Gek toch he, eens nieuwjaarsdag voorbij en we zijn helemaal uit de kerstsfeer! Dan moet ook die boom het huis uit en hoe sneller hoe liever. Driekoningen vieren we hier ook al niet, dus daarop hoeven we niet te wachten, mensen uit de buurt deden het al op 1 januari en wij gisteren.
De kinderen, de drie jongsten dus, namen de hele karwei voor zich, stapje voor stapje en het was helemaal zo niet gepland, maar ze vonden het fijn, dus deden ze alsmaar verder. Lucky me!
De boom ontmantelen ging vlotter dan verwacht, ornamentjes eruit nemen en sorteren, de ster uit de top plukken deed Helena vanop een keukenstoel en ook de lichtjes trok ze zonder ongelukken uit de prikkers. Voor het losvijzen uit de stand haalden we Alex uit zijn kamer, zo kon hij ook helpen met een reuze plastiek boomzak rond de boom te heffen en dan nam hij zomaar gezwind die boom op en kieperde hem door het open raam, over het balkon, de diepte in, de kortste en makkelijkste weg naar buiten.
De gevallen naalden werden bijeengeveegd, het stof werd gestofzuigd en de vloer gesopt, Catherine deed dat helemaal voor haar rekening.
Ook het zwarte krijtbord met de multiculturele wensen werd eindelijk helemaal schoongeveegd door hen.
Maar die boom moest nu wel naar boven getrokken worden en voor ik het wist was Ben al helemaal daar, ik was nog net op tijd voor een foto. Niet veel later zat hij samen met zijn vriendje de hele boom kaal te knippen, hijzelf met een snoeizaagje en het vriendje met de snoeischaar. Even twijfelde ik of ik ze wel verder zou laten doen, het is nu eenmaal niet het meest veilige spelletje, maar ze waren zo vol overgave en wat is er nu leuker voor jongetjes van zeven en acht? Ieder ver uiteen, dat was de afspraak, Ben bij de dikke takken onderaan de stam en het vriendje bovenaan. De hele middag was dit hun spel, zagen en knippen en takje per takje in de groencontainer en ondertussen het constant evalueren van de kerstboom of dat stukje nu al dood is of niet. De hele boom zit in de groenbak, alle takken gingen eraf en de stam zaagde Ben in drie gelijke stukjes. Ongelooflijk wat kleine jongetjes al kunnen, als ze het maar leuk genoeg vinden!
De kinderen, de drie jongsten dus, namen de hele karwei voor zich, stapje voor stapje en het was helemaal zo niet gepland, maar ze vonden het fijn, dus deden ze alsmaar verder. Lucky me!
De boom ontmantelen ging vlotter dan verwacht, ornamentjes eruit nemen en sorteren, de ster uit de top plukken deed Helena vanop een keukenstoel en ook de lichtjes trok ze zonder ongelukken uit de prikkers. Voor het losvijzen uit de stand haalden we Alex uit zijn kamer, zo kon hij ook helpen met een reuze plastiek boomzak rond de boom te heffen en dan nam hij zomaar gezwind die boom op en kieperde hem door het open raam, over het balkon, de diepte in, de kortste en makkelijkste weg naar buiten.
De gevallen naalden werden bijeengeveegd, het stof werd gestofzuigd en de vloer gesopt, Catherine deed dat helemaal voor haar rekening.
Ook het zwarte krijtbord met de multiculturele wensen werd eindelijk helemaal schoongeveegd door hen.
Maar die boom moest nu wel naar boven getrokken worden en voor ik het wist was Ben al helemaal daar, ik was nog net op tijd voor een foto. Niet veel later zat hij samen met zijn vriendje de hele boom kaal te knippen, hijzelf met een snoeizaagje en het vriendje met de snoeischaar. Even twijfelde ik of ik ze wel verder zou laten doen, het is nu eenmaal niet het meest veilige spelletje, maar ze waren zo vol overgave en wat is er nu leuker voor jongetjes van zeven en acht? Ieder ver uiteen, dat was de afspraak, Ben bij de dikke takken onderaan de stam en het vriendje bovenaan. De hele middag was dit hun spel, zagen en knippen en takje per takje in de groencontainer en ondertussen het constant evalueren van de kerstboom of dat stukje nu al dood is of niet. De hele boom zit in de groenbak, alle takken gingen eraf en de stam zaagde Ben in drie gelijke stukjes. Ongelooflijk wat kleine jongetjes al kunnen, als ze het maar leuk genoeg vinden!
