De High School van mijn kinderen staat op zijn kop, zo goed als iedereen is getroffen door een vreselijk ongeluk. Vijf tieners in een snelle wagen op de Pacific Coast Highway, vijf tieners die zich een avondje rot hebben geamuseerd op de pier van Malibu, vijf tieners die dom gedaan hebben door te drinken, die nog dommer waren door met drugs te experimenteren, die op weg naar huis waren, die hun verstand op nul stond en geen gordel droegen, die dubbel zo snel reden dan de toegelaten snelheid. De sympatieke en populaire sportieve gast zat aan het stuur, verliest de controle van de wagen en ze gaan enkele keren overkop aan een razende snelheid. De zeventienjarige is op slag dood, het meisje naast hem vecht voor haar leven met zware hersenletsels, twee vrienden op de achterbank liggen met breuken in het ziekenhuis en een derde jongen kwam er met de schrik vanaf, moreel getekend voor zijn leven.
De school had net de educatieve campagne gepland
"every 15 minutes", of elke vijftien minuten sterft er iemand door de combinatie alcohol en rijden. Ze hebben dit alvast afgelast want de hele school maakt nu de levensechte versie door.
Het houdt me al de hele week bezig, elke keer ik de door de leerlingen opgezette memorial site zie aan het schoolhek met altijd wel iemand of een hele groep rouwende kinderen ervoor, krijg ik een krop in de keel. Het had evengoed mijn zoon kunnen zijn?
Ook ik weet niet altijd wat hij uitspookt, ook ik weet niet altijd waar hij uithangt, ook ik weet niet of hij wel steeds zijn gezond verstand gebruik, ook ik weet niet hoe stoer hij zich voordoet in het bijzijn van zijn vrienden. Maar ik weet wel dat op je zeventiende de wereld voor je open staat, dat je het onsterfelijke gevoel hebt, dat je de dingen zelf wil experimenteren, dat het leven een grote kermis is en dat je je zeker geen zorgen wil maken. Fun maken met je vrienden, daarvoor geef je veel in de plaats.
Maar niet iedereen heeft geluk en soms gaat het echt fout, zoals dinsdagavond net voor tienen. Heel veel tieners zijn erdoor geschokt, waarschijnlijk omdat het geheel zo herkenbaar is?
Toch moeten we ze loslaten, toch moeten we ze vertrouwen, vaak blindelings.
En nee, alcohol is verboden voor je 21 en niemand zal het je ook verkopen want de wet is daar zeer duidelijk en erg streng in. Maar wat als je een fles van mama en papa uit de kast meejat en op de pier staat uit te drinken?
En ja, een rijbewijs kan je hebben op je zestiende, een jaar mag je geen vrienden meenemen, maar dan ben je zeventien en mag het wel. Maar zouden we op ons achtiende zoveel wijzer zijn?
En nee, drugs mag niet, maar naar het schijnt kan iedere tiener gemakkelijker en goedkoper aan medische drugs geraken dan een volwassene in de apotheek.
En zo kan ik nog wel verder gaan, niets is zwart of wit, je hebt gewoon pech of niet.
