Ongelooflijk maar waar, de nieuwjaarsmaand is voorbij, veel te snel naar mijn gevoel. Hoe gek toch dat de tijd ieder jaar rapper voorbij vliegt en dan dacht ik dat het komt door het ouder worden, maar daarin spreken de kinderen me dan weer grondig tegen want ook zij vinden de weken en maanden voorbij vliegen. Dan is het vrijdagochtend en dan slaken die een zucht, "amai, het is weeral vrijdag, ik kan het niet geloven." Als ik het mij goed herinner, dan kropen de weken soms letterlijk erg traag vooruit als kind, bij het ouder worden ging dat steeds sneller. Maar als de jeugd dat nu al vindt, wat wordt dat dan later???
Daarom toch een overzichtje van wat ik de voorbije maand ben vergeten vertellen:
- Eveline legde tijdens de Kerstvakantie haar schriftelijk rijexamen af en was nog geslaagd ook. Ze mag nu oefenen met de auto, maar omdat januari zo verdomd druk bezet was voor haar zal ze pas in februari haar eerste echte rijles op de baan hebben met een rijinstructeur. Tot zo lang oefent ze met papa op lege parkings, zolang ze niet ontdekt worden door veiligheidsagenten en worden weggejaagd tenminste. Ze moet minimum zes maanden oefenen met mama of papa (zussen en broers mogen ook mee) of met een andere volwassene, maar ze moet ook zes uur rijden met een instructeur en dat wordt mooi verdeeld in drie keer, een keertje in het begin, een keertje in het midden en nog een keer voor ze examen achter het stuur gaat doen. Ze doet het erg graag en zit gebrand op haar eigen auto, een truckje wil ze om naar zee te rijden waarin ze vanalles in de laadbak kan gooien.
- Alexander heeft positief antwoord gekregen van een van de drie universiteiten waarvoor hij zich opgegeven had, de dichtste bij huis. Hier schrijf je je niet zomaar in op het einde van je middelbaar, maar moet je bij het begin van je laatste jaar letterlijk sollicitaties opsturen naar de scholen die je interesseren. Dat moet allemaal binnen een opgelegde termijn gebeuren, dus schrijf je er een aantal aan in de hoop dat er eentje je wil hebben als student. Hij wil voor regisseur gaan, zijn eigen keuze en het liefste volgt hij dat in dezelfde filmschool als Steven Spielberg, een van zijn grote voorbeelden.
Hij heeft alvast weer geluk dat hij hier woont onze jongen. - Benjamin leest nu niet enkel meer in het engels maar is samen met mama begonnen in de nederlandse verhalenboeken uit onze bibliotheek. Mama leest in het nederlands voor nadat hijzelf eerst zijn verplichte half uurtje engels voor de school heeft afgerond, maar Ben probeert mee woordjes te lezen en daarmee is mama ongelooflijk aangenaam verrast. Okay, hij zal vast nooit een goeie lezer worden maar hij is alvast erg geboeid door die toffe verhaaltjes. Zo leren we allebei weer (vergeten) nieuwe nederlandse woorden bij en pikt hij toch nog wat leeskunst op ook in zijn moedertaal. Het ventje is de enige van onze vijf kinderen die het nederlands niet kan lezen en schrijven.
- Catherine heeft haar eigen telefoon en sindsdien staat onze huistelefoon weer stil na school. Ze heeft nog steeds een hele verzameling vriendinnen die elkaar veel te veel te vertellen hebben, mama moet dat allemaal niet horen dus is die cellphone best wel handig.
- Helena groeit als kool, zelfs ik die haar iedere dag zie, kan haar zo zien veranderen. Het duurt niet lang meer of we hebben officieel vier vrouwen in huis, waarvan de dochters hun moedertje aardig voorbij gestoken zijn.
- En papa Bert, die knutselt na het werk maar op aan zijn antieke Austin Healey. Het wordt tijd dat hij dat karretje eens terug in elkaar gaat puzzelen, dan kunnen we er met ons tweetjes opuit trekken, welja, als ik de remmen goedgekeurd heb natuurlijk, want tot hier toe heb ik daar nog geen volle vertrouwen in hoor.
