Ik weet het, ik heb het hier de laatste tijd wat (of beter serieus) verwaarloosd, maar ik beloof weer beter. Al moet ik toegeven dat het niet altijd makkelijk is om de kinderen hun verhalen nog neer te schrijven, ze worden ouder en kritischer. Ik moet het gewoon niet durven om 'zomaar' over hen te zitten schrijven in 't openbaar, "je gaat dat toch zeker niet bloggen hey!" is hun alledaagse schrik, op de foto gaan is al helemaal een risico, dat houden ze nog enkel voor hun vrienden. De weerstand door hun ontmoedigende gedrag wordt me te groot. En enkel nog over die schattige Ben wat vertellen of over de nog opengezinde Helena is dan weer te eenzijdig tegenover de anderen. Een goed evenwicht zou perfect zijn. Ik doe mijn best en probeer er deze week toch weer eens iets van te maken. Belooft.
