In plaats van te landen om acht na vijf in de namiddag, haal je het vliegveld in Los Angeles pas om twee uur 's nachts, negen uren later dan eerst was voorzien, negen uren wachten.
We zouden dus gewoon gaan slapen en zij zouden in L.A. iets zoeken om te overnachten en dan pas tegen de ochtend de rit tot bij ons doen. Maar dan kennen we ze nog niet goed. Ze zijn onmiddelijk met de shuttle tot aan het autoverhuur bedrijf gereden, hebben daar hun 'familie wagen' opgehaald en toen hadden ze grote honger. In het holst van de nacht zijn ze een soort hamburger -zo noemen ze dat- gaan eten. Toen was het nog steeds te vroeg om al bij ons toe te komen en hebben ze ergens op wat een soort parking leek, wat geslapen. Dan was het grote plan om ons uit bed te verrassen, maar we hadden geluk, het laatste stuk konden ze niet vinden en toen konden ze niet anders dan ons op te bellen, om zeven uur 's ochtends waren ze hier.
Zonder enige nachtrust, helemaal fit. Dat bleef zo de hele dag, we hebben ons best gedaan om ze moe te krijgen, maar niets hielp. Tot na een hele dag aan het strand en een douche en een bord spaghetti de eersten het begaven en ze na veel tegenstribbelen uiteindelijk kraakten onder een hoge vermoeidheidsgraad en jetlag -of zo iets-.