Kerstwandeling

Op tijd uit bed want om negen uur wilden we toch wel graag vertrekken, we gingen wandelen en het zag er daarvoor een prachtige dag uit, geen uitstel want voor de late namiddag hadden we ook nog gereserveerde filmtiketten en daarvoor wilden we ook niet te laat komen.

Maar Alex kregen we niet uit bed, zelfs niet met meerder klopsessies aan zijn deur, wat gemompel was alles wat we eruit kregen, dan laten we hem maar thuis, eigen schuld dikke bult.

De drie meisjes en Ben hadden er wel zin in en ook papa Bert had het vertrouwen in mamas uitgeplotte wandelplan. We reden met de wagen naar de start van het wandelpad dat we wilden volgen, Circle X ranch, we parkeerden en met onze drinkbussen en kleine snacks trokken we op weg.

Een mooie toer van 6mijl (10km) te beginnen langs een rotsig Mishe Mokwa pad waar we langs een balancerende reuzenrots wandelden en na een hele tijd ook een gespleten rots voorbij kwamen. We maakten heel wat fotos maar hebben pas later gemerkt dat er geen digitaal geheugenkaartje in de camera stak, verdorie toch! (moeten we maar een andere keer terugkomen zeker?) Eens we over driekwart onderweg waren kwamen we eindelijk aan het punt waar we zo naar uitkeken, het hoogste puntje van het gebergte de Santa Monica Mountains, de berg waar we iedere dag naar opkijken Mt.Boney. Nog een korte klim over rotsen en we haalden het topje op 3111ft (948,2 meter) boven zeeniveau "Sandstone Peak". Net voor dat plekje was er nog een ander mooi plekje voor een familieprotretje "inspiration point", de camera op automatisch en het was daar dat we pas ontdekten van het afwezige geheugenkaartje. Wel, we hebben in ieder geval toch deze leuke foto.

Op Sandstone Peak ligt er een schriftje in een schuifje waarin we allen iets hebben opgeschreven, het was verbazend hoeveel bezoekers er die dag al waren geweest!

Daarna trokken we weer verder, niet meer zo ver en enkel nog afdalen. Iedereen was gewoon lekker gezond moe, eens thuis maakte mama snel een warme lunch klaar terwijl iedereen zich opfriste om naar de film te gaan en we waren ruim op tijd in de filmzaal voor Avatar 3D.

Het was een erg ontspannende en gezellige kerstdag, ik denk zelfs dat we er een nieuwe traditie bij hebben want wat is er meer spiritueel dan even het gevoel te hebben op het topje van de wereld te staan en ongelooflijk dankbaar te wezen om dit samen met je liefsten te mogen beleven en delen. Merry Xmas.

meer fotos hier

Kerstavond

Kerst en Nieuw in Californie zonder andere familie dan ons eigen huisgezinnetje, geen familiebezoeken en uitgebreide feestmaaltijden maar gewoon een gezellig onderonsje.

Kerstavond begint traditiegetrouw met inkopen doen voor ons al even traditiegetrouwe Gourmet avond, slechts 1 keer per jaar doen we dit, op kerstavond. De kinderen zouden het liever wat vaker doen maar dan zou het niet meer zo speciaal zijn, daarom houden we het enkel op kerstavond. Ze kijken er ieder jaar naar uit en omdat ze ook ieder jaar wat ouder zijn wordt het steeds leuker, gezelliger, makkelijker en volledig stressvrij. Ben maakte dit jaar het boodschappenlijstje en ik was best wel vewondert hoe goed hij dat gedaan had, hij wist nog precies wat we vorige jaren op onze pannetjes bakten en op het lijstje waren er zelfs weer dingen doorgekrast die hij nadien nog in de voorraadkasten en koelkast vond. Zie je wel, nog een jaar of zo en ik hoef me er helemaal niet meer mee te bemoeien en hoef ik niets meer te doen.

Toen papa thuis kwam van het werk stond de tafel klaar en konden we beginnen. We moeten ze enkel nog wat intomen wat meer hun tijd te nemen en niet alles in een keer te willen bakken maar het lekker lang te trekken aan tafel. Maar wat wil je, vooral een elfjarige Ben wil natuurlijk rap aan het pakjes uitpakken beginnen, waar na een gezamelijke afwas en keuken opruimbeurt ook onmiddellijk aan begonnen werd. Altijd een beetje spannend omdat geen enkel kadootje een naam heeft en het telkens weer uitzoeken is wie het heeft ingepakt en voor wie het bedoeld was, een beetje hilarisch soms wel maar leuk en gezellig.

We maken het ook niet erg laat, gewoon op tijd naar bed want morgen kerstdag zullen we sportief beginnen.

fotoblogje

Een luie winterse zondag heeft ook zo een keer zijn voordelen. Alhoewel met de sneeuw in Vlaanderen kan ik het hier eigenlijk moeilijk winter noemen hoor, na een natte en koude week is het winteren voor ons voorlopig gedaan en genoten we alweer een volle week van zalig zacht weer met een staalblauwe hemel die af en toe eens wat versierd wordt door een schoon dun wolkje. Bijna Kerst en daarom een paar recentere fotos van de kinderen.

Ben in het Malibu Creek State Park op de oude M.A.S.H. filmset, genomen toen the Sophies bij ons op vakantie waren. Hij doet hier een beteke gek met al die toffe meiskes rond hem.


Helena deze zomer op haar surfplank. In het korte broekje tijdens de Malibu Surf Contest waar ze toen eerste plaats haalde in haar leeftijdscategorie.


En hier heeft ze gewoon veel plezier op het surfbord van een vriend.



Catherine die klaar staat voor de dansavond op school die het begin van een nieuw schooljaar inluidt. Helemaal opgemaakt om de jongens hun hoofd op hol te brengen.

Maar hier ook heel gewoon de lieve zus voor haar kleine broertje Ben.




Eveline die in het laatste jaar voor ze naar College vertrekt het genoeg vond met lang haar. Ze ging naar de kapster en besliste om ineens een heel stuk eraf te doen zodat ze haar haren kon schenken aan "locks for love", een organizatie die haar inzameld om pruikjes te maken voor kinderen met kanker. Een hele lieve daad die ze met haar volle hart heeft gedaan. Ondertussen zijn haar tanden eindelijk helemaal op hun plaats en kon de beugel na vijf jaar weg.



Alexander aan het werk op een filmset want dit is wat hij het liefste doet. Achter de camera staan en zowel videoclipjes als kortfilms als huwelijken als dure verjaardagsfeestjes filmen. Hij heeft er meestal naast zijn school zijn handen goed mee vol.

Halloween 2009 - Frightmare

(click on picture for more photo's)
The 2009 Haunted House I designed, build, and just did about everything else.

Alex is 19

Hiep hiep Hoera voor Alex. Negentien is hij nu, een echte vent vind je niet?!
Om dit te vieren zijn we uit gaan eten naar zijn keuze, Japanees bij Cho Cho San, gaan Teppan-yaki-en. Dan zit je rond een grote koopplaat, je kiest van het menu en de kok komt bij jou aan tafel koken. Tof hey! Ons hele gezin en met een paar van zijn vrienden en vriendinnen erbij was het erg gezellig.
Onze man in huis is nu klaar voor een nieuw levensjaar vol avontuur en levensvreugde.

de vijf tieners

Jongens toch, weer al zo lang geleden, het mag toch geen gewoonte worden zeker?!

School is alweer een hele poos aan de gang en allemaal zitten ze al verlangend uit te kijken naar het eerste schoolverlof, de kerstvakantie. Nee, geen herfstvakantie voor onze kinderen, wel een keer een paar vrije dagen met Thanksgiving day ergens einde November.

Alex gaat nu zijn tweede jaar naar de Hollywood Columbia filmschool. Ondertussen heeft hij weer wat beter zijn talenten kunnen ontdekken en ziet hij zijn toekomst wel in als Director of Photographie. Hij heeft een bijzonder goed oog en heeft talent voor beeldkompositie, we zullen nog grote dingen van die jongen te zien krijgen. Geen lief, wel vriendinnen en vrienden. Hij woont nog thuis maar slaat zijn vleugels steeds verder en langer uit weg van het nest, op zoek naar zijn toekomst.

Eveline zit in haar laatste jaar hier op school, het plezantste jaar hoor ik wel eens zeggen. Ondertussen traint ze op school voor het komende waterpolo seizoen, tijdens de weekends werkt ze in de plaatselijk surfwinkel en als er nog tijd is en het de golven zijn de moeite rijdt ze met haar vrienden naar zee om te surfen. Ondertussen plot ze haar toekomst uit en is ze begonnen met het soliciteren naar een universiteit, ja hier gaat dat zo, je moet jezelf voorstellen en met motiverende brieven en de nodige schoolpapieren de directie overtuigen om je uit te nodigen om bij hen op de universiteit te komen. Pas dan kan je je inschrijven.

Catherine zit in haar tweede jaar van de highschool en speelt in hetzelfde waterpolo team als haar grote zus. Ze rijden iedere dag samen naar school in Evelines auto. Maar binnenkort begint ze zelf met autorijden, overmorgen neemt ze de theoretische test af en indien geslaagd kan ze eraan beginnen om binnen zes maanden alleen de baan op te mogen. (Nee, je wil de rekening van onze autoverzekering niet zien!) En oh, ze heeft zopas officieel aangekondigd dat ze een boyfriend heeft, de kerel heeft zich zelfs al keurig komen voorstellen aan mama.

Helena, in haar laatste jaar van de middle school en klaar om dan mee met de grote zus Catherine naar de High School te gaan. Een harde werker, een doorzetter en een eigen willetje, is het dan toch waar wat ze zeggen over roodharigen?

Als uitstekende zwemmer heeft ze nu ook de stap gezet naar het waterpolo spelen, nog niet op school maar in clubverband. Ze hebben een leuk meisjesteam waarmee ze tijdens de week trainen en op zaterdag een wedstrijd spelen tegen omliggende andere teams.

Ben, onze jongsten, maar niet meer onze baby. Ben doet keurig iedere dag zijn huiswerk, beter nog, zijn huiswerk is steeds al klaar als ik hem op school ga ophalen, hij gebruikt de tijd tijdens hij op zijn zus moet wachten dus erg nuttig. Erg slim van hem want Ben wil thuis liever spelen, met lego, met de basketbal of gewoon wat buiten rondfietsen.

Ook Ben heeft de overstap gemaakt van zwemmen naar waterpolo. Het baantjes zwemmen vond hij maar saai, maar waterpolo spelen vindt hij enorm tof, hij geniet ervan, hij is een vechter en doorzetter en ook al hebben ze maar een beginnersploegje en verliezen ze iedere wedstrijd tegen andere teams met glans, hij blijft super gemotiveerd. Maar wacht maar, we zullen het er over een jaartje nog eens over hebben!

Junior Guards 09

Vandaag was de laatste dag van hun Junior Life Guards kamp. Catherine, Helena en Ben trokken iedere dag naar zee en hadden daar met de coolste life guards van zuid Californie en een heleboel andere tieners de tofste vakantiedagen ooit.
Het is misschien geen echte opleiding naar een oceaanredder, maar de fundamenten worden toch wel al een beetje gebouwd en als ge ziet dat het vooral waterratten zijn die het doen, zwemmers, surfers, waterpolospelers en kinderen die van zon, zee en strand houden, zich niet vies maken van een goed potje modderspelen en gekke spelletjes en dat de echte life guards vroeger ook al die kampen volgden, dan zal het toch wel geen verrassing mogen wezen als er bij ons toch eentje voor redder zal gaan. En Catherine heeft ambitie, volgende lente wil ze de proeven afnemen en als ze slaagt wil ze de echte training volgen. Ze voelt zich in ieder geval al goed thuis bovenop de life guard truck tussen de echte oceaanredders. (boven links)

Maar ondertussen hadden ze weer vier weken plezier, sport en ontspanning aan zee en leerden ze ook weer heel veel bij over de grillen en gevaren van een wilde oceaan.
Ze namen deel aan de competiedagen, wedstrijden tussen andere Junior Guards groepen van andere stadjes. De volgende fotos zijn van de Fiesta competitie in Santa Barbara met een zeer groot deelnemersveld.

Competitief als onze meisjes zijn, haalde Catherine een keer eerste plaats in lange afstand paddelen op een surfboard, en hier haalde ze die net niet, wel tweede in deze spannende race "lange afstand oceaanzwemmen". (de zwarte zwemmuts)

Helena wil als jongste meisje het beter doen dan haar twee oudere zussen samen ,competitief als ze is, een tweede plaats is voor haar niet goed genoeg. Hier geeft ze zich voor 200% en haalde de eerste plaats met grote voorsprong in de race "run-swim-run". We zien hier aan de finish en daarna viel ze er bijna bij neer, net niet.

En Helena 'loves' het 'Stand Up Paddelen" met een surfboard en een paddel, maar ze houdt ook van snorkelen. Op hun daguitstap naar het eiland is ze heel de dag niet uit het water geweest, ofwel zagen we af en toe haar snorkelvinnen even boven water steken ofwel stond ze bovenop het surfboard 'met' haar snorkelspullen nog aan! Helena is me er een eentje hoor! Oh ja, Ben ligt daar vanachter een dutje te doen op zijn rug, de gekkert.

Ben daarentegen die vindt winnen allemaal niet zo belangrijk, begrijpt ook niet waarom die zich bij de start allemaal zo haasten om in het water te springen, maar die heeft wel gewoon de meeste fun een hele dag door met zijn vrienden. Hier (Ben links) "even stoer doen voor de foto jongens!" Ze stonden toen te wachten op hun oceaan zwemwedstrijd waarbij Ben toch wel heel goed vooraan eindigde, al bij al.

En Oh ja, we waren het niet vergeten hoor, maar Ben heeft ondertussen ook zijn elfde verjaardag mogen vieren, toen waren de 'Sophies' al bij ons en toen begon hun JG kamp, door alle drukte heb ik geen fotos van zijn speciale dag, maar hij vond het wel de leukste aller tijden, ah ja, de hele dag in de watten gelegd en alle aandacht van de Sophies. Hey meisjes, jullie hebben toch wel fotos van die dag, jullie bergbeklimming weet je nog? Kan je me de mooiste een keertje doormailen?