Pumpkin Push

Catherine

Helena

Benjamin

Afgelopen zondag hadden de drie jongsten hun eerste echte zwemwedstrijd, sinds enkele weken zijn ze bij het Y.team en iedere weekdag wordt er een uurtje hard getraind in het nieuwe binnenzwembad en nu zouden ze eens weten wat ze waard zijn, andere clubs en ander zwembad.

Alle drie hebben ze het ongelooflijk goed gedaan, ze hadden zich elk ingeschreven in een viertal races in hun eigen specialiteiten en dan is het leuk om eens te kunnen vergelijken met leeftijdsgenoten.

Ben in de Pumkin Push

En omdat het bijna Halloween is, morgen 31 oktober, waren er ook pompoenen bij. De zwemzondag werd afgesloten met een relay "pumkin push" of een aflossingskoers in het al zwemmende voortduwen van een pompoen. Plezant maar moeilijk!

California

En toen viel er op zaterdag (bij ons in Thousand Oaks) af en toe wat regen, een waar geschenk uit de hemel al was het een vuil. De druppels namen alle asdeeltjes op hun weg mee en daar kon je op het dak van donker gekleurde wagens niet naast kijken, maar niemand die erom zeurde, integendeel!

En toen rook de ochtendgloren op zondag weer zoals het hoort voor een maagdelijk vroeg uur, fris en zuiver, al snel zagen we ook weer die staalblauwe hemel verschijnen zoals we die gewoon zijn voor het immer zonnige Californie.

We lezen in de krant de vele verhalen over verlies en wat er nog te vinden is tussen de assen, meer dan 1900 huizen die door de brand zijn beschadigd of die er niet meer staan.

Maar binnen enkele weken zal dit oud nieuws zijn, hebben we misschien alweer ergens anders een bosbrand gehad, zijn er andere wereldschokkende dingen gebeurt terwijl Californiers heropbouwen en terwijl de natuur zich herpakt.

Mist van rook boven land!

(de pijl duidt aan waar wij wonen)

Het grootste deel van de branden zijn onder controle en sommigen zijn geheel geblust en zo is voorlopig het ergste voorbij, er is dus minder rookontwikkeling en gisteren gingen onze ramen dan ook weer gretig open om wat zuivere lucht te ademen maar vanochtend gingen ze weer angstvallig dicht.

Toch zijn de vuren vannacht niet aangewakkerd door nieuwe windstoten, zijn er geen nieuwe vuurhaarden en is het zelfs ongewoon windstil. Snel zullen we weer het koele zeebriesje kunnen inademen van over de Stille Oceaan, de hete temperaturen zullen dan ook weer naar gewone waarden terugkeren zo ergens tussen de 20 en 30 graden Celsius. Maar, dat super zachte zeebriesje brengt nu alle rook dat al dagen over de Stille Oceaan hangt terug aan land. We wonen in een soort trechter en alles komt naar hier.

Het is mistig, door een waas van witte rook piept amper die immer schijnende Californische zon, het regende heel erg fijne asdeeltjes op de auto, amper zichtbaar maar als ik adem voel ik dat ik niet genoeg lucht binnenkrijg, mijn ogen en neus voelen geirriteerd, we blijven dus weer binnen.

Al dagen worden we verbannen van alle buitensport en de kinderen worden op school al de hele week wijselijk binnen gehouden, we verlangen naar een gezonde koele bries!

Santa Ana

De balans: 1500 huizen vernield (waarvan 5 in Malibu, 1200 in San Diego County en de rest in de San Bernardino Mountains en elders). Een miljoen mensen gevlucht en die wachten om terug te kunnen keren. Velen weten niet of hun woning er nog staat, sommigen bellen hun eigen antwoordapparaat en zolang dat nog werkt hebben ze hoop, anderen stoppen hun adres en gsm nr. in journalisten hun handen in de hoop dat ze gaan kijken en hen een berichtje laten. Want niemand komt in het gebied zolang dat niet volledig veilig is verklaard.

Santa Ana winden zijn de winden die het in de herfst bijzonder aangenaam maken aan de kust maar waarvan iedereen weet dat het altijd bosbranden meebrengt. De beroemde "Endless Summer" vraagt ieder jaar zijn tol, maar deze keer wel bijzonder hoog, met nog ongekende schade maar met het grootste evacuatieplan ooit voor de staat Californie.

Santa Ana of de woestijnwind met orkaankracht door de canyons, deze schetsen leggen uit hoe die ontstaan. Dankzij de online Los Angeles Times.

Dag en nacht Breaking News

Bewust kozen we destijds om geen televisie te nemen, we halen alle nieuws dus via het internet en kranten in huis. Gelukkig hebben we voor onze regio een goeie life beelden brengende nieuwssite, http://www.cbs2.com/ zodat we zelfs in hete situaties als deze de rechtstreekse nieuwsuitzendingen niet echt helemaal moeten missen.
Uren gaan voorbij terwijl ik de filmpjes met die ellende zo zit te bekijken, getuigenissen van slachtoffers aanhoor en luister hoe een rampenplan zijn werk doet en dan moet ik de krant nog lezen.

Wat me zoal opvalt is:

• Gelukkig bijna iedereen beseft dat een leven belangrijker is dan een huis.
• Dat er heel hard gewerkt wordt om toch zoveel mogelijk woningen te sparen.
• Dat er erg snel gehandeld is voor hulpverlening, een les die geleerd is bij het Katrina hurricane drama.
• Vanaf dag 1 was er opvang open en is er gratis voorziening van voedsel en andere.
• Dat Amerikanen op top staan wat liefdadigheid betreft. De sociale zekerheid heeft hier dan wel geen goeie reputatie maar mensen weten des te meer hoe belangrijk het is elkaar te (proberen) helpen.
• Dat we weer eens kunnen meemaken wat een helden die brandweermannen hier toch zijn en hoeveel ze er wel van hebben!
• Dat het pijn moet doen om zomaar alles achter te laten en niets anders te kunnen doen dan in spanning wachten op nieuws en pas te mogen terugkeren als alles weer helemaal veilig is.
• Dat het nog veel meer pijn moet doen als dit je tweede keer. (Arrowhead in de San Bernardino Mountains kende in 2003 al enorme branden met veel aan de vlammen verloren huizen.)
  

Dankzij de wind die gaan liggen is, wel nog vanuit het binnenland en erg warm, hebben we hier thuis nu geen last van de rookwolken, we zien ze enkel nog in de verte in dunne slierten en gisterenavond zagen we aan de horizon van het bergmassief de rode gloed. De zon schijnt weer, kinderen hoorde ik op school terug buiten spelen, mamas en papas te voet en zonder mondmasker om hun kroost te brengen en de eerste joggers en mountainbikers op de straat sinds afgelopen zaterdag. Voor het eerst staan weer enkele ramen open thuis, wat een opluchting.

Maar het drama is nog niet over, wij hebben er enkel geen last meer van. Maar het weer werkt nu tenminste mee met de brandweerlui want die onrustige en sterke woestijnwind is gekalmeerd, behalve dan waar het nog hard aan't branden is, want daar maken de hitte en het vuur hun eigen storm.

Toch doet ons dit weer eens goed nadenken over onze eigen "brush clearance", of een braakliggende zone die je verplicht maait rondom je eigendom als je naast of in natuurgebied woont. Dit werkt als bufferzone bij een eventuele natuurbrand naast je deur.

Die natuurbranden zijn een eeuwenoud fenomeen voor Zuid-Californie. Telkens opnieuw vanaf oktober tot het regenseizoen begint (meestal vanaf december-januari) zorgt een regelmatig opstekende Santa Ana wind voor een spontaan onstane bosbrand. Factor is deze extreem droge en strerke wind met orkaankracht, maar ook de vegetatie zelf. Enkel planten hoog in oliecentratie kunnen in deze bergen overleven, in dit Middelands Zeeklimaat in een bergformatie waar het enkel af en toe een dagje regent in de wintermaanden. Komt daarbij dat na maanden droogte het houtgewas erg droog is. Beide de perfecte brandstof. Vorige winter was het al zeer droog zodat we toen niet van een echte rustperiode van het "fire" seizoen konden spreken, daarentegen waren de vorige twee winters bijzonder nat, zodat alle natuurgroen goed is opgeschoten, hoog droog oliehoudend struikgewas, extra brandstof dus.

En de wind ging liggen...

... in de namiddag toch.

Google map met de plaatsen van de vuren vandaag, de gele pijl wijst naar onze woonplaats, klik op de foto voor een grotere versie.

De dag begon voor ons rustig, de warme wind blies volledig naar het westen en zo gingen de dikste rookwolken aan ons voorbij, nu het wat rustiger waaide en de lucht wat klaarder was zagen we maar pas goed de vele omgewaaide bomen en afgebroken takken. Op school werden de kinderen opnieuw de hele dag binnen gehouden en werden alle buiten sportactiviteiten afgelast voor de nog steeds zwaar verontreinigde lucht, ook al voelde de lucht al veel zuiverder aan en zagen we al weer wat meer blauw aan de hemel, dit is enkel maar bedrog. Dit is onze ervaring van de dag, want de bosbranden razen nog steeds verder.

De voorlopige telling stond vanavond als volgt in de krant:
420,424 acres burned (afgebrand terrein)
1,155 homes destroyed (huizen vernield)
881,500 people evacuated (mensen geevacueerd)

Lake Arrowhead ligt nauw aan ons hart, een erg aangename berggemeenschap waar we ons thuis voelen en waar een goede vriend van ons ook zijn huis heeft, waar we ettelijke keren verbleven , die gisteren is gevlucht en nu ergens in Los Angeles city afwacht op wat gebeuren gaat.

Evacueren is alle waardevolle papieren van het huis bijeengraaien (bank, verzekeringen), persoonlijke papieren, huisdieren en wegwezen.

De rookpluimen vanuit de lucht op maandagnamiddag. Bedenk dat het gebied met de rode vlekken (brandhaarden) groter is dan Belgie.


Dit blijft er over als het vuur door je straat heeft geraasd.


Dinsdagnamiddag na school, zicht vanop ons balkon, de rookpluimen die nu naar het westen blazen gingen de dagen voordien over ons heen. De lucht is nog steeds verdacht grijs en heel in de verte zien we een streepje klare blauwe lucht.


Dit is het zicht vanop het ander balkon, onze achtertuin of de aangrenzing met de Santa Monica Mountains. Zie duidelijk de gemaaide zone zoals het moet en links de aangeplante zone die met automatische sproeiers water krijgt, een groenzone. De buren hun keuze maar geeft ons geen veilig gevoel. Volgens de wet moet tegen 1 juni van ieder jaar alle droge struikgewas en planten zijn afgemaaid en opgeruimd binnen een cirkel van 100 foot (ongeveer 35 meter?) van gebouwen, als het daar dan in de bossen brandt, dan is je huis beter beschermd. Dit is de richting van waaruit we niet graag vlammen zouden zien komen.

De huizen worden op deze manier beshermd tegen brandschade.

Catherine in Karrewiet

Deze ochtend net voor zevenen kwam er telefoon uit Belgie, Karrewiet aan de lijn, of er een van de kinderen (onder de vijftien wat hun eigen doelpubliek is) wat kon vertellen over de branden in hun uitzending van vijf uur?

Catherine onderbrak haar ontbijt en trok onvoorbereidt met de telefoon naar haar kamer en handelde dit kort interview in alle privacy af, gelukkig is er zoiets als Karrewiet online zodat we nu ook allemaal kunnen horen wat zij er zoal over te vertellen had! (De link ligt achter de televisie rechts onder en daarna ga je naar dinsdag 23 oktober.)

En laten ze het nou net ook in dezelfde aflevering over de film Surf's Up hebben, wat een toeval!

Papa zal content zijn vanavond, mag ook wel, hij belde daarnet nog, is moe omdat hij weer meer dan 2 uur onderweg was want door de branden in Malibu is de PCH afgesloten en moet hij nu via de 405, de drukste autostrade van Amerika. De onzuivere lucht en de nu drukkende hitte maakt ons ziek, de spanning om al dat ontembaar gevaar is vermoeiend en zolang de wind niet gaat liggen, gaat draaien en we weer kunnen genieten van een zuivere, koele en vochtigere oceaanwind, houden we ons rustig en wachten af.

Vuurstorm raast verder

Fire, fire, fire, is al wat we horen, zien en ruiken. Al een geluk dat we geen televisie kijken, want zelfs de online uitzendingen maken ons nu al zenuwachtig, laat staan die breedbeeldtoestellen die in alle huiskamers staan te spelen met live uitzendingen, kinderen worden er gek van.

Voor een maandag was het griezelig rustig buiten, autos maar geen enkele voetganger, terwijl maandag anders een topdag is voor joggende mamas. Onze scholen waren open maar alle kinderen werden de hele dag binnen gehouden. De Middle School werd geevacueerd en zo kon papa Helena en Catherine weer snel gaan afhalen, Bert die anders al lang vertrokken is maar de hele week niet langs de afgesloten Pacific Coast Highway in Malibu kan en dus via een (erg drukke) omweg naar het werk moet rijden en dus liever de ochtendspits eerst aan zich voorbij liet trekken, de Middle School die te veel schade had door de sterke winden en de kinderen niet veilig kon onderbrengen.

Het huis is nog steeds hermetisch afgesloten en ja, de airconditioning draait maar werkt met opgezogen lucht van binnenuit, koelt en filtert die en zo werd het binnen aangenaam fris met een 'clean' gevoel. Maar buiten is die vieze rook en die doordringende geur, de lucht is vuil en ongezond. Alle sport binnen en buiten is afgelast en de automatische telefoonboodschappen van de scholen en schoolgemeenschap met updates in de situatie komen afwisselend gedurende de hele dag binnen. Vandaag was het dertig graden en toch voelde dat niet zo, dat komt door de extreem lage vochtigheidsgraad.

Een "fire storm" is een geschikte naam voor de situatie, meer dan een dozijn serieuze bosbranden in korte tijd en in gelijkaardige omstandigheden onstaan, verspreidt over Zuid Californie en die ondertussen in amper twee dagen tijd al heel wat menselijk leed heeft veroorzaakt, honderden huizen zijn vernield, wie hier woont weet wel waarom hij ieder jaar een fortuin aan brandverzekering betaald!

De bosbranden, een natuurfenomeen dat altijd zo is geweest, lokale Californiers leven ermee zowel met de jaarlijkse branden als met de tienjaarlijkse grote aardbevingen. Onlangs had ik het er nog over met de buren die nu 25 jaar op deze helling wonen, zij zijn in die tijd twee keer geevacueerd geweest, telkens het vuur tot in de achtertuin maar verder geen schade. "Brush clearance", een wet waarbij je ieder jaar voor 1 juni alle droge beplanting in een vastgelegde perimeter rond je eigendom moet weggemaaid hebben, de brandweer controleert dat en je werkt bij waar nodig. Enkel maar om je eigendom te beschermen want dat deze bossen af en toe eens helemaal platbranden, dat is zeker, een van de wondere eigenschappen van dit gebergte in een Middelands Zeeklimaat, gelegen tussen de woestijn en de Stille Oceaan.

Wel iedere vijf minuten kijkt er iemand door een raam, "het ruikt naar vuur", dus die waarneming zal ons niet meer waarschuwen als het echt dichtbij zou zijn, in de verte zien we de rode vuurschijn boven de bergtoppen. Sprinklers stonden verdacht en opvallend lang de planten te sproeien wat hoger op de heuvel, en in de parken daar kom je nu niet in want die zijn volledig afgesloten door deze extreem gevaarlijke situatie.

Hoe zal het verder verlopen? Niemand weet het, alles hangt af van het weer. Maar voor morgen voorspellen ze nog hardere windstoten (die ik ondertussen trouwens al hoor razen door de schouw van de open haard) bij veel hogere temperaturen, dat ziet er dus voorlopig niet erg goed uit. En hoe zal mama haar nu voorbereiden op de trail race van zaterdag als de parken afgesloten zijn door het hoge brandgevaar?

Op deze online zender zijn talloze reportages te bekijken. Kijk zeker eens naar het DC10 vliegtuig dat vuurvertrager over het brandende Arrowhead sproeit.

Omgeven door vuur en rook.

Mijn ogen prikken, mijn neus loopt, diep ademen kan ik niet en mijn kleren rieken naar "vuurke stook". Toch zitten we binnen in een potdicht gesloten huis, alle ramen waren al dicht vooraleer de rook zich over de streek trok en toch dringt ze onherroepelijk binnen.

(De kust in Ventura net na de middag, rechts het klare Noorden, links de dikke zwarte wolken vanuit het Zuiden en het Oosten.)

Oktober is het begin van het "fire" seizoen, bosbranden, toch door de extreem droge winter van vorig jaar is die gevaarlijke periode nooit afgeblazen geweest, het grote waarschuwingbord bij het binnenrijden van onze buurt in grote rood op witte drukletters CAUTION, EXTREME FIRE HAZARD doet iedereen er bij het binnenrijden telkens opnieuw aan herinneren.

Sinds zaterdag blaast weer de gevreesde Santa Ana wind, een extreem droge en hete wind die in stevige stoten de canyons doorraast, deze keer met rukwinden met orkaankracht. Het hield ons de halve nacht uit onze slaap, tegen de ochtend komt Helena ons in paniek waarschuwen dat ze vuur ziet, we kijken verschrikt uit ons raam en wat verder zien we rode vlammen in hevig tempo voorbijschuiven, af en toe wordt de donkere hemel in blauw-groen licht opgelicht (door grote stroom kortsluitingen?), duidelijk goeie vonken die de droge heuvels in geen tijd helemaal zwart brand. Ver genoeg en in een voor ons gunstige windrichting kunnen we verder (onrustig) gaan slapen. Het bleek de berg "Rabbit Hill" naast de High School te zijn, helemaal leeggebrand netjes tot aan de (verplichte) brush clearance stroken tot aan de huizen.

Maar dit voorval haalt zelfs het nieuws niet, tientallen branden zijn gedurende die nacht in de loop van zondag uitgebroken, allen tengevolge van dezelfde wind (die voornamelijk stroomstoringen veroorzaakt en door zijn erg droge en hete lucht alles in geen tijd uitdroogt).

(Onderweg naar huis op de 101 North, een dikke berookte lucht, griezelig en vreemd net na het middaguur.)

Vandaag, zondag, zijn we vanop afstand omgeven door vuur.

Malibu staat op kop in het wereldnieuws, maar nabij het Lake Piru is het vuur tientallen keren groter, maar ook vele andere kleinere branden halen amper de televisie. Malibu is spectaculairder, de omgeving die de thuis is van vele glitter en glamour personaliteiten is in gevaar, verschillende huizen liggen al in as, ook de grote kerk die op de top van een berg stond, het grote onderzoekscentrum waar destijds de lazerstraal is uitgevonden en een bizar kasteeltje.

Desondanks was het een perfecte surfdag, terwijl de vlammen overal raasden, zorgt dezelfde weersomstandigheid voor hoge en lang uitrollende golven. Niet voor beginners, zelfs mijn kinderen haalden het niet, behalve papa en Eveline. Zij zat heel ver weg in zee omdat de golven al van heel ver kwamen aangerold, het duurde dan ook een lange tijd eer we haar uit het water konden seinen voor een noodgeval.

(In de oranje bruin gekleurde lucht waaruit het assen regent, maken we de oprit verder vrij. Stof maskers op neus en mond en vlug wezen. )

Want Alex had ons opgebeld dat onze oprit geblokkeerd was, "de overhangende treurwilg ligt om", dwars over de top bij het begin van de oprit. Toen we een uur later thuiskwamen had hij al een heel deel uit de weg geruimd, samen met wat buurmannen die het ondertussen alweer hadden opgegeven door de rondvliegende assen en de dikke berookte lucht, zelfs met stofmaskertjes nauwelijks houdbaar. Bert en weer een andere buurman haalden de kettingzaag boven en zaagden de stam in stukken en ruimden de andere brokken verder uit de weg zodat we voorlopig toch op en af kunnen rijden. De rest is voor als de lucht weer opklaart. Maar met een weersvoorspelling dat het ergste nog moet komen op maandag en vooral dinsdag met temperaturen rond de veertig celsius en het voor woensdag niet zal minderen, zal dat nog even duren.
Ventura krant
Los Angeles krant
Lokale televisie

where I've been...

hey everyone,

As you might all know, I've been out of the speech for a while and I believe my mom has not mentioned me on the blog in quit a while. So I decided to say hello and verify that I am still, indeed, alive. in meanwhile i will also be pleased to tell you some of the things that I've been up too lately and what's been happening in my life. Since neither you, nor my parents really know what I've been doing or what has been really happening it's time to reveal the truth

OK, to start off,i must say that i LOVE my car, i think it's a really fun car to cruse around in, my little scion xb might not be powerful in HP but it sure does handle good going up and down in the canyons, as long as there is no one in front of you going 5 MPH, cuz that suck quit a lot. So if anyone is ever looking for a small but spacious, friendly, and cool car be sure to check the scions out! anyways, as you can see in the picture above, i have been keeping myself very well busy. Such as this week, i had the fun of being able to go to the beach and fill up this bucket full with ocean water for my marine science class. Off course a swell was coming up and caught me right in time to wet my entire body, at least i got a good picture out of it.

anyways, there is so much i could tell you and i don't know what to say next. to include, i have met a lot a great people just this school year already and i am looking forward to become closer too all of them and even meet more great people. But, then again it will be sad because i will not be there next year. I will be off to collage, at least that's what i hope. Considering that collage or university is quit a hard process, there are many essay's to write, about yourself, school experience, your friends, or what you have learned for you personal mistakes. So think about this, almost every college requires there very own application and most of the time 2 unique essay's. This process asks a lot of attention, time, and stress. But in the end i will be happy what i did and the school i was able to go too. oh yeah, i might need to mention schools here can run from 7000 dollar each year to 75 000 dollars. so i shall have to make a wise decision and it will not only come to which one i like best!

One of the other fun activities I've done in the past month was going to the 2007 DUB car show and concert with one of my very best friends, Brad H. Here i include a summary of the event because I'm too lazy to write it myself right now:

"Hundreds of customized sport compacts, luxury, exotic, 4x4 and SUVs were on display. Highlights included The new DUB customized Dodge Nitro for the Pepsi Street Motion tour, Alpine's $1 million Imprint Mercedes RLS, and $1 million Mercedes-Benz SL600 from D.A.D, which feature over 300,000 embedded crystals! The show also featured the new line-up of DUB Edition customs such as the Dodge Avenger, Nitro and Caliber, Chrysler Aspen, Chevy Tahoe, Buick Lucerne, and the hot new Jeep Wrangler Unlimited on 30-inch TIS:M wheels. The celebrity car showcase with featured rides from Lil Scrappy, Genuwine, Gwen Stefani, Matt Leinart, The Game, Tony Hawk, T.I., Dale Earnardt Jr., LA Angeles star Kelvim Escobar, Reggie Bush, and many others. Attendance: 22,000+ Performers: Lil Scrappy, Lil Mama, Soulja Boy, Lloyd, Richboy, Hurricane Chris, and Fabolous"

As you most likely read, this show was way sick and i would definitely want to go back! oh, that day was also the first day I've ever seen so many cops in such a small area. i mean there was a group of at least 3 motorcycle cops on at least each corner and many many more, and all of them around the convention center!

So, i believe that this concludes my little hello to everyone, at least you know I'm still out there somewhere. it's getting late and i need some desperate sleep! goodnight

this is ALEX , signing out!

tenting

Vorige week was het circus in de straat, welja, dat zou je zo gaan denken hey! Gefopt.

Dit is een termietenbehandeling. Termieten zijn een kleine soort mierenkolonies die men in Belgie en Nederland niet terugvindt maar hier des te meer en ze leven van droog hout. Te weten dat de huizen volledig in hout getimmerd zijn en die insecten in geen tijd het gebouw kunnen vernielen, dan moet ik je niet vertellen dat dit een gevreesde plaag is die je best snel onder controle hebt.

Zo vonden ze tijdens wat opknapwerkjes in het huis van onze buren (die net naar Nederland zijn verhuisd) enkele aangetaste plekken. Dan wordt er niet getwijfeld en wordt de "exterminator" -dienst opgetrommeld. Die trokken in enkele uren tijd een luchtdichte tent rond het huis en van binnenuit werd het hele boeltje vergast, "fumigeren" . Een behandeling van 24 uur en daarna is alles wat leefde binnen de tent dood.

Een heel giftig gas gebruikten ze, "Sulfuryl fluoride", daarom hingen ook overal waarschuwingen zodat niemand het zou durven om in de buurt te komen, ook nog een volle dag nadat de tent weer is weggenomen, blijf je best nog even weg, tot er een bericht uithangt dat het huis weer veilig te betreden valt.

Dit is het derde huis in korte tijd in de nabije buurt, we houden het bij ons dus ook maar goed in de gaten, die beestjes kunnen maar best in de volle natuur blijven want hier zijn ze ook niet welkom.

minimum days

Oh, wat razen die dagen hier voorbij, een hele week mocht ik al om half een met de mijn truck staan aanschuiven in de pick-up lijn voor Benjamin en ook vandaag en morgen hetzelfde voor de middle school (Catherine en Helena), gelukkig trekken Alex en Eveline tegenwoordig goed hun plan, hij met zijn autootje en zij omdat ze zich door hem af en toe thuis laat afzetten of omdat ze liever na school nog met een vriendinnetje meetrekt of zoals vandaag ze liever nog wat langer op school wil blijven omdat de jongens een waterpolowedstrijd thuis spelen. "Ik laat me nadien dan wel thuisbrengen", voegt ze er zelf aantoe, want ze weet dat ik niet te vinden ben om op verschillende tijden zomaar hele namiddagen heen en weer te tuffen en in haar brede vriendenkring heeft ze altijd wel iemand die even een ommetoertje voor haar wil doen.

Geen herfstvakantie voor ons, dat is de tol die de kinderen betalen voor een extra lange zomervakantie, het schooljaar loopt vlotjes verder tot met de kerstvakantie, in 1 lange adem dus, niet eens een rustpauze want zelfs de testen en de stapels huiswerk blijven netjes doorgaan. Wel komt ieder langzaam goed in Halloweensfeer, pompoenen rollen voor ons voeten, spoken hangen in de wind te wiegen en huizen zijn overdreven griezelig versierd. Wij houden het bij een geurige pompoenkaars aan de open haard en een cinderella pumpkin aan de voordeur en als Halloween echt heel erg dichtbij komt dan zullen we weer elk een pompoen gaan uithollen en geven we er nog een griezelige lap op met een klein Halloween feestje.

Deze namiddag is het onze beurt voor de 'parent teacher conference' of gewoon gezegd het oudercontact voor Ben, geen snel snel gedoe maar in alle rust hebben we minstens een half uur tijd, want zo gaat dat als ze er de kinderen een hele week de namiddagen vrijaf voor geven.

California surfer girl

De zelfstandigheid van de nog net geen zeventienjarige Alex in huis went moeizaam of daar staat nummer twee al in de rij, ze telt de dagen tot in december dat ze op haar vijftien-en-een-half mag beginnen aan het leerproces voor haar rijbewijs, autoboekskes liggen in stapels op haar kamer en ze is happig op centen bijverdienen want volgende zomer wil ze kost wat kost ook haar eigen auto. In de keuze is niet kieskeurig, als er maar een surfboard of twee in of op het dak past en ze maar iemand mee kan nemen.

Met twee vriendinnen samen is leuker dan met je mama en papa en dat hebben we geweten. Gelukkig heeft ze heel veel vriendinnen waarvan enkele surfsters die al hun eigen auto hebben, zo trok ze zondag met een van hen naar een populaire surfspot en doet ze dat morgen na school opnieuw met een ander meisje.

Wij ademen enkele keren heel goed in en uit,
tellen tot tien,
en laten haar genieten.

DVD release Surf's Up

Sinds vandaag ligt in de VS de DVD in de winkel en papa diepte hem gisterenavond bij thuiskomst uit zijn zak. Zijn eer is weer gered want de kroost was al boos op hem omdat mama van papa de DVD niet mocht kopen, nu weten ze dus waarom.

Een beetje Cine Nieuws

Vanaf volgende week zal er in Belgie gesmeten worden met de eerste avant-premieres voor Surf's Up, de film is dus bijna in jullie bereik, 24 oktober, Joechei!!! Wie geraakt er aan ticketjes voor de eerste voorstellingen, laat het me weten, dan juich ik met je mee.

Als dan de film gedaan is, blijf dan nog een beetje zitten voor de aftiteling en als ge dan die vlaamse namen ziet passeren, ga je dan een heel klein beetje applaudiseren? Ge zult beloond worden met een extraatje na de film, kort maar plezant.

En kijkt, 't is niet omdat we er zo bij betrokken zijn, maar het is echt een goeie en plezante film, wij wachten al op de DVD want in de filmzalen is hij bij ons al lang verdwenen.

En als je dan tiener Cody Maverick zo bezig ziet, dan denk je maar eens aan Ben, want die gedraagt zich net hetzelfde tegenwoordig. Hij wil wat en gaat er gewoon voor, niets en niemand houdt hem dan nog tegen.

En Big Z, dat is precies onze buurman, met dezelfde passie en wijsheid maakt hij zijn eigen surfboards en ondertussen neemt hij Eveline heel langzaam mee naar het competitieve gebeuren. Maar langzaam, want 'Having Fun' is het aller, aller, allerbelangrijkste.