Een Surfers familie

Het merendeel van de zomer reden we iedere dag naar een of ander strand, niet om te zonnen (tenzij dan mama) maar om te surfen of in het slechtste geval om te boogyboarden. Niet dat de golven altijd ideaal waren, de zomer is zowat de minste periode bij ons om mooie hoge gelijkmatige golven te treffen, we moesten ze soms letterlijk zelf meebrengen, maar eens augustus begint het langzaam te keren tot in de wintermaanden, dan pas wordt het goed.

Maar wie wacht er niet graag op goeie golven, als de dolfijnen ondertussen rond je zwemmen als gek?

De laatste weken werd het dus alsmaar beter en beter, soms waren ze zelfs te hoog en was het echt ploeteren om ze meester te worden, voor Ben soms veel te geweldigdadig krachtig.

Hieronder Helena in Ventura afgelopen zondag.

Hieronder Eveline in Ventura afgelopen zondag.

En wat doe je als de golven maar klein zijn en het is voor punten?
Dan surf je maar ondersteboven voor de grap!

Zo ontmoeten we heel veel andere surfers, en dan komt er zo een jongetje als Ben naar je toe en komt vertellen dat hij, zijn mama en papa ook een echte surfersfamilie zijn, net als ons. En dan moet ik even nadenken en besef ik pas dat het nog waar is ook, met drie meisjes en twee jongens en de papa die ook hard zijn beste doet, kunnen we onszelf best een surfersfamilie noemen.

Eveline was deze zomer niet uit de oceaan te slaan, kan ze niet met ons mee, kan ze niet zelf in haar eentje rijden, had ze geen surfkamp te begeleiden, dan had ze wel een of ander vriendje of vriendinnetje waarmee ze kon meerijden. Ondertussen is ze in een echte surfclub (met de hele familie trouwens) en deed ze afgelopen weekend voor de allereerste keer een competitie, zaterdag in de vroege ochtend op Zuma beach in Malibu (Promotiefilmpje) en won ze daar nog de eerste prijs ook, zondag opnieuw met de club op C-Street in Ventura, en weer haalde ze de eerste plaats bij de vrouwen longboard. (Filmpje van zondag op Youtube.) (helemaal op het einde in het blauwe shirtje is ze eventjes goed te zien)

(Ook Helena deed telkens mee maar viel nog niet in de prijzen)

Hieronder Helena in Malibu op Zuma afgelopen zaterdag.

Eveline, na de finale in Malibu op Zuma.

Toch op weg naar pro-surfer?

orientatiedagen op school

School start pas volgende week en toch zijn we er al helemaal klaar voor, of dat zou toch moeten. Door 'orientatiedagen' een week vooraf (hebben we dus al achter de rug) hebben de kinderen reeds hun lesurenrooster, zijn alle bijdragen al betaald, hebben sommigen hun boeken al in huis, zitten de schoolidentiteitskaartjes al in hun boekentas en heeft Catherine al twee halve dagen kennismaking achter de rug in haar nieuwe school, de High School.

Veel te vroeg, vinden ze hier thuis, want ze zijn nog helemaal niet in stemming. Wie heeft er nu al zijn boekentas volgepakt klaarstaan vragen ze zich af? Wij niet hoor.

Na een rommelweek van allerlei boodschappen, taakjes en afspraken is het dus hoogtijd voor wat buitenluchtontspanning en wat ontladingsactiviteiten.

donder en bliksem

Bliksem boven Newbury Park, Mount Boney

Zuid Californie heeft misschien wel het meest voorspelbare weer dat te vinden is. We weten dat het vanaf januari tot ergens in mei zo af en toe eens kan regenen, dat het daarna meestal poederdroog blijft tot het volgende jaar met in juni en juli de typische mist aan de kust in de vroege ochtend en zo vanaf september tot laat januari regelmatig een paar dagen kurkdroge maar stevige Santa Ana winden met de bijhorende bosbranden.

Groot was dan ook de verbazing bij velen toen het donderdagavond heel even begon te druppelen en we midden in de nacht werden wakker geschud door hevige bliksem en donder met een goeie regenbui erbovenop. Oh ja, de weersvoorspellers hadden het zien aankomen want de storm kwam vanuit Baja California recht boven Ventura gewaaid.

Voor diegenen die hun leven lang hier wonen was het een bijzondere ervaring, velen hadden dit nog nooit meegemaakt. De reacties waren dan ook even uitbundig:

• Was that cool last night or what!!


• That was the craziest storm I've EVER seen here in California!


• That was AWESOME!!!


• It woke me right up! Very nice to get a real weather event like that ... since all we ever have here is perfect and 70's.


• My dog was shivering in bed with me, but it wasnt cold. She was freaked out with the thunder.


• It sounded like God was mad and stomping on the floors when the thunder would happen. That was the scariest night i've had in a long time.


• I was scared to my teeth...


• My camera loving grandson who just turned three woke up and was scared until we told him to "smile real big, cause God was taking pictures!!" He loved it!!


• That was awesome last nite!!! the freaken thunder was making my house rattle...


• Air is smelling sweet now. Good ol' summer storms. I love them.


• I was scared, too. Can't help it! Me and my dogs shook together.


• It's mother nature at her BEST!
  

En dan was het nog zo erg niet. Maar eerlijk, 'k heb toch ook liggen luisteren, in een diepe slaap eventjes wakker geworden, ogen half open gedaan maar gerust weer verder geslapen. In Belgie kon ik ook wel genieten van zo'n nachtelijk onweer, veilig en warm in bed, als het maar niet te erg was natuurlijk. En de kinderen? Die slapen zoals gewoonlijk overal door, behalve Catherine die bij een vriendinnetje bleef slapen en daar al de heisa heeft meegemaakt.

Actief de zomer door.

Tijdens de zomervakantie wil ik de kinderen zo actief mogelijk bezighouden, buiten als het kan. En omdat dit nu eenmaal Californie is betekent dat bij ons niets anders dan surfen en aan het strand vertoeven.

Zo wordt er zo goed als iedere dag naar de kust gereden.

Het begon met een volle week surfles om de vakantie mee te beginnen.

Eveline dit jaar niet meer als leerling maar helpster bij de surflessen, zowat de hele zomer lang.

En nu een volledige maand als Junior life guards op het strand en dan wordt er gelopen, gezwommen, push-ups en andere conditieoefeningen in het zand, met de paddle boards door de golven, dodge ball gespeeld en ook gewoon plezier gemaakt. Het doel is om de kinderen bewust te maken hoe veilig om te gaan met die ruige oceaan, het strand en die schadelijke zon, om zichzelf te redden uit gevaarlijke situaties en om kameraadschap en teamwerk te promoten. Het leuke aan dit kamp zijn de competities tussendoor, tussen andere life guards groepen van de andere stranden, kunnen ze hun krachten eens onderling meten en maak je kans op medailles. De competities gebeuren lokaal, maar er was er ook al eentje regionaal en dan is er ook de grote nationale championships. Wij waren erbij afgelopen donderdag in Manhattan Beach maar het gaat nog door op vrijdag en zaterdag ook. Gespierde lifeguards uit de hele US zijn daar nu samen om hun kunnen en krachten te meten. Leuk om mee te maken.

National Lifeguards Championships Manhattan Beach, Los Angeles County.

Met deze oceaanzwem relay won Catherine met haar team de derde plaats.
(Btw. ze is een ongelooflijk snelle zwemster, dat belooft voor de High School!)

Ben aan de start voor de oceaan paddleboard race.

Zo zijn de kinderen ook al lang geen watjes meer en doen ze ons wel eens rillen met hun straffe verhalen. Eveline zag onlangs een haai onderdoor haar surfboard zwemmen, zo geen gevaarlijke soort wist ze er lachende bij te vertellen, maar ze was toch geschrokken want hij was toch wel groot. Ook kwamen er eens enkele dolfijnen keihard op haar af gezwommen om rakelings onderdoor haar surfboard te duikelen, ook toen was ze er heel eventjes niet gerust in. Helena zag een kleinere haai een zeester opeten toen ze met het kamp rond de eilanden aan het kajakken waren en heeft al enkele 'sting rays' ,roggen die je hard kunnen prikken met hun staart als je erop trapt, zien liggen. Ze weten het wel, je moet met je voeten schuifelen door het water, vooral als het water warmer is dan normaal want daar houden die beesten van. En dan het wegzwemmen uit een sterke stroming, dat hebben ze allemaal wel al een keertje moeten doen. Maar duikelen onder en door die meters hoge golven is voor hen ondertussen al lang geen uitdaging meer maar puur plezier.