Even voorstellen

Je moet je inbeelden, mijn jongere zusje Klaartje en ik deelden als kind een kamer en bed, dichter bij elkaar leven als zussen kan bijna niet. Eens getrouwd en in de weer met luiers en papflessen woonden we in hetzelfde dorpje, in dezelfde straat op geen minuut afstand schuin tegenover elkaar. Dichter bij je neefjes en nichtjes opgroeien kan ook al bijna niet. Klaartje was zowat de tweede mama van mijn kinderen en ik was zowat de tweede mama in nood voor haar kinderen.

Kun je bedenken hoe spannend het dus was om na meer dan vier jaar weer samen te zijn? De tantes bleken niet of niets veranderd, maar de kinderen ondertussen des te meer. Maar Elona leerde Ben weer snel goed Nederlands praten en deed zelfs een poging in het lezen, Ben nam 's avonds toch eens stiekem zijn fotoboekje van toen bij de hand om te zien of dat nu wel dezelfde Elona was, hij herkende haar niet. Maar al snel hadden ze zichzelf weer in elkaar gevonden, twee dezelfde types met dezelfde gekkebekken of twee handen op een buik zoals een gezegde zegt.

Catherine en Saartje hadden al vaak online op hun computers gepraat en fotos bekeken, die twee wisten dus wel ongeveer wat te verwachten.

Geen relaas over alle activiteiten wel een paar leuke fotos.

Catherine en Saartje, gedroegen zich perfect hoe vijftienjarigen zich horen te gedragen.

Helena met haar meter Klaartje, Helena genoot en liet haar niet meer los.

Deel van de bende, zoals we wel overal te zien waren.

Elona met grote nicht Eveline, zes jaar vershil.

Paasbezoek

In Belgie hebben de kinderen twee weken "paasvakantie" maar in onze school krijgen de kinderen maar 1 week "lentevakantie". Zo logeerden tante Klaartje en haar twee jongste dochters al een week bij ons in huis vooraleer onze kinderen ten volle van een vrije schoolweek konden genieten. Maar dat gaf niet, op deze manier beleefden ze ook een keer hoe het hier tijdens schooldagen aantoe gaat. Saartje ging een dagje mee met Catherine op de High School rondhangen en aangezien onze kinderen op Goede Vrijdag ook vrijaf kregen, vloog de schoolweek zo om. Gelukkig maar want 's ochtends uit die gezellig volle wagen stappen aan de schoolpoort viel Helena en Ben toch wel erg zwaar, zij op school en de nichtjes al vakantie!
Maar eens af van school brak de pret pas goed los, ondertussen waren we weer goed aan elkaar gewoon geraakt en ging voor hen het amerikaans praten steeds beter en vlotter, ze voelden zich waarempel snel thuis en iedere dag stond er wel wat nieuws op het programma.
Het motto was vooral, samen leven, samen beleven en samen genieten van de kleine dingen. Geen grote uitstappen maar gezellig dicht bij huis en bij elkaar.

Saartje, zes maanden ouder dan ons Catherine.

Elona, vijf weken jonger dan onze Ben.