Om iets na 2 was iedereen weer thuis, op dinsdag, want dan is het hier een korte dag, geen woensdagnamiddag zoals we gewoon waren. Wel met huiswerk, ook voor de jongsten, iedere dag krijgen ze keurig hun portie mee naar huis, met een stapeltje woordenboeken naast ons beginnen we er dan aan. En daarna, daarna is er niets, geen buitenschoolse activiteiten, geen vriendjes in de buurt om mee spelen, geen tuin, geen speelgoed, alleen elkaar. Soms gaat dat eventjes goed, maar meestal eindigd het met slaande deuren, geroep en een eindeloos gesakker op elkaar. Tot ik maar toegeef om televisie te kijken wat niet echt een goede oplossing is, geen ketnet maar zenuwslopende filmpjes met om de 7 min. een hinderlijke 'commercial'. Tot het etenstijd is met daarna de verplichte douche en het dagelijkse engels-leesuurtje. Daarna iedereen in bed.
Deze ochtend is iedereen weer monter vertrokken, Helena een beetje vroeger want die wou liever alleen gaan en al met haar vriendinnetjes spelen. Alleen bij onze aankomst staat ze met huilogen te wachten want ze is haar 'animal'boek vergeten. Ze moeten een werkje maken over een dier en er zelf dingen over opzoeken in zelf-meegebrachte boeken, gisteren was ze het ook al vergeten meenemen en had ze weetjes opgeschreven die ze wist, maar dat kon niet nog eens vandaag. Maar deze school (met 1100 lln.) is niet het dorpschooltje waar je zomaar altijd binnen en buiten kan lopen, nee de poorten gaan na de bel onherroepelijk vast, alleen met een afspraak kan je dan nog binnengeraken. Je kan wel naar het onthaal en eventueel daar een vergeten lunch afgeven, maar niet meer snel eens tot aan de klas lopen. Grote paniek dus. Gelukkig ligt haar klasdeur aan het buitenhek, heb dan maar beloofd het boek onder het hek door te schuiven, zodat ze het zelf kan komen halen. Zo gezegd, zo gedaan, snel naar huis, de bruikleen-mountainbike van een zwangere buurvrouw met veel te hoog zadel en met klikpedaaltjes dan maar uitgeprobeerd, o jee, das stijl naar beneden! Toch zonder kleerscheuren tot aan de school geraakt, boek onderdoor geschoven, en dan weer terug, maar nu naar boven, o jee, das stijl naar boven! Toch zonder afstappen tot thuis geraakt, wel buiten adem.
Deze ochtend is iedereen weer monter vertrokken, Helena een beetje vroeger want die wou liever alleen gaan en al met haar vriendinnetjes spelen. Alleen bij onze aankomst staat ze met huilogen te wachten want ze is haar 'animal'boek vergeten. Ze moeten een werkje maken over een dier en er zelf dingen over opzoeken in zelf-meegebrachte boeken, gisteren was ze het ook al vergeten meenemen en had ze weetjes opgeschreven die ze wist, maar dat kon niet nog eens vandaag. Maar deze school (met 1100 lln.) is niet het dorpschooltje waar je zomaar altijd binnen en buiten kan lopen, nee de poorten gaan na de bel onherroepelijk vast, alleen met een afspraak kan je dan nog binnengeraken. Je kan wel naar het onthaal en eventueel daar een vergeten lunch afgeven, maar niet meer snel eens tot aan de klas lopen. Grote paniek dus. Gelukkig ligt haar klasdeur aan het buitenhek, heb dan maar beloofd het boek onder het hek door te schuiven, zodat ze het zelf kan komen halen. Zo gezegd, zo gedaan, snel naar huis, de bruikleen-mountainbike van een zwangere buurvrouw met veel te hoog zadel en met klikpedaaltjes dan maar uitgeprobeerd, o jee, das stijl naar beneden! Toch zonder kleerscheuren tot aan de school geraakt, boek onderdoor geschoven, en dan weer terug, maar nu naar boven, o jee, das stijl naar boven! Toch zonder afstappen tot thuis geraakt, wel buiten adem.
