Even voorstellen

Je moet je inbeelden, mijn jongere zusje Klaartje en ik deelden als kind een kamer en bed, dichter bij elkaar leven als zussen kan bijna niet. Eens getrouwd en in de weer met luiers en papflessen woonden we in hetzelfde dorpje, in dezelfde straat op geen minuut afstand schuin tegenover elkaar. Dichter bij je neefjes en nichtjes opgroeien kan ook al bijna niet. Klaartje was zowat de tweede mama van mijn kinderen en ik was zowat de tweede mama in nood voor haar kinderen.

Kun je bedenken hoe spannend het dus was om na meer dan vier jaar weer samen te zijn? De tantes bleken niet of niets veranderd, maar de kinderen ondertussen des te meer. Maar Elona leerde Ben weer snel goed Nederlands praten en deed zelfs een poging in het lezen, Ben nam 's avonds toch eens stiekem zijn fotoboekje van toen bij de hand om te zien of dat nu wel dezelfde Elona was, hij herkende haar niet. Maar al snel hadden ze zichzelf weer in elkaar gevonden, twee dezelfde types met dezelfde gekkebekken of twee handen op een buik zoals een gezegde zegt.

Catherine en Saartje hadden al vaak online op hun computers gepraat en fotos bekeken, die twee wisten dus wel ongeveer wat te verwachten.

Geen relaas over alle activiteiten wel een paar leuke fotos.

Catherine en Saartje, gedroegen zich perfect hoe vijftienjarigen zich horen te gedragen.

Helena met haar meter Klaartje, Helena genoot en liet haar niet meer los.

Deel van de bende, zoals we wel overal te zien waren.

Elona met grote nicht Eveline, zes jaar vershil.