Ze -Eveline, Catherine, Helena, Benjamin- hebben zowat het beste kamp aller tijden achter de rug, vandaag vrijdag was de laatste dag uit de vier afgelopen weken op het strand. Niet een dag is er gezeurd of viel er wat tegen, niet een dag kwamen ze teleurgesteld of verdrietig naar huis, maar iedere keer weer was er wat te vertellen en gingen ze verstandig vroeg naar bed om de volgende ochtend weer fris en monter te kunnen vertrekken. Oh ja, de derde maandag op rij had Ben de maandagochtendblues en zag het toen niet goed zitten, maar hij was de dag ervoor dan ook niet de hele tijd uit het water geweest en door alle vakantiegezelligheid was het 's avonds ook wat laat naar gewoonte geworden. Die ochtend zag hij er niet goed uit en verklaarde zichzelf ziek, een hele ochtend in bed heeft hem toen deugd gedaan en de dag erop was hij er weer helemaal klaar voor.
Het was de laatste keer en dat vonden ze erg jammer, het had best nog een paar weken langer mogen duren, ook de andere kinderen dachten er zo over want als het al lang tijd was om naar huis te gaan bleef toch bijna iedereen nog wat hangen om een balletje te gooien, emailadressen uit te wisselen en afscheid te nemen. Eveline bleef nog tot de avond viel met een stel vriendinnen en vrienden, het was veel te plezant om nu al naar huis te gaan.
En een dag die bijna het einde betekend van een lange zomervakantie vraagt om wat extras. Zo liepen ze het hele strand en de pier af al zingende, kregen ze pizza zoveel ze opkonden en ook(volgens Ben 'very expensive') drankjes, werden er prijzen en felicitaties uitgedeeld en werd er een pinata kapotgeklopt totdat de snoepjes eruit vielen. Maar om de pret nog een extra boost te geven viel er toen een erg natte verrassing, waterballonnen vanuit de toren, toen ging iedereen uit het dolle heen en heb ik geprobeerd dapper stand te houden met mijn filmende mini. Kijk zelf maar.
