Een droom...

... kwam uit, net als in een pretpark, onwerkelijk geluk.

daar zijn ze

Na vierentwintig uur onderweg te zijn geweest, de verplichte hugs en een stuk pizza zakt eenieder bijna van zijn stoel. Jenike: "Ik voel me veel fitter dan jullie er moe uitzien!" Om van een vergelijk te kunnen spreken!

alle gekheden op de trampoline

Vanavond achteloos achtergelaten op mijn digitale allesvanger, een hele reeks van twee zotte meisjes op de trampoline vanwaar hier de drie beste publikatie waardig, de ene is een vriendinnetje maar wie is die andere dan wel?

Ben en zijn klas treden op

Iedere school kent wel zijn jaarlijkse optredens van en door de kinderen, het publiek zijn de ouders, grootouders en vrienden, nergens is dat anders, ook hier niet. Wel met een groot verschil dat ieder leerjaar zijn eigen avond heeft verdeeld over een heel schooljaar, de school is erg groot en zo voorkomt men een overrompeling en krijgt iedere klas de nodige tijd en aandacht. Het gaat hier dan ook niet om een feestavond maar enkel en alleen over een show die goed op tijd start en tijdig weer gedaan is.

Vanavond was het Ben zijn jaar, met de acht tweede leerjaars deden ze een show over de swingende levensstijl in de naoorlogse jaren, "Rockin through the decades". De films "Grease", "Annie", "Hair" en "Saturday Night Fever", daaruit werden telkens twee liedjes vertolkt, Ben en zijn klasje deden onder andere "Staying aLive", een kort filmke. (Ben is het ventje met een blauw overvestje, lang haar en op de tweede rij het dichtste in het midden in het clipje)

bezoek aan de teaching zoo

Het moet niet altijd allemaal groots en commercieel zijn, integendeel, meestal genieten we nog het meest tijdens onze alternatieve, eenvoudige, dichtbije en meestal goedkope uitstapjes. De dingen uit onze onmiddellijke omgeving interesseren ons trouwens nog het meest, want ook al wonen we hier nu al meer dan twee jaar, toch is dat nog relatief kort op een heel mensenleven. Wat maakt dat we nog iedere dag ontdekkingen doen en verbaasd en verwonderd zijn en 's avonds wel tien keer tegen elkaar zeggen "Wel dat had ik niet verwacht, het is veel beter meegevallen dan ik gedacht had en we hebben weeral heel wat bijgeleerd!"

Ikzelf was er al geweest twee jaar geleden met Benjamin zijn klasje en ook al eens met mijn fotografie klas enkele weken geleden. Maar niemand anders. We reden naar de Moorpark Teaching Zoo en we hadden geluk, toeval wil dat het een speciaal weekend was met extra activiteiten zoals animatie voor kinderen en een speciale show met alle laatsejaars die zullen afstuderen met hun getrainde dieren. Het is een kleine dierentuin in een hogeschool om jongeren op te leiden als dierentrainer. Door de niet-commerciele aard hangt er een zeer positieve sfeer, is het er gezellig en niet druk en overal kom je jonge studenten tegen die staan te springen om je uitleg te geven en te demonstreren wat ze kennen en kunnen.

Zo weten we nu dat de coyote "CJ" hierboven op de foto als vondeling bij mensen thuis is opgevoed in de veronderstelling dat het een Duitse herder puppy was, bij het opgroeien kwamen de twijfels en toen stelde een dierenarts vast dat ze een jonge coyote in huis gehaald hadden die nu niet meer naar de wildernis kan maar wel verder opgroeien en getraind in deze zoo.

Dat de Bald Eagle "Ghost", ook hierboven, als jonge vogel gekwetst is gevonden, maar door de blijvende aard van zijn handicap ook niet meer in het wild zou kunnen overleven en ook hier een lang en luxueus leven beschoren is. Alle dieren krijgen verzorging, voeding en afleiding in trainingprogrammas en sommigen worden door filmproductie huizen gekocht om als acteurs.

We zagen drie shows, we spraken met vele studenten, de kinderen schreven opnieuw een boekje vol met vraagjes en weetjes en we weten weer heel wat meer over de dieren in onze omgeving.

Tweety's revenge

Hallo, Catherine hier.
Dit is een fotootje dat uit een boekje komt, ik heb het gescand met mijn nieuwe printer. Nu kunnen jullie eens zien wat ik allemaal zie!

Eveline en het NPHS zwemteam

In de High School sport zijn er twee seizoenen, zo was er waterpolo in het eerste seizoen en is dat nu afgelopen. Nu is er wel zwemmen en daarom is Eveline, net zoals het overgrote deel van haar ploegmaten nu in het zwemteam. Iedere dag trainen ze minimum twee uur na de lessen, op zaterdagochtend liggen ze ook al om 7u. 's ochtends in het water en dan nog een wedstrijd tijdens de week ook.
Zo zwommen ze vandaag met hun High School team een thuiswedstrijd tegen een andere High School en toevallig was ik daar lang genoeg aanwezig met mijn mini cameraatje om haar digitaal te vangen.
"Go Eveline, Go!" Ze is ontzettend gedreven in haar sport, een plezier om haar bezig te zien en ze behaald nog goeie tijden ook, iedere wedstrijd weer breekt ze met kleine beetjes haar persoonlijke record.

Whale festival

of het festival van de walvissen.

Sinds jaren worden tegen het einde van het walvissenseizoen -dat is de periode dat de walvissen migreren van hun overwinterplaats het warme Baja Mexico naar hun thuis in Alaska- festivals georganiseerd op diverse kustplaatsjes, vooral daar waar ze vanop het land te zien zijn als ze dichtbij de kust langszwemmen.

Zo ook op (onze) Sycamore Cove strand aan het Point Mugu punt of de rotspunt waar de doorgang met de eilanden zo smal is dat er tientallen walvissen per dag vanop het strand te zien zijn omdat ze niet anders kunnen dan dichtbij de kust te zwemmen waar gelukkig de oceaan ook een zeer diepe geul heeft zodat het er nog eens rijk aan voedsel is en ze er daarom graag langskomen en niet rond de eilanden gaan zwemmen. Gelukkig voor ons dus!

Het festival was een groot succes. Waar anders de ruime parking is, stond het nu vol met kraampjes van verschillende natuurbeschermings organisaties, met een boekje vol vragen en antwoorden gingen we van standje naar standje en zijn we weer veel interessante weetjes rijker. Een hele troep piraten zorgde voor de bijhorende animatie en terwijl we dachten snel door het evenement te kunnen wandelen, spendeerden we er bijna onze hele zondag. Toch, dankzij het warme weer en het nieuwe zomeruur was het nog warm genoeg om nog een tijdje op het strand uit te rusten.

En ja hoor, wijzelf zagen twee keer een walvis, een grote donkere vlek die boven water komt en de 'spout' of het water dat in de lucht gespoten wordt bij het uitademen, altijd verrassend mooi om te zien. De 'whale watchers' hadden er tegen het middaguur al 8 voorbij zien zwemmen.

waterpolo meisjes

Zaterdagen typeren zich door waterpolo wedstrijden, deze keer is het Catherine die de wedstrijden zwemt. Eveline mag nu niet omdat ze in het High School team zit, maar ze gaat steevast elke keer mee om te supporteren.

coach award

Ondertussen zijn we er al aan gewoon geraakt. "Awards Ceremony"
Ook na afloop van een sportseizoen worden de atleten met eer gehuldigd en overladen met mooie woorden en prijzen.
Zo was het gisteren de beurt aan de Waterpolo Girls van de Highschool. Drie ploegen hebben ze, de "Frosh-Soph" of de eerste en tweedejaarkes, de "JV" of de derdejaarkes en de "Varsity" of de vierdejaars (= seniors of laatstejaars). Toch rammelen ze de kinderen nog gedeeltelijk dooreen, de betere spelers gaan naar een hogere categorie of omgekeerd. Zo speelde Eveline bij het JV team, net zoals ze nu ook in het JV team zwemt.

Ze mocht gisteren een speciale prijs in ontvangst nemen, de "Coaches Award", omdat ze zich zo heel erg inzet, de hele ploeg meetrekt en de spirit tussen spelers en coach heeft gehandhaaft. Bravo Eveline! En daar staat ze dan in wit jurkje te pronken met gedeelde trots en ijdelheid, helemaal in het midden.

Een kort filmpje.

Dinner at Islands

Soms is een goeie lekkere hamburger echt om te smullen, meer moet dat toch niet zijn als je van een dagje buiten komt, zelfs al is het zondag? Zo raakten Evelines voeten eindelijk ontdooit nadat ze samen met Catherine zonder wetsuit had gesurft op Zuma, in water dat nu ijzig koud is, niemand is zo zot als hen, ze hadden dan ook de golven voor zich alleen.