Mijn ogen prikken, mijn neus loopt, diep ademen kan ik niet en mijn kleren rieken naar "vuurke stook". Toch zitten we binnen in een potdicht gesloten huis, alle ramen waren al dicht vooraleer de rook zich over de streek trok en toch dringt ze onherroepelijk binnen.
(De kust in Ventura net na de middag, rechts het klare Noorden, links de dikke zwarte wolken vanuit het Zuiden en het Oosten.)
Oktober is het begin van het "fire" seizoen, bosbranden, toch door de extreem droge winter van vorig jaar is die gevaarlijke periode nooit afgeblazen geweest, het grote waarschuwingbord bij het binnenrijden van onze buurt in grote rood op witte drukletters CAUTION, EXTREME FIRE HAZARD doet iedereen er bij het binnenrijden telkens opnieuw aan herinneren.
Sinds zaterdag blaast weer de gevreesde Santa Ana wind, een extreem droge en hete wind die in stevige stoten de canyons doorraast, deze keer met rukwinden met orkaankracht. Het hield ons de halve nacht uit onze slaap, tegen de ochtend komt Helena ons in paniek waarschuwen dat ze vuur ziet, we kijken verschrikt uit ons raam en wat verder zien we rode vlammen in hevig tempo voorbijschuiven, af en toe wordt de donkere hemel in blauw-groen licht opgelicht (door grote stroom kortsluitingen?), duidelijk goeie vonken die de droge heuvels in geen tijd helemaal zwart brand. Ver genoeg en in een voor ons gunstige windrichting kunnen we verder (onrustig) gaan slapen. Het bleek de berg "Rabbit Hill" naast de High School te zijn, helemaal leeggebrand netjes tot aan de (verplichte) brush clearance stroken tot aan de huizen.
Maar dit voorval haalt zelfs het nieuws niet, tientallen branden zijn gedurende die nacht in de loop van zondag uitgebroken, allen tengevolge van dezelfde wind (die voornamelijk stroomstoringen veroorzaakt en door zijn erg droge en hete lucht alles in geen tijd uitdroogt).
Sinds zaterdag blaast weer de gevreesde Santa Ana wind, een extreem droge en hete wind die in stevige stoten de canyons doorraast, deze keer met rukwinden met orkaankracht. Het hield ons de halve nacht uit onze slaap, tegen de ochtend komt Helena ons in paniek waarschuwen dat ze vuur ziet, we kijken verschrikt uit ons raam en wat verder zien we rode vlammen in hevig tempo voorbijschuiven, af en toe wordt de donkere hemel in blauw-groen licht opgelicht (door grote stroom kortsluitingen?), duidelijk goeie vonken die de droge heuvels in geen tijd helemaal zwart brand. Ver genoeg en in een voor ons gunstige windrichting kunnen we verder (onrustig) gaan slapen. Het bleek de berg "Rabbit Hill" naast de High School te zijn, helemaal leeggebrand netjes tot aan de (verplichte) brush clearance stroken tot aan de huizen.
Maar dit voorval haalt zelfs het nieuws niet, tientallen branden zijn gedurende die nacht in de loop van zondag uitgebroken, allen tengevolge van dezelfde wind (die voornamelijk stroomstoringen veroorzaakt en door zijn erg droge en hete lucht alles in geen tijd uitdroogt).
(Onderweg naar huis op de 101 North, een dikke berookte lucht, griezelig en vreemd net na het middaguur.)
Vandaag, zondag, zijn we vanop afstand omgeven door vuur.
Malibu staat op kop in het wereldnieuws, maar nabij het Lake Piru is het vuur tientallen keren groter, maar ook vele andere kleinere branden halen amper de televisie. Malibu is spectaculairder, de omgeving die de thuis is van vele glitter en glamour personaliteiten is in gevaar, verschillende huizen liggen al in as, ook de grote kerk die op de top van een berg stond, het grote onderzoekscentrum waar destijds de lazerstraal is uitgevonden en een bizar kasteeltje.
Desondanks was het een perfecte surfdag, terwijl de vlammen overal raasden, zorgt dezelfde weersomstandigheid voor hoge en lang uitrollende golven. Niet voor beginners, zelfs mijn kinderen haalden het niet, behalve papa en Eveline. Zij zat heel ver weg in zee omdat de golven al van heel ver kwamen aangerold, het duurde dan ook een lange tijd eer we haar uit het water konden seinen voor een noodgeval.
(In de oranje bruin gekleurde lucht waaruit het assen regent, maken we de oprit verder vrij. Stof maskers op neus en mond en vlug wezen. )
Want Alex had ons opgebeld dat onze oprit geblokkeerd was, "de overhangende treurwilg ligt om", dwars over de top bij het begin van de oprit. Toen we een uur later thuiskwamen had hij al een heel deel uit de weg geruimd, samen met wat buurmannen die het ondertussen alweer hadden opgegeven door de rondvliegende assen en de dikke berookte lucht, zelfs met stofmaskertjes nauwelijks houdbaar. Bert en weer een andere buurman haalden de kettingzaag boven en zaagden de stam in stukken en ruimden de andere brokken verder uit de weg zodat we voorlopig toch op en af kunnen rijden. De rest is voor als de lucht weer opklaart. Maar met een weersvoorspelling dat het ergste nog moet komen op maandag en vooral dinsdag met temperaturen rond de veertig celsius en het voor woensdag niet zal minderen, zal dat nog even duren.
Ventura krant
Los Angeles krant
Lokale televisie
