Alles is zo goed als ingepakt, in dozen, in papier, in bubbeltjesplastiek of in wrap-plastiek. Zonder veel bij na te denken beginnen die mannen je meubelen te demonteren en te 'wrappen' zoals zij dat noemen. Zeer snel staat je huis vol ingepakte huiswaar, alles netjes genummerd en gelabeld en keurig ingevuld op een pakkinglist. Of er dan ook nog een klein beetje plaats is om je nog te bewegen in eigen huis, daar maakt niemand zich nog zorgen om. Vanavond slapen we voor de laatste keer op onze matras met lekker zacht donsdeken, op de grond welliswaar, de lattenbodems en bedden staan reeds ingepakt klaar om bij het krieken van de dag als eerste ingeladen te worden. Spannend, en dat dachten die van het eerste leerjaar ook, want die komen morgenvroeg kijken,supporteren en helpen??? Dan staat de de container voor de deur die na het volladen naar de haven wordt gevoerd om in de loop van volgende week op een gigantische boot te worden gezet, klaar voor een zeereis van 24 dagen tot in Los Angeles.
Ook de computer zal morgen ingepakt zijn en mee met de rest, een internetverbinding is nog niet in ons nieuwe huis, dus het kan best zijn dat het even duurt eer we wat van ons laten horen. Zondagochtend heel vroeg pikt de taxibus ons op, richting luchthaven, in de namiddag (californische tijd = -9u.) komen we toe.
