap werden alle obstakels overmeesters, het meeste verpakkingsmateriaal werd verwijderd en gingen op hun beurt in de vrachtwagen van de verhuisfirma. Een hele stapel dozen met niet dringende zaken staan nog in de garage te wachten, de kinderen hun kamers zijn reeds vol met persoonlijke spulletjes, maar ook boven staan nog heel wat dozen die een van dezer zullen uitgepakt worden.
De kids kwamen alleen naar huis vandaag, al in de verte hoorde ik ze roepen: yes!, joepi!, ja!, ze zijn er!, joepi! Ze waren zo blij, de boekentassen vlogen aan de kant, ze liepen naar hun kamers, zouden het liefst van al, onmiddelijk beginnen spelen zijn met alles tegelijk, maar we hebben ze getemperd met een ijsje, dan mochten ze helpen met lege dozen buitensleuren en kleine dingen binnen dragen.
Om 5.30 was de grootste klus geklaard, de rest is voor later, als we eens goed geslapen hebben in een echt bed onder een lekkere dons, morgen is er weer een dag.
Een kleine fotoreportage op pbase.
Met veel omzichtigheid werden in het huis de tapijten met wrap-plastiek beplakt, de trap ook met extra tape en de balustrades met dekens omwonden. Ondertussen werden de houten balken losgevezen waarmee alles verzegeld was, en YES, alles zat nog min of meer op zijn plaats, het rook niet echt vochtig, het zag en voelde goed, het uitladen kon beginnen.
5 sterke mannen hebben met het nodige vakmanschap alles uit de container geladen, aan de voordeur gaven we verdere aanwijzingen waar alles naartoe moest. Het ging snel, met een lach en een grap werden alle obstakels overmeesters, het meeste verpakkingsmateriaal werd verwijderd en gingen op hun beurt in de vrachtwagen van de verhuisfirma. Een hele stapel dozen met niet dringende zaken staan nog in de garage te wachten, de kinderen hun kamers zijn reeds vol met persoonlijke spulletjes, maar ook boven staan nog heel wat dozen die een van dezer zullen uitgepakt worden.
De kids kwamen alleen naar huis vandaag, al in de verte hoorde ik ze roepen: yes!, joepi!, ja!, ze zijn er!, joepi! Ze waren zo blij, de boekentassen vlogen aan de kant, ze liepen naar hun kamers, zouden het liefst van al, onmiddelijk beginnen spelen zijn met alles tegelijk, maar we hebben ze getemperd met een ijsje, dan mochten ze helpen met lege dozen buitensleuren en kleine dingen binnen dragen.
Om 5.30 was de grootste klus geklaard, de rest is voor later, als we eens goed geslapen hebben in een echt bed onder een lekkere dons, morgen is er weer een dag.
Een kleine fotoreportage op pbase.
