Eind vorige week liep hij al wat gehumeurd rond, zaterdagnamiddag klaagde hij over hoofpijn na een verjaardagsfeestje en die nacht kreeg hij koorts. Zo ziek als een hond, ik kan me bij hem de laatste keer niet meer herinneren, het moet dus al zeer lang geleden zijn.
"Het gaat echt niet goed met mij" kwam hij met hoge koorts me wakker maken. Al twee dagen vechten we die hoge temperaturen aan met Perdolan suppo's nog uit Belgie, net nog niet vervallen, het doosje is nu leeg. Een vergelijkbare koortsremmer vond ik deze middag tussen de rekken van de supermarkt, nu hopen dat die vannacht zijn werk doet.
Deze ochtend zijn we natuurlijk bij de kinderarts langs geweest, Ben vond het raar dat hij ziek de auto in moest, we zijn zo verwend in Belgie dat de huisdokter daar bij je aan huis komt, maar hier doet niemand dat. Longen staan zuiver, geen rode keel en geen pijnlijke oren, het zou een virus zijn die met koorts moet uitzieken, geen medicatie, enkel koortswerend werken en ook morgen thuis van school. En woensdag, donderdag en vrijdag is er vrijaf omdat we Thanksgiving vieren, hij mag dus rustig uitzieken en eindeloos DVD's bekijken, Leve onze film- en cartooncollectie.
