Het oude gebruik wil dat onze kinderen wachten tot ze op Paaszondag de klokken horen luiden van onze dorpskerk, dit is het teken dat "de" paasklokken geweest zijn en pas dan mogen ze naar buiten hollen om te rapen.Nu zijn er helemaal geen klokken in de buurt en de vele plaatselijke kerken of gebedshuizen van de talrijke godsdiensten zijn te ver weg om ook maar iets van een zondagsdienst te kunnen horen. Er was dus enige bezorgdheid bij de jongsten. Tot Benjamin de buurkindjes zag rapen en hij door zijn raam gevraagd had of dat soms toevallig eastereggs waren, toen hij daar een positief antwoord op kreeg en hij ondertussen nog niets in onze tuin kon zien door datzelfde raam, kwam hij nog bezorgder bij ons de keuken in.
"Kom!" zei ik dan, "laten we ons snel aankleden en tanden poetsen en dan gaan we ook eens goed zoeken!" Zo verdween ik met hem de badkamer in, daarna gingen we Helena ook halen en toen ze buiten kwamen was er toch een wonder geschiedt! Niet de paasklokken waren geweest maar de Easterbunny, we zagen zijn staartje nog net tussen de struiken verdwijnen!
Vol enthousiasme hebben ze hun mandjes gevuld met Amerikaanse eitjes en surprises.
