Zoals we dat al doen sinds Alexander een kleuter is, gaan we ook nu nog steeds elke maand naar de bibliotheek. Terwijl we in de stadsbibliotheek slechts 5 boeken per keer konden uitlenen, is dat aantal hier onbeperkt, ge kunt dus denken dat mijn mandje van toen dat net 25 boeken kon huisvesten hier nu veel te klein is. Maar dat geeft niet, want mijn kindjes van toen zijn ondertussen allemaal flinke kloppers die hun stapeltje nu zelf kunnen dragen.
Ook bij het kiezen heb ik (bijna) helemaal geen inbreng meer, Benjamin kiest onverwijld over trucks, vliegtuigen en treinen en ik neem ondertussen een stapel leesboekjes, Helena kiest een tiental echte meisjesboeken, Catherine neemt een of twee leesboeken en verder pluist ze het creatieve aanbod uit, Eveline die doet de serieuzere literatuur aan, vooral griezel dat langzaam naar het romantische buigt. Alexander zoekt het bij videomontage en filmproductie boeken, maar kwam gisteren met een stapeltje "Japan" boeken naar huis.
Het leuke hier is dat je zelf mag uitchecken als je dat wil, er is een scanmachine waar je eerst je barcode van je lidkaart laat scannen en dan van de boeken en je krijgt ook netjes een uitprint. Ben en Helena vinden dit heel plezant en als een boek niet is ingescand gaat gewoon het alarm bij het buitengaan.
Het terugbrengen is nog eenvoudiger, daarvoor staan er buiten een soort grote brievenbussen waarin je de boeken laat glijden, zo worden de boeken al eens sneller teruggebracht zonder een parkeerplaats te moeten zoeken of zelfs uit te stappen. Handig.
