woestijn uit en sneeuw in

Zo vertrokken we zondag voor dag en dauw in skikleren richting besneeuwde bergtoppen, wat later dan voorzien en met een ommetje langs Santa Rosa om Alex' liefje op te halen, met zijn achten hadden we er erg veel zin in. Anderhalf uur langzaam klimmen, door de woestijn met zijn Joshua bomen met zicht op de sneeuw, een kronkelig baantje en dan zo de parking op.
Sneeuw aan onze voeten, het was al meer dan drie jaar geleden, Ben werd er helemaal wild van.
Het werd een zalige en erg ontspannende dag na het verplichte aanschuiven voor lifttickets en materiaal. Voor Ben en Helena was het de allereerste keer, voor Catherine was het geleden sinds haar vier jaar, daarom gingen zij in skiklasjes. Eveline had op haar reisjes met vriendinnen leren snowboarden en verwonderde ons met haar vaardigheid. Voor Alex was het spannend want de laatste keer dat hij op de latten stond brak hij een arm, maar het ging goed en had er plezier in, deze dag met ons en zijn liefje heeft hem deugd gedaan. Ook voor ons was het acht jaar geleden, maar na de eerste onwennige bochtjes, ging het alsmaar beter en al snel hadden we de schwung weer helemaal te pakken.

Maar het was koud, erg koud, op een 2000 meter hoogte, blies de wind ijzig rond onze oren, gelukkig hadden we voor iedereen mutsen of oorwarmers mee, en ik die nog dacht die zeker niet nodig te zullen hebben!

Toen het donker werd gingen alle lichten aan voor de avondski tot tien uur, voor ons werd het te koud en te ijzig, wij gingen weer naar huis en om negen uur lag iedereen in zijn warme bedje.

Catherines Bday

Catherines allereerste ontbijt als een Teen, teenager of tiener.

Ze verlangde er al zo lang naar, twaalf klinkt nog zo kinderachtig, maar vanaf je over tienen kunt praten, zoals dertien, dan wordt je groot.
Ze wou bewust geen kadootjes omdat ze voor haar eigen laptop gaat, die spaart ze zelf bijeen met babysitten en andere extraatjes.
Nog eventjes geduld, ze is er bijna.

Catherine, de middelste van de vijf en de tweede jong volwassen vrouw in huis.

Het was een gewone schooldag vandaag, haar feestje was vorige vrijdag, na school aten we citroencake met limonade. De buren brachten een kadootje en daarna maakte ze al zingend haar huiswerk. We aten macaroni met hesp prei en kaassaus, haar lievelingsgerecht en zaterdag, als papa er ook is, snijden we een echte verjaardagstaart met kaarsjes aan.

Tahitiaans-Belgisch bezoek

(Bedankt Jan voor de fotos!)

Het was als een blind date met andere bloggers, maar toch ook weer niet, want het leek wel alsof we elkaar al veel langer kenden, toch wonen we zo'n acht uur vliegen ver van elkaar en toch voelt dat zo niet aan. Al twee jaar volgen zij ons en wij hen langs de blog en heel af en toe vindt Kristel me 's avonds eens online op msn voor een babbeltje. Voor hen is de wereld echt klein, van Tahiti vliegen ze naar Tokyo of naar Sydney of naar Los Angeles, New York of Parijs, Jan als piloot en Kristel gaat soms mee met hun twee schattige dochters om te shoppen. Andere Belgen waarmee we veel gemeen hebben, het werd een toffe namiddag, het was de eerste levensechte samenkomst maar het zal zeker niet de laatste zijn.

Op de Ottenbourg blog is er ook een verslagje met meer foto's.

We surften ondertussen al eens rond op zoek naar voordelige ticketprijzen en gisteren koos ik de "tahitian waterfall, cascade polynesienne" toen ik wasverzachter nodig had, en zo lekker rieken! (nee, niet in Costco in deze keer)

tidepools

Wanneer het zeer laag tij is overdag en ook geen school, dan willen de kinderen graag gaan "tidepolen", welja zo noemen wij het.

Aan de rand van de oceaan, net onder de zeespiegel en daar waar er rotsen zijn, bestaat er een kleurrijk zoutwaterleven, als het water zich ver terugtrekt dan komen die op het droge, tussen en onder de rotspartijen blijven kleine waterpoelen over waarin zeesterren, octopussen, krabben, mosselen, zeeanemonen, zeeslakken en kleine kreeftjes overleven tot het weer hoogwater wordt. Heel af en toe trekt de oceaan zich uitzonderlijk ver terug en dat hebben wij geweten dankzij onze getijdenkalender die de kinderen goed in het oog houden, vandaag was het -1, zo konden we extra ver in zee waden en was er weer erg veel te zien. Samen met de buren hadden we weeral een erg ontspannende en leerrijke namiddag.

Fotos Tide Pools op Leo Carillo van oudejaar 2006

Fotos Tide Pools op Leo Carillo van vandaag

Het was een erg warme en aangename dag, ideaal strandweer. We zijn gebleven tot na zonsondergang, al freesbee-end.

teens

Gisteren was het dan wel papas verjaardag, vandaag was het Catherines verjaardagsfeestje, een weekje te vroeg maar wel uiterst geschikt door de extra vrije schooldag. Geen krokusvakantie maar wel een lang weekend dankzij de presidenten oftewel "Presidents Day".

Omdat ze met haar 13 nu een echte "Teen" of "teenager" is, wou ze een gezellig feestje thuis met al haar beste vriendinnen, alle acht had ze uitgenodigd, allen evenwaardige boezemvriendschappen, maar door het Chinese Nieuwjaar konden er twee niet komen, de andere zes waren er wel. Ze hebben ieder voor zich een houten kadertje versierd met daarin een foto van hen allen samen. De hoofden bijeen steken vonden ze zeer grappig, maar dat niet alleen, een hele middag hebben ze gelachen en plezier gemaakt gewoon als echte vriendinnen onder elkaar. Belgen bakken dan wafels, het kon niet snel genoeg, met bloemsuiker en slagroom en heel veel ijscreme, buiten aan de lange tafel stonden ze aan te schuiven.

Veel te snel was het tijd, de laatste werd tegen half zes opgehaald en dan begon voor ons de opkuis. Geen probleem want met de dertig graden van vandaag zijn we helemaal niet binnen geweest, stoelen en tafels de garage in en dan met de waterslang alles wegspuiten.

Poison Oak

Hoe een schijnbaar onschuldig plantje zelfs na meer dan een week plots het hele lichaam van een klein jongetje gaat aanvallen met akelige bobbelige plekken die heel hard gaan jeuken.

Dit teisterde ons deze afgelopen week.

Het begon allemaal toen we op zondag 4 februari met enkele toffe buren al vroeg in de ochtend vertrokken voor een gezonde wandeling in mijn geliefde park, daar waar ik tijdens de week aan het lopen ben, niet ver en erg mooi.

Om de wandeling wat extra pit te geven zouden we tot aan de waterval gaan, met het beetje regen dat er deze winter reeds viel, zou er genoeg water moeten zijn. Kinderen vinden gewone wandelingen al snel erg saai, dus bouwde buurman Dave wat extras in en beklommen ze de waterval tot aan de top. Niet echt gemakkelijk en ook wel een beetje gevaarlijk, een blik op mijn gsm waarop ik zie dat er midden al dat graniet geen ontvangst is, doet me hen onmiddellijk terug roepen, ik heb echt geen zin in ongelukken.

Maar het avontuur heeft gelonkt en langs het wandelpad naar beneden gaan is geen optie meer, ze doen het langs de bedding van de stroom, over de rotsen, soms met een voet in het ijskoude water, allemaal erg plezant. Benjamin heeft schrammen op zijn benen van braamstruiken, niets ergs. (de fotos)

Afgelopen zondagavond, exact een week later, krijgt Ben erge rode uitslag. Het begint op zijn benen met grote verheven rode plekken die erg jeuken, 's ochtends zit het over de hele oppervlakte van zijn benen en ook op armen en handen, hij heeft er erg veel last van. De volgende ochtend zit zijn hele lichaampje onder de rode plekken, zijn gezichtje en hals staan rood gezwollen, hij heeft een rusteloze nacht achter de rug en voelt zich er ziek van.

Met uitslag kom je bij de kinderarts langs een achterdeurtje, zo kan de verpleegster eerst kijken of je geen besmettelijke ziekte binnenbrengt. Maar de dokter heeft het snel door, Poison Oak, verklaart hij zelfzeker. Zelf ben ik er niet van overtuigd, we zijn dit weekend niet gaan wandelen hoe kan het dan? Vorige week misschien? Ja maar, inderdaad, wie allergisch reageert op dit venijnige plantje krijgt dit soms pas na een week of zelfs pas na twee weken.

Een klein plantje dat een beetje lijkt op een jong eikeboompje, zelfs door niet aanraking kan je geprikkeld worden door de sterke etherische olien, die brandwonden geven of rode plekken of zoals bij Benjamin een allergische reactie verwekken.

Nog steeds steken nieuwe plekken de kop op, soms zijn het enkel vlekken maar sommige zien eruit als verheven striemen, de jeuk is ondraaglijk. Gelukkig heeft de dokter een sterke siroop en een creme voorgeschreven op basis van cortisone steroiden, of zoiets toch, het helpt in ieder geval.

Natuurlijk (her)kennen we het plantje en kenden we de gevaren, maar om de een of andere reden zijn we dat die zondag uit het oog verloren, we hebben ons toen zo erg goed geamuseerd.

geluk

"Today is my lucky day!" Juichte Ben deze ochtend.

Natuurlijk was het voor hem een superdag. Hij kreeg vandaag een "award" voor zijn harde werklust, omdat hij zo goed is in wiskunde en omdat zijn engels erg is vooruitgegaan.

Er lag sneeuw voor de kleuters en bij het naar huis gaan stond hun hek nog open en zo kon hij ook nog even spelen met het witte goud.



Tegen vijfen werd hij verwacht op een blijven-slapen-verjaardagsfeestje van een van zijn vrienden uit de klas van vorig jaar en zelfs morgenochtend gaat hij van het ene naar een ander feestje van een vriendje uit zijn klas nu. Als dat geen geluk is!

Iedere maand worden per klas een vijftal kinderen beloond met een diploma en bijhorende sticker, pin en gratis bon bij een of ander eethuis. Alle kinderen komen wel eens aan bod en altijd is er wel iets positiefs te zeggen, nooit iets negatiefs. Het filmpje:

sneeuw bij +18 graden: